تدبیر دیرهنگام حامیان دولت تدبیر و امید !

انتخابات اخیر هیئت رئیسه مجلس نشان دهنده قد و قواره تدابیر فراکسیون های سه گانه مجلس بود. در این سیاست ورزی، فراکسیون مستقلین که خط قرمز خود را خدشه به ریاست علی لاریجانی معرفی کرده بود به خواسته خود رسید، فراکسیون ولایی هم توانست پنج کرسی هیئت رئیسه را به دست بیاورد و علی مطهری را از جایگاه نایب رئیسی پایین بکشد و گزینه خود را جایگزین او کند. در این میان کمترین نصیب را فراکسیون امید(اصلاح طلبان مجلس)برد.  دور از انتظار است که اعضای این فراکسیون شانس کم عارف را برای ریاست مجلس پیش بینی نکرده باشند. قاعدتاً منطق اکثریت فراکسیون امید در کنار تأکید بر «هویت مستقل اصلاح طلبان»، نشان دادن وزن اصلی خود در مجلس به جامعه بوده است. توضیح آن که بخش زیادی از مردم از اوضاع فعلی اقتصادی و معیشتی خود در ماه های اخیر گله مندند و در این میان نقش «دولت» و «مجلس» را پررنگ می دانند. در همین زمینه اعضای فراکسیون امید در ماه های منتهی به انتخابات مجلس، با تصمیم اخیر خود به دنبال مخابره این پیام به جامعه بودند که از سویی «در مجلس در اقلیت هستند» و از سوی دیگر هم سویی با حامیان دولت(فراکسیون مستقلین) ندارند. اما به نظر می رسد این برنامه فراکسیون امید در ماه های آینده بی نتیجه خواهد بود. زیرا حافظه تاریخی مردم حمایت های فراکسیون امید و به صورت کلی تر اصلاح طلبان را در روی کار آوردن دولت اول و دوم روحانی و پشتیبانی از وزیران پیشنهادی، لوایح و برنامه های دولت تدبیر و امید فراموش نکرده است.