روزنامه خراسان
1398/03/26
از مسئولان و نمایندگان اصفهان بیاموزیم
پنج شنبه گذشته بود که «نوبخت» به مشهد آمد و از «بخت» بد پروژه برقی سازی قطار مشهد – تهران گفت و سرانجام پس از کلی کش و قوس آب پاکی را بر این پروژه پیر ریخت و رفت! اگر چه پیشتر مدیرعامل شرکت راه آهن این بار را بر دوش کشیده و از خروج طرف چینی از این پروژه خبر داده بود، ولی ته دل مان خوش بود که هنوز امیدی هست اما وقتی معاون رئیس جمهور از پرداخت حقوق کارمندان دولت از حساب 1000 میلیاردی سهم ایران در این پروژه خبر داد، همان جا برق ما را گرفت و فهمیدیم که قرار نیست حالا حالاها قطار مشهد - تهران برقی شود و 6 ساعته این مسیر 900 کیلومتری را طی کنیم.چی بود، چی شد؟
پروژه برقی سازی قطار مشهد - تهران اولین بار در بهمن 90 توسط وزیر راه دولت احمدی نژاد کلنگ زنی شد و دوباره در بهمن 94 برای تاکید بیشتر و شاید گرفتن عکس یادگاری بهتر توسط آقای روحانی!
اما باوجود پیگیری رسانه ای در همه این سال ها، دست آخر این پروژه با بدعهدی طرف چینی به گل نشست و آن طور که صحبت می شود، دولت برنامه جدی برای احیای این پروژه ندارد. در واقع موضع این است که حالا اگر طرف چینی آمد، سهم 1000 میلیاردی ایران را بر می گردانیم، اگر هم طرف چینی نیامد که فدای سرمان!
واقعیت این است که چینی ها محض رضای خدا فاینانس هیچ پروژه ای را امضا نمی کنند و پیگیری این امور به اصطلاح از «سر شکم سیری» کار به جایی نمی برد و قطعا همت مضاعف می خواهد و کار دو چندان. به خصوص برای پروژه ای که به گفته خود جناب معاون، از پروژه های مورد تاکید مقام معظم رهبری هم بوده است.
اگر فکر می کنید هزینه ای که این پروژه ناتمام روی دست استان گذاشته است به پول همان دو عدد کلنگ بسنده می شود، سخت در اشتباهید چون آن طور که نماینده فریمان گزارش می دهد، از قبل این پروژه دو هزار میلیاردریال متضرر شده ایم.
آن چه اکنون باید مطالبه شود این است که از مسئولان استان که از سال 90 تا کنون، پیشبرد این پروژه را عهده دار بوده اند، خواسته شود به مردم مشهد توضیح دهند به چه دلیلی این فاینانس محقق نشده است؟ لطفا پای برجام و تحریم و آن ترامپ گور به گور شده را وسط نکشند که اگر کار آن ها بود، مدیرعامل شرکت راه آهن از گشایش فاینانس چینی ها برای برقی سازی قطار اصفهان- تهران خبر نمی داد!
در حالی که موقعیت اصفهان قابل مقایسه با مشهد به عنوان یک شهر فراملی و دومین کلان شهر مذهبی جهان نیست. قطعا اگر قرار به اولویت بندی باشد، شهری که سالانه پذیرای 30 میلیون زائر از اقصی نقاط کشور و جهان است، حالا حالاها اولی تر از اصفهان است. اما چه می شود که اصفهان گوی احداث قطار برقی را از مشهدی ها می رباید؟ چطور می شود که مسئولان ملی هم توجه بیشتری به اصفهان داشته اند؟
پاسخ مشخص است؛ معمولا تیزهوشی مدیران اصفهانی و یکپارچگی و لابی قوی نمایندگان مجلس این شهر با مسئولان استانی و کشوری زبانزد خواص است. باز جای شکرش باقی است که اصفهان قدرت رسانه ای مشهد را ندارد و گرنه بعید بود اجازه دهند همین اندک اعتبارات ملی هم نصیب پروژه های استانی ما بشود!
در پایان از برخی مدیران و مسئولان استان می خواهم در کنار سفرهای خارجی که گاه و بی گاه و به بهانه های مختلف می روند، یک سر هم تا همین اصفهان خودمان بروند و کمی درس آموزی کنند!
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
تنهایی تیم «ب» در نمایش نفتکش ها
چرا دولت در زیان کنسرت ها شریک نمی‌شود؟
پیشنهادی برای نظارت آنلاین بر قضات
حادثه نفتکش ها چه خواهد شد؟
از مسئولان و نمایندگان اصفهان بیاموزیم
سبک‌زندگی آیت‌ا... فاضل لنکرانی در سالروز درگذشت ایشان
فرخ‌نژاد در‌لبه پرتگاه
راز یک شعف
نظرات کاربران درباره فراخوان رئیسی
پاسخ کوبنده به کوبیاک
تهدید بی سابقه موشکی انصارا... علیه اسرائیل
پایانِ پایان نامه فروشی ؟
ژاندارک؛ جادوگر یا ناجی ملت؟
طرح های جدید بانک مسکن درباره اجاره بها
یک هفته زندگی در هرمز؛ جزیره رنگها و رنجها
توافق مهم استانداری و دادستانی
