روزنامه ایران ورزشی
1398/03/22
ماجراجویی در سئول
رسول مجیدیخیلیها می‌گویند که نباید با این ۲ بازی درباره تیم ویلموتس قضاوت کرد. می‌گویند تحلیل‌های این چند روز خیلی اعتباری ندارد. درست می‌گویند. برای قضاوت درباره عملکرد سرمربی جدید هنوز خیلی زود است. او اصلا هنوز خودش کاملا در ایران مستقر نشده. لیگ را ندیده و حتی فهرست این تیم را هم خودش نبسته. فعلا هرچه هست دسترنج کارلوس کی‌روش است اما در این ۱۸۰ دقیقه یک چیز کاملا مشهود است؛ بازیکنان رهاتر از قبل هستند.
با اینکه در فوتبال مدرن، دفاع از همان خط حمله شروع میشود اما مشخصا در تیم ملی دیگر قرار نیست همه بازیکنان در اطراف محوطه جریمه خودمان جمع شوند. البته این ماجرا می‌تواند در بازی با رقیب‌های بزرگ تکرار شود اما همه حرف منتقدان به کی‌روش این بود که لازم نیست جلوی رقبای معمولی آسیایی تا بدین حد رو به عقب بازی کنیم. تیم ویلموتس با اینکه در بعضی از پست‌ها به وضوح دچار کمبود بازیکن با‌کیفیت بود و برخی از ستاره‌هایش را به دلیل مصدومیت به همراه نداشت اما در بازی با سوریه و کره ثابت کرد می‌تواند تغییر هویت دهد.
ویلموتس در همین فرصت کم موفق شده کمی ذهن بازیکنان را تغییر دهد و آنها حالا جسارت بیشتری در زمین حریف پیدا کرده‌اند. البته تیم نقاط ضعفی هم دارد. از جمله در خط دفاع که انگار بعد از آن اشتباه مرگبار مقابل ژاپن هرگز مثل گذشته قوی و منسجم نشده. در بازی دیروز اگر واکنش‌های خوب بیرانوند نبود کار حتما سخت‌تر می‌شد و ویلموتس از همین حالا باید به فکر دعوت از مدافعان وسط کم‌اشتباه‌تری باشد.
ایران در حال گذار است؛ در حال سرعتی‌تر شدن. و این مهم با سرعت به دست نمی‌آید. بازیکنان و کادر‌فنی به زمان احتیاج دارند؛ به فضایی آرام و البته لیگی باشکوه‌تر از گذشته تا پشتیبان تیم ملی برای رسیدن به جام‌جهانی ۲۰۲۲ باشد.
