زبان عنصر تداوم حیات فرهنگی و هویتی است

سیدرضا صالحی‌امیری گفت: تقویت زبان کمک به ارتقای فرهنگی جامعه است و آنچه هویت ایرانی را استمرار بخشیده و می‌بخشد، زبان فارسی است. به گزارش ایسنا، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رو پنجشنبه در همایش ملی زبان و هویت در شیراز با تاکید بر اینکه زبان فارسی حس مشارکت مردم هر کشوری به‌شمار می‌رود،تاکید کرد: به همین دلیل هویت ملی ایران بر تاریخ،دین و زبان فارسی استوار است. صالحی امیری یکی از دغدغه‌های مهم دیروز و امروز را ورود واژگان بیگانه به زبان دانست و با تاکید براین که نشناختن ریشه‌های دغدغه‌های ما را در حراست از زبان دچار چالش خواهد کرد، گفت: صرف ورود واژگان بیگانه،  که هیچ زبانی از آن مستثنا و مصون نیست، زبان فارسی را با مخاطره مواجه نمی‌کند که اگر چنین بود زبان فارسی امروز و بعد از هزاران سال دچار بحران هویتی شده بود. زبان فارسی یکی از ارکان اساسی هویت ملی ایران است؛ این زبان فاخر، زبان عرفان و گسترش‌دهنده فرهنگ اسلامی و کلمه طیبه محسوب می‌شود. وزیر ارشاد گفت: زبان فارسی، زبان حکمت و زبان ادبیات کلاسیک پرآوازه ایران است و اگر چه تاریخ، اسطوره، مذهب و سنت‌ها برای ایرانیان تجربه مشترک تاریخی را به وجود آورده است اما بی‌تردید زبان فارسی سرچشمه حس مشترک در ادبیات، عرفان، نیایش و زندگی را برای مردم ایران رقم زده است و به همین دلیل است که هویت ملی ایرانیان بر تاریخ و جغرافیا، دین اسلام و زبان فارسی استوار است. او اضافه کرد: هویت ایرانی دارای اجزا و عناصری است که با آنها شناخته می‌شود؛ نمادهای ملی چون پرچم،‌سرود ملی،‌اسطوره‌ها و اعیاد و نظایر آن از این جمله‌اند،‌اما زبان یکی از مهمترین مقوله‌های این امر است چرا که زبان نه تنها در بیان واقعیت‌ها و شناخت پیرامونی خنثی نیست، ‌بلکه در ساخت واقعیت‌ها تاثیر گذار است و مفاهیم و تعامل‌های انسانی را بازگو می‌کند. صالحی‌ امیری گفت: بی‌شک  حفظ هویت ملی ایران، بر پایه دو ستون زبان و تاریخ استوار است و از آنجا که زبان به مثابه عامل پیوند دهنده ملت عمل می‌کند و عامل اصلی اعتبار جریان سیال فرهنگی است حفظ و پرداختن به آن ضرورتی انکارناپذیر است. به اعتقاد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، زبان ملی، بزرگترین سرمایه فرهنگی و مهمترین عامل حفظ، استمرار و استقلال فرهنگ‌ها و پاسداری از هویت ملی است که در کنار دیگر مولفه‌ها همچون قلمرو جغرافیایی و ارزش‌های دینی اجتماعی و انسانی نمود پیدا می‌کند.