ژوبین صفاری این قفل با چکش باز نمی‌شود

یکی از بزرگان از منظر و موضع همدلانه و مشفقانه خطاب به دولتمردان طی روزهای اخیر گفته بود: «نام دولت‌تان که «تدبیر و امید» است و می‌گویید کلید را هم دارید، پس مشکلات قفل شده را با کلید‌تان حل کرده و قفل‌ را باز کنید و اگر دیدید قفل‌ها با کلید‌تان باز نمی‌شود لااقل آن را با چکش باز کنید.»
این سخنان هرچند می‌تواند به التیام روانی مردم در این شرایط سخت اقتصادی کمک کند اما باید دید واقعاً می‌توان با همین چند نصیحت مشکلات اقتصادی کشور را حل کرد؟ ناگفته پیداست که اقتصاد به عنوان یک علم و تخصص مهم، تابع متغیرهایی است که قطعاً با دستورالعمل و البته این توصیه‌های دلسوزانه فاصله دارد. اصل این حرف که مستعضفان جانشان به لبشان رسیده و برای حل مشکلات باید از نظر متخصصان استفاده کرد درست است. اما مگر در این سال‌ها متخصصان از تاثیرگذاری سیاست بر اقتصاد کشور سخن نگفته‌اند؟
آیا می توان مشکل اقتصاد را به عملکرد دولت و مجلس به تنهایی ربط داد؟ هر چند که این دو نهاد نیز خالی از خطا نبوده و نیستند. اما مگر کوبیدن بر طبل آتش افروزی و اصرار بر تندروی در سیاست خارجی طی سال‌های اخیر بر اقتصاد اثرگذار نبوده است؟
زمانی که هیچ یک از جریان‌های سیاسی حاضر نشده‌اند در این بزنگاه سخت اقتصادی، از خودگذشتگی سیاسی کنند و به جای فکر به منافع فردی و گروهی دست از خودتحریمی بردارند؛ چگونه می‌توان، درهای قفل شده اقتصاد را گشود؟ بی‌تردید مشکلات اقتصادی کشور ریشه در عدم مدیریت یکپارچه دارد که برخی از مشکلات حتی از دست قوه مجریه نیز خارج است. بسیار سخت خواهد بود که شعار حمایت از تولید بدهیم و به صادرات تولیدات و ورود ارز به کشور بی‌توجه باشیم. فساد و رانتی که همواره طی سال‌های گذشته با آن مواجهیم تنها با عزم یک قوه حل شدنی نیست. هر چند دولت نیز شعار شفافیت را به صورت نیم بند اجرا می‌کند و در این زمینه هنوز گام‌های اساسی برداشته نشده است؛ اما آیا سایر نهادها برای تحقق شعار شفافیت گامی برداشته اند؟ اصلاح نظام بانکی و مالیاتی، معضل بزرگ اقتصادی کشور است که البته بخشی از آن به دست دولت و بخش دیگر به عزم همه نهادهای تصمیم‌گیر ربط دارد. اما اگر سیستم بانکی کشور ارتباطی با جهان نداشته باشد نمی‌توان به بهبود آن نیز امید کامل داشت. به نظر می‌رسد اتفاقاٌ مشکل اقتصاد کشور از آنجایی آغاز می‌شود که به جای کلید، چکش به دست گرفته شد و خود دولت نیز در آن دخیل شد. مسئله درست از جایی آغاز شد که راه حل‌های بخشنامه‌ای و دستوری را جایگزین شیوه‌های علمی کردیم. اقتصاد هر کشور بی‌تردید به سرمایه گذاری و هدایت نقدینگی به سمت و سوی درست احتیاج دارد اما این مهم زمانی رخ خواهد داد که سرمایه احساس امنیت کند. امنیتی کردن اقتصاد البته راه حلی نیست که بتوان با آن بخش خصوصی را شکوفا کرد و امید داشت تا اشتغال مولد ایجاد شود. درهای اقتصاد را نمی‌توان با تندروی به روی جهان بست و انتظار شکوفایی داشت. بنابراین اقتصاد امروز راه‌حل عملیاتی می‌خواهد، اما بی‌شک راه‌حل‌های آن نیازمند تغییر در بسیاری از ساختارهای موجود در سپهر سیاسی و اقتصادی کشور است.
سایر اخبار این روزنامه
بالا گرفتن مناقشات بر سر اهدای عضو محکومان به اعدام بخشش لازم نیست، اهدایش کنید ژوبین صفاری این قفل با چکش باز نمی‌شود گزارش «ابتکار» از تاثیر تورم و بیکاری بر نمودارهای اقتصادی کشور! شاخص فلاکت رکورد زد آغاز تخصیص مجدد کاغذ نشر کتاب با ارز دولتی به ناشران یازدهمین دوره حراج تهران برگزار شد «سر شاعر» بالاتر از شاعر! یازدهمین دوره حراج تهران برگزار شد «سر شاعر» بالاتر از شاعر! موانع و راهکارهای پیش‌روی اصلاح‌طلبان در انتخابات آینده بررسی شد پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان در اختیار فرصت‌طلبان همزمان با تصمیم ایران برای ورود به گام دوم هسته‌ای آمریکا درخواست نشست فوق‌العاده شورای حکام را مطرح کرد رئیس دفتر رئیس‏جمهوری: دولت از همکاری با دانشگاه‌ها در شرایط تحریم استقبال می‌کند رئیس دفتر رئیس‏جمهوری: دولت از همکاری با دانشگاه‌ها در شرایط تحریم استقبال می‌کند واکنش ایران به درخواست آمریکا مبنی بر تشکیل نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی محمد عطریانفر: اصلاح‌طلبان باید با رهبری درباره انتخابات گفت‌وگو کنند