دروازه های ترانزیت مواد مخدر به اروپا و آمریکا را بگشایید

بار دیگر یکی از عزیزترین فرزندان ایران زمین، سینه مهربانش را در برابر گلوله های سربی و آتشین قاچاقچیان مسلح سپر کرد و برای رهایی بشریت از گرداب مواد افیونی، شربت شهادت نوشید تا دیگران در منجلاب مواد مخدر غرق نشوند. جان فشانی انسان های آزاده ای چون ستوان دوم مهدی جمشیدی در ایران زبانزد جهانیان است و هرازگاه خبر شهادت فرزندان این مرزوبوم در درگیری مسلحانه با اشرار و سوداگران مرگ در رسانه های داخلی و خارجی، ایرانیان را سیاه پوش می کند اما آن ها بدون ترس و وحشت از گلوله های مرگباری که توسط کارخانه های اروپایی و آمریکایی در اختیار تبهکاران مسلح قرار می گیرد، در شهرها و مرزهای ایران، جان عزیزشان را فدا می کنند تا انسان ها در آن سوی مرزهای ایران از هجوم وحشتناک «قاچاقچیان مرگ» در امان بمانند. این درحالی است که امروزه کشورهای اروپایی و آمریکا نه تنها از انتقال تجهیزات پیشرفته برای مبارزه با قاچاقچیان مسلح به ایران خودداری می کنند بلکه آمریکا مدعی است که نباید نفت ایران صادر شود! مگر آن ها نمی دانند بخشی از درآمد نفت صرف هزینه مبارزه بی امان جان برکفان ایران زمین برای جلوگیری از ترانزیت مواد مخدر از مرزهای ایران به کشورهای اروپایی می شود؟  
امروز اروپا و غرب باید تصمیم مهمی بگیرند که آیا حاضرند در برابر سیل ترانزیت مواد مخدر از مرزهای ایران قرار بگیرند و با عواقب آن دست به گریبان شوند یا این که مسئولیت های خود  رادر قبال این مسئله می پذیرند.
چرا باید عزیزترین فرزندان وطن، جان شان را در برابر گلوله های ساخت آمریکا و اروپا سپر کنند تا آن ها در منجلاب مواد افیونی فرو نروند. اما در مقابل حتی از داشتن جلیقه ضدگلوله هم محروم باشند؟
40 سال است که فرزندان مان در سرمای زمستان و گرمای تابستان و با کمترین امکانات و تجهیزات، برای جلوگیری از انتقال مواد مخدر به آن سوی مرزها شربت شهادت می نوشند تا به جهانیان ثابت کنند که «حقوق بشر» فقط، ادعاهای مضحک برای تخریب چهره نظام اسلامی نیست، «حقوق بشر» را می توانید در پلک های قندیل بسته سربازان ایران در مرزهای جمهوری اسلامی بیابید که برای گرفتار نشدن انسان های آن سوی مرز در سرمای زمستان، چشم بیدارشان را به سلاح های مرگباری دوخته اند که شما در اختیار سوداگران مرگ قرار داده اید! بنابراین دیگر فرصتی نیست و باید حفاظت از اروپا و آمریکا را به خودشان سپرد.