فریاد «زمان» بعد از 17 سال سکوت

همدلی| «حسین زمان» از پیشگامان موسیقی پاپ ایران، پس از ۱۷سال، در سالن همایش‌های میلاد تهران به صحنه رفت.
زمان بعد از مدت‌ها که فعالیتی نداشت، موفق شد تا پس از اخذ مجوز رسمی از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شب پنجشنبه (سوم مردادماه) با مخاطبان قدیمی و علاقه‌مندان جوان موسیقی پاپ دیدار کند.
زمان در میان تشویق‌ بی‌امان هواداران خود به صحنه آمد و گفت: از مدت‌ها پیش برای امشب لحظه‌شماری می‌کردم و بسیار خوشحالم که می‌بینم بعد از مدت‌ها سکوت و غیبت هنوز مرا به یاد دارید.
وی در ادامه افزود: بسیاری از دوستانم به من توصیه کرده بودند که اقدام به برگزاری کنسرت نکنم چون دیگر کسی مرا به خاطر نخواهد آورد، اما من باور داشتم که در خاطر شما مانده‌ام و امشب آمده‌ام تا بگویم هنوز هم می‌توانم برای شما بخوانم.


زمان در بخش دیگری از کنسرت خود گفت: امروزه موسیقی ما در دستان دلالانی است که جز منفعت شخصی هیچ دغدغه فرهنگی و هنری ندارند.
یکی از ترانه‌های زمان دراین کنسترت «تو نباشی» بود که این خواننده آن را به پاس سال‌ها همراهی و همدلی دوران سخت گذشته به همسرش تقدیم کرد.
اجرای قطعه «ایران ایران» که برای نخستین بار در سال‌های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط هنرمند فقید موسیقی ایران یعنی عبدالرضا کیانی‌نژاد با نام مستعار «مازیار» اجرا شد، یکی از جذاب‌ترین بخش‌های کنسرت حسین زمان بود که فضای بسیار نوستالژیکی را در سالن ایجاد کرد و حاضران در سالن یکصدا این ترانه را با حسین زمان خواندند.
پایان بخش کنسرت حسین زمان اجرای ترانه «زندونی» بود که با استقبال شایان توجه حاضران در سالن روبه‌رو شد.
زمان و دلایل ممنوع‌الکاری
از دلایل ممنوع‌الکاری دراز مدت حسین زمان می‌توان به مصاحبه چند سال گذشته وی با شبکه یورونیوز اشاره کرد.
زمان پیش‌تر به یورونیوز گفته بود: «فعالیت هنری‌ام را به طور رسمی از سال ۱۳۷۵ شروع کردم و حدود سه سال پس از آن در زمان ریاست علی لاریجانی در سازمان صداوسیما، پخش کارهای من ممنوع شد. سپس در زمان ریاست آقای ضرغامی هم همین روند ادامه یافت. عمدتا دلیل آن به خاطر تفکر سیاسی من و اختلاف نظرم با صدا و سیما بود. آنها ترجیح دادند که پخش کارهای من را ممنوع کنند، یعنی به صورت کتبی به همه شبکه‌های رادیو و تلویزیون نامه نوشتند و گفتند که کارهای من نباید پخش شود.»
خواننده ترانه‎هایی چون «قصه نگفته» و «سرگردونی» به افزایش این محدودیت در دولت محمود احمدی‎نژاد اشاره کرده و می‌افزاید: «از ابتدای سرکار آمدن آقای احمدی‎نژاد، فعالیت من از طریق وزارت ارشاد هم ممنوع شد. من چند نوبت به وزارت ارشاد مراجعه کردم و در پاسخ گفتند که ما نمی‎توانیم به شما مجوز بدهیم. حرفشان این بود که ما دستور از بالا داریم. من صبر کردم تا اینکه آقای روحانی سرکار آمدند. از دو سال پیش به معاونت هنری وزارت ارشاد، مدیرکل دفتر هنری این وزارت و حراست آن مراجعه کرده‌ام و همه روال قانونی را طی کرده‌ام ولی متاسفانه جواب همان بود که چون دستور از بالا داریم نمی‌توانیم به شما مجوز بدهیم.»
تلاش‌های آقای زمان برای دریافت تعریفی روشن از «دستور از بالا» به جایی نرسیده است. وی می‌گوید: «من هر چقدر اصرار کرده‌ام که این دستور از بالا یعنی چه و این بالا کجاست که من به همانجا مراجعه کنم و حقم را بگیرم، پاسخ مشخصی به من ندادند.»
وی که سابقه حضور در جنگ هشت ساله با عراق را نیز در پیشینه‌اش دارد گفت: «من اصولا درست نمی دانم که یک هنرمند وامدار یک جناح یا تفکر سیاسی باشد. این را وظیفه هنرمند می‎دانم که در فعالیت‌های سیاسی که به نفع مردم است همکاری داشته باشد و کمک کند ولی به هیچ عنوان سعی نکرده‌ام و نخواسته‌ام خود را وامدار یک تفکر سیاسی یا احزاب بدانم. من به دولت آقای خاتمی تا جایی که توانستم کمک کردم. حتی قبل از انتخاب ایشان؛ ولی پس از پیروزی ایشان در انتخابات ریاست جمهوری، نه عضو حزبی شدم و نه یک سمت دولتی داشتم. دنبالش نبودم و باوجود مشکلات زیاد و بی‌کار شدنم تمایلی به این کار نداشتم. حتی جلوی فعالیت اقتصادی‌ام گرفته شد و نتوانستم جایی مشغول به کار شوم ولی همه این سختی‌ها را تحمل کردم که این انگ را نتوانند به من بزنند که برای کسب موقعیت پا به این عرصه گذاشته‎ام.»
شونه زخمی، هبوط، بوی تنهایی، تو تنها ماندی، روشن‌تر از ستاره، مشق عشق، تو خود منی، یکی لیلی یکی مجنون، برادرجان، گریه‌های بعد تو، ایران...ایران... و زندونی قطعاتی بودند که توسط این خواننده اجرا شدند.