انگلیس در دام آمریکا

 
 
خروج آمریکا از برجام و اتخاذ مواضع متناقض در ارتباط با توافق هسته‌ای سبب انزوای این کشور در عرصه بین‌المللی شده است. دولت آمریکا در مدت خروج از این توافق تلاش‌های متعددی داشته است تا توجه کشورهای دیگر به ویژه اروپا را به مواضع خود علیه ایران جلب کند. اعمال تحریم‌های بیشتر، اتهام‌زنی به ایران مبنی بر توسل به اقدامات تروریستی در تنگه هرمز، فشار بر کشورهای دیگر مبنی بر خروج از این توافق، تقاضا برای تشکیل شورای حکام آژانس انرژی هسته‌ای به علت نقض برجام از سوی ایران و حال حمایت از اقدامات انگلیس در توقف نفتکش ایرانی در تنگه جبل الطارق در این راستا بوده است.
رابر مک ایر سفیر انگلیس در ایران نیز با استقبال از اقدام کشورش در توقیف نفتکش ایرانی، تاکنون سه بار به وزارت خارجه ایران احضار شده است. دولت انگلیس بارها نشان داده است در سیاست خارجی خود بیش از آنکه اروپا محور باشد، منافع متحد اصلی خود، آمریکا را لحاظ می‌کند. تصمیم به توقف نفتکش ایرانی به بهانه نقض تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه در این راستا بود تا در یک دزدی دریایی آشکار در چارچوب تحریم‌های آمریکا، مبادلات تجاری ایران در حوزه نفت را با تهدید مواجه کند. حمایت‌های آمریکا و اسرائیل از این اقدام گویای این روند است. این در حالی است که بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا از جمله اسپانیا به این اقدام انگلیس واکنش نشان دادند و برخی این احتمال را مطرح کردند که ایران واکنش متقابل نشان خواهد داد. جوزف بورل سرپرست وزارت خارجه اسپانیا اعلام کرد توقیف این نفتکش در جبل الطارق بر اساس درخواست آمریکا از انگلیس به انجام رسیده است. سرپرست وزارت خارجه اسپانیا گفت از آن‌جایی که به نظر می‌رسد توقیف این نفتکش در آب‌های اسپانیا رخ داده، این کشور این اقدام بر تمامیت ارضی اسپانیا است و مادرید اقدام انگلیس را نقض حاکمیت خود می‌داند. اقدام انگلیس در صورت تکرار می‌تواند به اخلال در نظام کشتیرانی ایران و تهدید تجارت دریایی ایران منجر شود. در حالی که بیشترین حجم تجارت ایران و هر کشوری از طریق دریا صورت می‌گیرد. این اقدام در واقع گامی در راستای نقض برجام و پوچی ادعاهای کشورهای اتحادیه اروپا و انگلیس مبنی بر حمایت از تداوم این توافقنامه بوده است. در واقع اقدام انگلیس حاکی از آن بوده است که اروپا تاکنون در حال خرید زمان از ایران بوده است تا آمریکا فشارهای اقتصادی بر ایران را دوچندان کند و اکنون اروپا بی‌پروا همان سیاست همیشگی همسویی با آمریکا و بازی در زمین ترامپ را در پیش گرفته است.
* استاد دانشگاه