هدف؛ تخت تاج

مهدی طاهرخانی: فشار نهایی برای خارج کردن مهدی تاج از صحنه، خیلی پیش‌تر از اینها بر فدراسیون فوتبال شروع شده بود اما آنچه او صبح یکشنبه 19 خرداد ماه 98 در جمع خبرنگاران به زبان آورد دست‌کم، بازی آغاز شده را برای «همه» رو کرد. رئیس فدراسیون فوتبال صریحا می‌گوید دولت دست از سر این رشته بردارد یا اگر قصد «دخالت»‌های گاه و بی‌گاهش را دارد، دست‌کم هزینه آن را هم پرداخت کند؛ این هزینه هم «مالی» است هم «معنوی». بزرگ‌ترین مشکلی که به گفته تاج وجود دارد، قوانینی است که صریحا دولت را از دخالت در فوتبال برحذر کرده اما «تصمیمی» نیست که بدون «اراده» وزارت ورزش در این رشته اتخاذ شود.  برای آنکه ببینیم صحبت‌های تاج چه واکنشی در پی دارد تنها 24 ساعت زمان کافی بود تا نخستین واکنش دولت را شاهد باشیم. کمیته ملی المپیک که پیش از این در انتخاب کرانچار برای تیم‌ملی فوتبال امید به فدراسیون فوتبال استقلال کامل اعطا کرده بود و حتی صالحی‌امیری، ریاست این کمیته در مصاحبه‌ای مدعی شده بود در امور تخصصی فوتبال دخالت نمی‌کند، حالا مخالف جدی انتخاب فرهاد مجیدی به عنوان سرمربی تیم ملی امید است.  همان ارگانی که پیش از این انتخاب کرانچار را حق مسلم فدراسیون فوتبال دانسته بود و بر تخصصی دنبال شدن امور تاکید داشت، حالا معترض است که چرا فرهاد مجیدی انتخاب شده است. شاید خیلی از اهالی فوتبال هم از انتخاب مجیدی با توجه به بی‌تجربه بودنش رضایت نداشته باشند اما تردید نکنید حتی به جای مجیدی بر فرض محال برانکو هم با تیم امید به توافق می‌رسید، باز هم کمیته ملی المپیک که حالا بازوی توانمند دولت برای دخالت در فوتبال به شمار می‌رود، بهانه‌های «خاص» خودش را برای این انتخاب علم می‌کرد. مهدی تاج صریحا موضعش را نسبت به دخالت‌های پر تعداد دولت بیان کرد و حالا نخستین واکنش دولتی‌ها نشان می‌دهد تاج تا چه حد درست گفته و به هدف ‌زده است. در این مورد وزارت ورزش که از ترس اقدامات فیفا خودش به صورت کامل وارد ماجرا نشد، کمیته ملی المپیک را مقابل فدراسیون قرار داد تا مشخص شود موضع آنها برابر صحبت‌های تاج چگونه خارج از مدار تعامل سازنده و فشار از بالاست. شاید در بحث اساسنامه کمیته ملی المپیک آنها درباره انتخاب مربی تیم فوتبال امید حق دخالت داشته باشند اما سوال اصلی این است که آیا در جایی دیگر از قانون درباره دخالت‌های دولت و وزارت ورزش در فدراسیون فوتبال چیزی آمده است؟ در کجای قانون آمده که فدراسیون کاملا مستقل فوتبال باید برای انتخاب مربی خارجی تیم‌ملی حتما با وزارت ورزش هماهنگ باشد؟ دخالت‌هایی که احتیاجی به بازگویی مجدد ندارد و آنقدر زیاد و پرتعداد است که با کمترین اطلاع از مناسبات فوتبال می‌شود آنها را بدون چشم مسلح به «اطلاعات خاص» دید. چندماه قبل، درست در روزهایی که بحث کنار گذاشتن تاج از فدراسیون فوتبال مطرح بود، در گزارش‌هایی که در «وطن امروز» منتشر شد، فاش کردیم مثلث سلطانی‌فر، امیری‌صالحی و صفایی‌فراهانی در صدد انتخاب فرد مورد نظرشان برای جانشینی تاج هستند؛ جلساتی که «وطن‌‌امروز» از تشکیلش خبر داشت و خبرش را رسانه‌ای کرد اما از آنجایی که فیفا حساسیت بالایی روی روسای فدراسیون‌های فوتبال در همه کشورها دارد، سیاسیون موفق به اجرای پروژه خود نشدند. تاج ماند اما این ماندن به معنی کوتاه آمدن مثلث فوق‌الذکر نبود. دخالت‌های روشن و پنهان کماکان در امور تخصصی فوتبال وجود دارد تا جایی که وزیر ورزش باید امر کند که یک بازی فوتبال ولو در ساعت 12 شب حتما باید برگزار شود؛ خبری که روابط عمومی وزارت ورزش آن را هنگام برگزاری فینال جام حذفی، توئیت  و سپس در توئیتری دیگر خودش حرف خویشتن را تکذیب می‌کند! تاج حالا صریحا موضعش را با دولت روشن کرده و اخبار کاملا موثقی در دست است که بعد از اظهارات رئیس فدراسیون فوتبال، افرادی از سوی وزارت ورزش و دیگر نهادهای دولت با فدراسیون تماس گرفته‌اند و گله‌هایی را در این مورد مطرح کرده‌اند. مخالفت با انتخاب فرهاد مجیدی از سوی کمیته ملی المپیک، نخستین واکنش منفی سیاسیون به صحبت‌های تاج است اما طبیعتا آخرین آنها نخواهد بود.  جریانی که خواهان برکناری تاج بود، کماکان بر مسند قدرت نشسته و با توجه به اینکه اراده‌ای برای هزینه کردن در فوتبال نیست و تنها سهم فوتبال از دولت، دخالت‌هایش است، باید شاهد فشارهای بیشتری روی فدراسیون فوتبال باشیم؛ فشارهایی که هدف اصلی و غایی آن مجبور کردن تاج برای استعفاست. دیروز کی‌روش، امروز مجیدی و فردا شاید فردی دیگر.