حسن بهشتی‌پور ایران و همسایه‌ای به‌نام سوریه

ورود ایران به بحران سوریه، به‌عنوان پشتیبان دو دلیل اصلی دارد. اول اینکه این کشور رسما از جمهوری‌اسلامی درخواست یاری کرد و به‌همین دلیل تصمیم بر این شد که از این شریکِ مهم حمایت به عمل آید. دلیل دوم که دلیلی بسیار مهم است، این است که سوریه به‌دلیل مرز مشترک با اسراییل،‌ می‌تواند حیاط خلوت ایران در قبال اسراییلی‌ها باشد. به‌این معنی که با حمایت‌هایی که اسد و کشورش از ما می-کنند،‌ رژیم صهیونیستی نمی‌تواند خودش را به مرزهای ما نزدیک کند و به‌همین دلیل، شراکتِ سیاسی با سوریه در هر شرایطی، یکی از مهم‌ترین استراتژی‌های جمهوری‌اسلامی به‌شمار می‌رود. بنابراین باید حواس‌مان را جمع کنیم تا در راستای بحران‌زدایی این کشور، کشورهای دیگر پیش‌قدم نشوند و به عنوان مثال به اسد برای ماندن در قدرت، شرط و شروطی نگذارند. همچنین درباره اینکه گفته می‌شود، آمریکا با روسیه به توافق‌هایی بر سر سوریه دست پیدا خواهند کرد، اصلا و ابدا چنین چیزی صحت ندارد. روس‌ها با آمریکایی‌ها نه‌تنها به یک نظر مشترکی درباره بحران سوریه نرسیده‌اند، بلکه اختلاف نظرهایی عمیق دارند و همچنین روسیه به‌شدت با حضور احتمالی ایالات‌متحده در سوریه نظری منفی دارد. خبرهایی که گاهی درباره همکاری مشترک روسیه و آمریکا در سوریه شنیده می‌شود، به‌نوعی جوسازی رسانه‌ای هستند که رسانه‌های صهیونیسم به‌خیال تاثیرگذاری منتشر می‌کنند تا شاید از این طریق بتوانند، تغییرهایی در این فضا به‌وجود بیاورند.
همچنین درباره فرسایشی شدن شرایط باید گفت، مشکل سوریه به‌این دلیل این همه سال طول کشید که گروه‌های خارجی و تکفیری سهم زیادی در آتش افروخته شده دارند و خب! طبیعی است که در چنین شرایطی، گرهِ به‌وجود آمده کور شود و نشود به‌راحتی مشکل را حل کرد. چون بخشی از انرژی‌ها صرف سرکوب داعش و النصره و... شد تا مشکل اصلی که معترضین داخلی بود،‌ همچنان پابرجا بماند. البته از همان اول هم ایران با درخواست دولت مستقر سوریه به ‌این مساله ورود کرد و هم‌اکنون هم ایرانی‌ها آمادگی این را دارند که هم به ‌لحاظ سیاسی قدم‌هایی بردارند و هم در امر بازسازی فعالیت‌هایی داشته باشند. البته به‌این معنی که نیروهای ما به آن کشور بروند و با هزینه‌های خودشان در بازسازی خرابی‌ها تجارب خود را در اختیار سوری‌ها بگذارند؛ ولی به‌این شرط که در داخل این تلقی به‌وجود نیاید که ایران منابع‌ داخلی را بدون حساب و کتاب به سوریه‌ای‌ها می‌دهد. به‌هر حال هر نظامی لازم است که در موقع‌هایی که احساس نیاز می‌کند، هزینه‌هایی را متحمل شود تا بتواند هدف‌های تعیین شده را پیگیری کند. توصیه‌ام به وزارت‌خارجه‌ای‌ها این است، تا جایی که امکان دارد، نسبت به هزینه‌کردهای این‌چنینی شفاف‌سازی شود،‌ در این‌صورت بابِ شایعه‌سازی و سیاه‌نمایی بسته خواهد شد.
در پایان هم لازم به ذکر می‌دانم، اصلا اینطور نیست که سوریه برای خروج از بحران باید بین ایران و روسیه یکی را انتخاب کند. این بحران هفت‌ساله به کمک کشورهای مختلف قابل حل است که البته باید اذعان داشت، ایران و روسیه به‌دلیل موقعیتی که در منطقه دارند،‌ مهمترین بازیگران به‌شمار می‌روند.