ایران؛ پل پیروزی جهان خسته از ترامپ

دونالد ترامپ خانم ترزا می ‌نخست وزیر انگلستان و نزدیکترین متحد آمریکا در صحنه بین‌المللی را هم از الطاف خود بی‌نصیب نگذاشت و او را احمق خواند. اظهارات و موضع‌گیری‌های گستاخانه و متکبرانه ترامپ در طول دوره ریاست جمهوری‌اش دل رهبران و سیاستمداران بسیاری را در جهان به درد آورده و دشمنان بسیاری برای وی تراشیده است. رفیق شفیق او بنیامین نتانیاهو نیز به همین هنر آراسته است. بعید است اینک بتوان سیاستمدارانی منفورتر از آنها در دنیا سراغ گرفت. ترامپ و نتانیاهو هر دو بخش عمده دوران ریاست خود را پشت سر گذاشته و به انتخاباتی نزدیک می‌شوند که سرنوشت آنها را مشخص می‌نماید. پیروزی آنها در این انتخابات به معنای تداوم حضور آنها در صحنه بین‌المللی و ادامه گستاخی‌ها، بداخلاقی‌ها و آزار و اذیت آنها برای یک دوره طولانی دیگر است. بسیاری از سیاستمداران جهان، که از خدمات ارزنده این دو یاغی بین‌المللی بهره برده‌اند، آرزو می‌کنند این انتخابات به بی‌اخلاقی آنها پایان داده و آنها را از صحنه سیاست حذف نماید. تعداد این رهبران نه تنها در کشورهای غیرغربی بلکه در کشورهای غربی نزدیک به آمریکا کم نیست. خواست و اراده این تعداد از رهبران کشورهای دیگر ظرفیت مهمی در صحنه سیاست به حساب می‌آید اما در نهایت این افکارعمومی آمریکا و اسرائیل و رای، رای‌دهندگان این دو است که سرنوشت انتخابات را تعیین خواهد کرد. اگر افکار عمومی آمریکا و اسرائیل این دو رهبر را کامیاب و موفق تلقی کند بعید است آرزو و امید دیگران راه به جایی ببرد. یکی از سیاست‌های مشترک ترامپ و نتانیاهو در صحنه بین‌المللی حمله نابودکننده به توافق هسته‌ای ایران و جهان بود. این دو مدعی شدند برجام توافقی ضعیف و ناکارآمد است و قادر نیست خطر هسته‌ای ایران را مهار نموده و امنیت منطقه و جهان را تضمین نماید. ترامپ با فشار نتانیاهو و با افتخار تمام از این توافق خارج شد و آن را دستاوردی بزرگ برای سیاست خارجی خود به‌شمار آورد. بزعم وی او آمریکا (و جهان) را از توافقی ننگین که اوباما برای آمریکا به ارمغان آورده بود، نجات داد. نتانیاهو نیز همه جا این اقدام ترامپ را ستود و آن را محصول و شاهکار سیاست خارجی موفق دولت خود به‌شمار آورد. یک سال از خروج آمریکا از برجام و تحمیل تحریم‌های حداکثری آمریکا بر ایران گذشته است. در این مدت ایران برخلاف توقع دولت ترامپ نه تنها ضعیف‌تر و متزلزل نشد بلکه مصمم‌تر، متحدتر و تهاجمی‌تر شد.
ادامه صفحه 16