روزنامه شهروند
1398/03/04
فضای مجازی جای خیابان‌نوازها نیست!
شهروند| در روزهای گذشته صفحات تعدادی از نوازندگان خیابانی با دستور مقام قضائی و به دلیل انتشار محتوای مجرمانه، توقیف شده و عوامل دخیل در پرونده تحت تعقیب قضائی قرار گرفته‌اند. مهرداد مهدی، آسو کهزادی و نغمه مرادآبادی ازجمله نوازندگان خیابانی‌اند که پستی مبنی بر مسدودشدن صفحه‌شان در اینستاگرام منتشر شده است و برخی خوانندگان و نوازندگان نیز برای «پاره‌ای توضیحات احضار شده‌اند.»سال گذشته هم خبر مسدودشدن صفحات مربیان رقص و تعدادی رقصنده در فضای مجازی پخش شد. اردیبهشت پارسال بود که کمال هادیانفر، رئیس پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات (فتا) گفت که نیروهای ویژه پلیس مشغول بررسی ۵۱هزار صفحه اینستاگرام هستند که به گفته او «محتوای مستهجن و مبتذل» دارند.
این ماجرا اما سه‌سال قبل هم تکرار شده بود. سال 95 طی عملیاتی دوساله به نام «عنکبوت ۲» مدل‌هایی که عکس‌های بی‌حجاب خود را منتشر می‌کردند، هدف قرار گرفتند و همان زمان جواد بابایی، سرپرست دادسرای جرایم رایانه‌ای ایران گفت: «8نفر که در شبکه‌های «غیراسلامی» مدلینگ به‌خصوص در شبکه اینستاگرام فعالیت می‌کردند، بازداشت شده‌اند و حالا بار دیگر و با بسته‌شدن صفحه نوازندگان خیابانی این ماجرا به صدر اخبار برگشته است.»
سروش قهرمانلو، خواننده و نوازنده سه‌‌تار الکتریک گروه «نیوش» که پیش از این در اجراهای خیابانی با مجوز شرکت داشته، به «شهروند» می‌گوید، شرایط سخت‌گرفتن مجوز و بروکراسی‌های گسترده از سویی و از سوی دیگر تلاش بسیاری از نوازندگان برای آشناکردن گوش مردم با ساز عامل روی آوردنشان به خیابان است «متاسفانه بروکراسی اداری ارشاد هم طولانی است و باید پاشنه آهنین داشت و طی این روند برای بسیاری دشوار است. از سوی دیگر اقتصاد موسیقی دارای ضعف‌های بسیاری در ایران است. چنانچه بسیاری از نوازندگان که کارشان خوب است، امکان شرکت در اجراهای رسمی را ندارند، چون این اجراها کم است و افراد مشخص‌شده‌ای هم اغلب در آنها شرکت دارند.» او می‌گوید: «این‌که افراد در خیابان اجرا می‌کنند، صرفا به دلیل مقوله اقتصادی موضوع نیست و دغدغه دارند موسیقی به گوش مردم برسد و اگر فضای امنی برای اقتصاد موسیقی و خود موسیقی به وجود بیاید و قوانین سخت این حوزه تسهیل شود، این مسائل خود‌به‌خود حل میشود.»
قهرمانلو می‌گوید، سال گذشته برای اجرا در مترو مجوز گرفتند اما درنهایت این اجرا برگزار نشد «ما در سال 88 در 8 ایستگاه مترو و فرودگاه مهرآباد برنامه اجرا کردیم. آن زمان نهادی برای این موضوع ایجاد نشده بود و حساسیتی برای موسیقی خیابانی هم نبود، چون گمان بر این بود که هرکس در خیابان اجرا می‌کند، متکدی است اما حالا نگاه مردم هم به این مسأله تغییر کرده و می‌دانند ماجرا این‌طور نیست. اجرای خیابانی دیگری هم در میدان شیخ بهایی و در سال 90 داشتیم.»به گفته این موزیسین، گروه‌ها و افراد باید به قانون اشراف داشته باشند و اشراف آنها می‌تواند مقابل برخی از این حاشیه‌ها بایستد. «زمانی قرار بود مکان‌هایی برای اجرای خیابانی درنظر گرفته شود صاحبان هنر باید نقطه اشتراکی میان ذائقه عام و هنر متعالی پیدا کرده و آن را ارایه دهند.»
سایر اخبار این روزنامه
تلویزیون به هنرمندان خود بی‌اعتماد است
آیا زنان به هیأت رئیسه مجلس راه می‌یابند؟
چشم و هم‌چشمی‌ها برای جذب مربی خارجی
کدام سریال ماه رمضان پربیننده‌تر بوده است؟
دلنشین‌ترین افطار
لیگ خروس‌های جنوب شهری
فضای مجازی جای خیابان‌نوازها نیست!
استیکرها را بر زخم سیل بچسبانیم
ضرورت تغییر نگاه به جرم اسيدپاشي
و این حقوق شهروندی
