داغی بر دل انسانیت

قصه، قصه مظلومیت یک ملت است. قصه داغی است که هنوز بر دل همه وجد ان های بیدار بشری تازه است .در حالی که عقربه های ساعت به 10 و 47 دقیقه نزدیک می شد مسافران و خدمه پرواز وارد هواپیما شدند. هواپیمایی که در مسیری یک طرفه به آسمان رفت و دیگر برنگشت. داستان به 31 سال قبل برمی گردد. روز یک شنبه، ‌١٢ تیر ماه ‌١٣٦٧، ساعت ‌١٠ و ‌٤٧ دقیقه هواپیمای «ایرباس» هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که باید مسیر تهران - بندرعباس - دبی را طی می‌کرد، با فرمان برج مراقبت هوایی بندرعباس، از فرودگاه این شهر ساحلی برخاست.   هفت دقیقه بعد در حالی که تقریبا یک چهارم مسیر کوتاه هوایی بندرعباس - دبی پیموده شده بود، یک موشک سطح به هوا از روی ناو آمریکایی  وینسنس شلیک شد و همه 290 مسافر و خدمه پرواز را به آسمان برد. سرنشین های هواپیما نظامی نبودند و قصد هیچ حمله یا کاری را نداشتند. آن ها همه مسافرانی بودند که از تهران به بندرعباس یا دبی می رفتند و 66 کودک زیر 13 سال،  53 زن وحتی  46 تن تبعه کشورهای خارجی بودند. این جنایت همین جا تمام نمی شود و تا 50 روز بعد هم غواصان، پیکرهای تکه تکه شده جان باختگان  را از آب های نیلگون خلیج فارس جمع می کنند. فاجعه آن قدر دلخراش است که بعضی از خبرنگاران هم تحمل مشاهده جمع کردن قطعه های پیکر مسافران سفر کرده را ندارند و از روی غصه دوربین های شان را رها کرده و صحنه را ترک می کنند اما آمریکایی ها با وقاحت به  فرمانده  ناو جنگی ، مدال افتخار می دهند و از جنایتش تقدیر می کنند؛ جنایتی که تاریخ محال است آن را فراموش کند. امروز دوازدهم تیرماه است. سالروز همین حادثه دلخراش. به رسم هرسال، امروز  محل به شهادت رسیدن مسافران  هواپیمای ۶۵۵ کشورمان  در خلیج فارس گلباران می شود.به همین مناسبت دیروز نیز مراسمی در سالروز  این فاجعه با حضور علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در محل شرکت هواپیمایی هما برگزار شد.  رئیس مجلس در این مراسم گفت: این حادثه کوچکی نیست ، فاجعه بزرگی است و باید در تاریخ بماند. حادثه‌ای که ابعاد مختلفی دارد. در پایان این مراسم فرودگاه بندرعباس به فرودگاه شهدای پرواز ۶۵۵ تغییر نام یافت.