دنیای بی علی(ع)

خداوند انسان را آفرید و وجودش را به ارزنده ترین گوهر که همانا «عقل» است بیاراست و این «پیامبر درونی» را مایه شناخت و معرفت و حرکت و کمال قرار داد و چون به علم لم یزلی خود می دانست پای عقل با همه ارزش و عظمت اش برای رساندن انسان به قله سعادت و کمال، لنگ است، هزاران «پیامبر» بیرونی برانگیخت تا انسان به عنوان اشرف مخلوقات توان رسیدن به «آن چه» و «آن جا»  که باید را بیابد. این لطف الهی حتی با بعثت و رحلت اعظم پیامبران، همو که نامبردار است توسط خدای رحمان به خاتم النبیین پایان نیافت و حضرت حق پس از ختم نبوت در وجود سراسر برکت و رحمت حضرت ختمی مرتبت و بسته شدن پنجره وحی، نور حق و حقیقت و هدایت را به سوی بشر از «خورشید نبوت» به «ماه امامت» بازتابانید و یگانه مولود کعبه را سرآغاز تابش این نور الهی تا ظهور منجی و دمیدن اسرافیل در «صور» قرار داد تا انسان برای رسیدن به کمال و سعادت واقعی سرگشته و متحیر نماند و چنین شد که خداوند پس از پیامبر رحمت، عبد صالح، روح ایمان و قرآن ناطقی را به امامت امت گماشت که اگرچه پیامبر نبود اما به نص صریح قرآن در آیه مباهله «جان پیامبر» بود، علی (ع) که خداوند از نام خودش بر او نام نهاد، علی(ع) بزرگ شده دامان پیامبر، پسرعم او، اولین مرد ایمان آورنده به رسالت او، اولین مرد اقتدا کننده به نماز پیامبر، همسر و یگانه «کفو» زهرای اطهر، کَننده در قلعه خیبر، علی(ع) همو که به فرمایش رسول اکرم، ضربت یوم خندقش بر سر نماد شرک و کفر و جهالت از عبادت جن و انس برتر آمد، علی(ع) که محرم اسرار و نیوشنده ناب ترین لحظات و دقایق و حقایق هستی از زبان پیامبر(ص) بود، علیژ(ع) که بنده صالح خداوند و عبد مطیع حضرت حق بود به غایت در همه لحظات عمر پیامبر، تابع، عاشق و مرید محض حضرتش بود، علی(ع) که نه تنها در میدان جنگ و مقابله با کفر و باطل بلکه حتی در «لیلة المبیت» جانفدای حضرت خاتم بود،علی (ع) همو که «روح ایمان» و «حقیقت نماز» بود و همچنان هست، علی(ع) «اهل کساء» و اهل بیت و اهل سرّ به حکمت بالغه و امر الهی پس از رسول اکرم به عنوان وصی، مولا، راهنما، جانشین و امام معرفی شد اما ... شد آن چه نباید... زمانه از آن برهه سرنوشت ساز که گذشت و پس از 25سال، آن گاه که اوضاع بسیار نابه سامان شده و از سنت نبوی فاصله گرفته بود و همچون معاویه ای بر بخش عظیم و مهمی از جغرافیای سرزمین اسلام مسلط شده و دستگاه سلطنت را در شام جایگزین امامت و حتی خلافت کرده بود، مردمان امام(ع) را بر جایگاه خلافت نشاندند اما چه نشاندنی؟! که در آن چهار سال و اندی حاکمیت ولایت و امامت امیرمومنان، چه خون ها که به دل  علی (ع) نکردند، از ناکثین و قاسطین و مارقین گرفته تا متنسکین و متحجران و «اشباح رجال» و «همج رعاعی» که «یمیلون مع کل ریح» و هر دم به سویی رونده بودند و خلاصه، باز مجموعه ساده لوحان، متحجران، دنیاخواهان، خشک مغزان و در رأس آنان امام ستیزان حق ناباور که اسلام تنها لقلقه زبان شان بود و ایمان حقیقی و باور راستین به توحید و نبوت و معاد راهی به جان هایشان نبرده بود، با مولای متقیان امیرمومنان چنان کردند که مولا از خدا، خلاصی از دست چنین مردمانی را طلب می کرد.
مثلث شوم امام کشی
سرانجام مثلث شوم شرک و کفر از یک سو، کژاندیشی و جمود و تحجر و جهالت از دیگر سو و دشمنی با اهل بیت و حقیقت و امامت و ولایت حق از سوی دیگر، کار خود را کرد و شمشیر جهالت و شرک و نفاق و دنیاطلبی را بر فرق تجسم عدالت فرود آورد و ابن ملجم مرادی، آن شقی ترین ابناء بشر، وسیله و نماینده حق ستیزان، کژاندیشان و متحجران و حق ناباوران باطل کیش شد که خون پاک و مطهر امیرمومنان، آن یگانه زمان پس از رسول خاتم، آن تجسم اتمّ و عینی عدالت، آن واقف به «علم غامض»، آن باب مدینه علم نبوی بر محراب عبودیت حضرت حق ریخته شود و دنیا از وجود علی(ع) محروم شود و داغ علی(ع) تا آخرالزمان نه تنها بر دل شیعه که بر دل همه مسلمانان و بلکه عالم هستی بنشیند و دنیا «بی علی» شود.
و دنیای بی علی (ع) می شود دنیای بی عدالتی و شقاوت و بی رحمی، دنیای بی علی(ع) می شود دنیای ستمگری و خون مردمان بی گناه ریختن، می شود شکل گیری وهابیت و در مَدرس سراسر جمود آن «داعش پروری».


دنیای بی علی(ع) هر آن آبستن هزاران ظلم و جور و ویرانگری و آدم کشی است، روزی القاعده و طالبان و دیگر روز داعشیان آدم می کشند و از سرها پشته می سازند و آب دجله را به خون بی گناهان گلگون می کنند، دیگر روز سران غاصب و جنایت پیشه رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای غربی و آمریکا مستقیم و غیرمستقیم جنگ نیابتی بین مسلمانان به راه می اندازند و تا می توانند به ثروت خود می افزایند و کاهیدن قوا و سرمایه مسلمین را در دل خود جشن می گیرند، دیگر روز آن نژادپرست مستکبر فرعون مسلک، سعودی ها را گاو شیرده می خواند، هرچه می تواند می دوشد و آن جاهلان با پول مسلمین هواپیما و بمب آمریکایی و انگلیسی می خرند و بر سر مردم مظلوم و بی گناه یمن می‌ریزند و هزاران زن و کودک و پیر و جوان را به خاک و خون می کشند. دنیای بی علی(ع) می شود دنیای گردنکشی و ظلم و بی عدالتی، دنیای بی علی(ع) می شود دنیای حاکمیت «زر» و «زور» و «تزویر»، دنیای بی علی(ع) پر می شود از تجمل گرایی و اشرافی گری و فساد و فاصله طبقاتی، در دنیایی که محروم از علی (ع) و مرام و مسلک علوی است، «حقوق بشر» می شود شعاری توخالی و نوشته ای بر کاغذ، در دنیای بدون مهربانی و فداکاری و بخشش علوی، یتیم نوازی و دستگیری از همنوعان نقاشی رنگ باخته ای بیش نیست!
در دنیای بدون منش علوی، ثروت اندوزی به جای تولید ثروت می نشیند، تنبلی و به دنبال پول های بادآورده بودن و رانت و فساد و رشوه و حرام خواری جانشین کار و تلاش و توکل و خلاقیت و نوآوری و لقمه حلال می شود.
دنیای بی مرام علی(ع) می شود دنیای ریا و دین فروشی و سطحی نگری و جدایی از قرآن و عترت و روح ایمان، دنیای بدون حیای علوی و فاطمی می‌شود جهان عریانی و برهنگی و بی عفتی و بردگی جنسی، دنیای بدون ایمان اصیل نبوی و علوی می شود دنیای رجزخوانی ترامپ و بولتون و نتانیاهو و سعودی، می شود دنیای حاکمان پرمدعای دشمن حق و حقیقت و انسانیت.
پس خدایا هر آن بر عذاب مسببان و قاتلان امیرمومنان و دیگر ائمه اطهار(ع) بیفزا و هر آن شعله عشق و ایمان الهی را در دل خلق فروزان تر فرما و هر آن زمین و زمان را به تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (عج) امیدوارتر و مزین فرما تا جهان زان پس حلاوت سنت نبوی و عدالت علوی را بچشد.
بارالها تقدیر چنین مقدری را به دعای یوسف زهرا در شب قدر همین رمضانت مقدر فرما.