عاشقتم!

احسان سالمی: این هفته نخستین قسمت‌های مرحله نیمه‌نهایی مسابقه «عصر جدید» روی آنتن رفت؛ بخش‌هایی که به طور طبیعی با توجه به تجربه قسمت‌های پیشین این مسابقه باید با دقت نظر بیشتری حداقل در زمینه داوری برگزار می‌شد اما اتفاقی که این شب‌ها در عصر جدید شاهد آن هستیم ادامه مسیر داوری سلیقه‌ای است. هر چند نمی‌توان منکر این نکته شد که هر داوری در هر مسابقه‌ای بالاخره به واسطه عواطف انسانی و حالات روحی خود طی انجام مسابقه ممکن است به موضوعاتی رای مثبت و منفی بدهد که تطابق چندانی با منطق نداشته باشد ولی به نظر می‌رسد روحیه رای دادن به شکل عاطفی و به تعبیری «سلیقه‌ای»، بر اغلب بخش‌های «عصر جدید» سایه انداخته است؛ مسابقه‌ای که هر چند نخستین تجربه از ساخت چنین برنامه‌ای در رسانه ملی است ولی به واسطه تجربه فصول اولیه خود، حالا دیگر باید با بلوغ بیشتری میزبان استعدادهای ایران باشد.
در میان مجموع انتقادات درست و نادرستی که به این مسابقه وارد شد، بدون شک مساله داوری یکی از اصلی‌ترین آنها بود. اتفاقی که در برنامه دوشنبه شب این مسابقه به وقوع پیوست، نشانه‌ای از یک نوع داوری سلیقه‌ای در این مسابقه بود. رضا ارمندپیشه که برای اجرای قطعه‌ «عاشقتم» از رضا صادقی در این مرحله حاضر شده بود، با وجود آنکه با اجرای متفاوت خود و آوردن مادرش روی صحنه و او را خطاب ترانه قرار دادن توانست داوران و مخاطبان «عصر جدید» را تحت تاثیر قرار بدهد، در نهایت نتوانست به مرحله بعدی این مسابقه راه پیدا کند. اجرایی که تمرکز آن بر مقام والای مادر بود و اغلب مخاطبان تحت تاثیر فضای عاطفی و اجرای قوی ترانه آن قرار گرفتند، در رقابت با اجرای نمایشی با محوریت پرتاب چاقو که حداقل در شکل ظاهری از بسیاری نمایش‌های مرسوم کم‌فروغ‌تر بود، حذف شد. البته مساله داوری در «عصر جدید» صرفا محدود به نظرات سلیقه‌ای نیست و به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین نکاتی که سازندگان این مجموعه باید در فصل‌های بعدی به آن توجه داشته باشند، لزوم حضور یک داور متخصص به امور ورزشی در جمع داوران این مسابقه است؛ بویژه آنکه با پیشروی این مسابقه به سمت مراحل نهایی، رقابت‌هایی با محوریت توانایی‌های بدنی و ورزشی، در این مسابقه بیشتر شده است و بدون شک داوران فعلی نمی‌توانند در ارتباط با ابعاد مختلف این نمایش‌های ورزشی اظهار نظر دقیقی داشته باشند.