اسرار اتاق آبی

 شریفی-برایتان عجیب خواهد بود اگر بدانید در «منطقه غیرنظامی» یا DMZ که در نقطه صفر مرزی کره شمالی و جنوبی واقع شده، بیش از یک پادگان نیروی نظامی مستقر است. منطقه ای که بیل کلینتون، چهل و دومین رئیس جمهور آمریکا زمانی گفته بود «ترسناک ترین نقطه زمین» آن جاست. در پایان جنگ شبه جزیره کره – در سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ – فرمانده نظامی آمریکایی نماینده سازمان ملل متحد و ژنرال‌های چین کمونیست و کره شمالی پیمان متارکه را امضا و منطقه غیرنظامی شده را به عنوان منطقه حائل دو کره تا زمان امضای پیمان صلح ایجاد کردند. پیمانی که هنوز امضا نشده است.
کمربند مشکی برای اتاق آبی
با این حال، در ماه ژوئیه 1953 هنگامی که قرارداد آتش بس میان دو کشور کره شمالی و جنوبی امضا شد، ساختمان های آبی که انگار سطل رنگ را بر دیوارها، درها، پنجره ها و حتی سقف های آن پاشیده اند، به منظور انجام تماس های اضطراری میان طرف های جنگ، یعنی آمریکا و کره جنوبی از یک سو و کره شمالی از سوی دیگر برای همیشه تاسیس شد. ساختمان هایی برای این که دو کشور تکه شده پس از پایان جنگ جهانی، باز هم بتوانند با زبان مادری بایکدیگر سخن بگویند. اسم سالن کنفرانس را بر این اتاق اطلاق کرده اند تا نمایندگان دو کشور در مواقع ضروری برای انجام تماس های اضطراری در آن جا اجتماع کنند. میکروفن های این اتاق آبی در تمام 24 ساعت روشن است و هر صدایی را ضبط می کند. در این اتاق دو در نصب شده که هر کدام از آن ها به سوی یکی از دو کشور باز می شود و نگهبان های دو طرف نیز هر یک ساعت عوض می شوند. برای تعویض نگهبانان،  هنگام ورود و خروج آن ها، درها باز و سپس قفل می شوند. یک بار گارد کره شمالی پس از خروج از اتاق عمدا از قفل کردن دری که به سوی کشورش باز می شود خودداری کرد، گارد کره جنوبی به تصور این که در قفل است به آن نزدیک شد و سرباز کره شمالی بلافاصله سعی کرد دست او را بگیرد و به زور به خاک کره شمالی بکشد که همقطاران جنوبی اش متوجه شدند و به یاری او شتافتند. از آن زمان به بعد نگهبانان کره جنوبی مستقر در این اتاق مرزی حتما باید کمربند سیاه تکواندو، کاراته یا یکی دیگر از ورزش های رزمی را داشته باشند.
در سال 1968 حادثه ناگواری برای دو سرباز آمریکایی در مرز دو کشور پیش آمد. این دو سرباز به قصد قطع بوته ها و درختان روی و کنار پل متروکه ای که دو کشور را به هم متصل می ساخت و دید آن ها را کم می کرد به سوی پل رفتند اما به محض رسیدن به مکان مد نظرشان سربازان کره شمالی به آن ها یورش بردند و با استفاده از تبرهایی که آن دو آمریکایی برای قطع درخت آورده بودند، آن ها را تکه تکه کردند.


نظامی ترین منطقه غیر نظامی
بر این نقطه مرزی نام «منطقه غیر نظامی» اطلاق شده اما در عمل نظامی ترین نقطه جهان است، زیرا در دو طرف خط تماس، یک میلیون و ششصد هزار سرباز روبه روی هم جبهه گیری کرده اند که در صورت آغاز درگیری تعداد آن ها به 10 میلیون خواهد رسید. کره شمالی تلفن این اتاق را که برای تماس های ضروری اختصاص داشت، برای مدتی قطع کردو به تماس های آمریکایی ها و جنوبی ها پاسخ نمی داد. اقدامی که باعث شده بود آمریکایی ها و جنوبی ها با استفاده از بلند گو پیام های خود را به طرف دیگر برسانند. اما تلفن ها با توافق رهبران دو همسایه شمالی و جنوبی  دوباره فعال شده است. اگر قرار باشد، کسی به طور رسمی به کره شمالی برود، این اتاق تنها نقطه مرزی برای نقل و انتقال میان دو کشور است که تا به حال چنین اتفاقی به ندرت پیش آمده است. در سراسر «منطقه غیرنظامی» استحکامات نظامی و دیوارهای دفاعی ایجاد شده‌، مین های زیادی کار گذاشته شده و گاردهای پرشمار گشت زنی از هر دو طرف همه جا حضور دارند. منطقه غیر نظامی بین دو کره نواری مرزی به طول ۲۵۰ کیلومتر و عرض چهار کیلومتر است که هم اکنون به شدت مسلح و مین‌گذاری شده است و در آن سیم‌های خاردار، دوربین‌های ویدئویی و حصار‌های الکتریکی، قرار دارد. علاوه بر تعداد قابل توجه مین‌های ضد نفر، این منطقه همچنین به دقت از سوی ده‌ها هزار نفر از نیروهای دو کشور محافظت می‌شود و عملا عبور از آن غیرممکن است شاید این ترس و دلهره موجود در ا ین فضا ست که بیل کلینتون را بر آن داشت تا این منطقه را ترسناک ترین نقطه جهان بنامد.