پمپئو در عراق به دنبال چه بود؟

در حالی پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا به عراق سفر کرد که واشنگتن‌ چند روز قبل ناوگان جدیدی از تسلیحات دریایی و هوایی را به منطقه ارسال کرده است. هدف اعلامی آمریکا فشار به ایران برای پذیرش تعهدات جدید هسته ای و امنیتی است. اما واقعیت چیز دیگری است. ‌ البته افرادی چون ابوهلاله تحلیلگر عرب، مدعی هستند این سفر بر خلاف ادعای اعلامی برای پیام صلح و واسطه گرایی عراق نسبت به جایگاه این کشور و رابطه حسنه  بغداد با تهران است. اما ماجرا پیچیده تر از این حرف هاست و به نظر می رسد برای شناخت این موضوع باید تامل بیشتری داشت. تاملی که بر پایه شناخت منافع آمریکا از عراق و موضوعات روز بغداد است.
 در خبرها آمده است، هدف اصلی سفر پمپئو راضی کردن بغداد به قرارداد با غول آمریکایی است. خبرگزاری رویترز  با اشاره به این موضوع گفت : دولت عراق در حال نهایی کردن یک قرارداد 30 ساله به ارزش ۵۳ میلیارد دلار با دو شرکت اکسون موبیل از آمریکا و پتروچاینا از چین است.
هر چند این خبر توسط دولت عراق و ربط آن به معافیت تحریمی ایران  تکذیب شد اما واقعیت این است که آمریکایی ها با بازیگری جدید در عراق به دنبال قراردادهای بلند مدت و البته پر هزینه هستند. کما این که خبرها حاکی از کاهش نیروی نظامی آمریکایی در عراق و جایگزینی نیروهای بلک واتر با  آن هاست. به طوری که سطح درگیری امنیتی آمریکا در عراق کاهش یافته و ترامپ سناریوی جدیدی را دنبال می کند‌. هدف اصلی این سیاست چپاول و استعمار نوین است تا منافع جدید آمریکا که همان جذب درآمد از غرب آسیاست تامین شود. اگر بخواهیم به طور خلاصه اشاره کنیم باید گفت، هدف آمریکا تامین هزینه ۷ تریلیارد دلاری در خاورمیانه است و هدف ترامپ تامین این هزینه ها با فروش تسلیحات به عربستان، پروژه بازسازی عراق و مواردی از این قبیل است.
 هدف دیگری که پشت این سفر نهفته، تغییرات ساختاری در قانون اساسی عراق   است. آمریکایی ها به این جمع بندی رسیده اند تا زمانی که دولت عراق به قانون اساسی حاضر تمکین کند هیچ جای بازیگری برای آمریکایی ها نمی ماند‌. در واقع قانون اساسی عراق بر پایه رای بالا و جمعیت است و همین مسئله دست برتر شیعیان را در پارلمان، دولت و نهادهای اجرایی باز گذاشته و قدرت مقاومت را افزایش می دهد‌. سفر پمپئو در کنار هزینه های عربستان در بازسازی عراق، نشان از سناریوی جدید واشنگتن برای اصلاح ساختار قدرت در عراق است؛ به طوری که بتواند بازیگری شیعیان را مهار کند و نقش آن‌ها را فروکاهد.


از سویی، این سفر با موضوع دیگری هم همراه بود. مسئله حشدالشعبی و بقای آن در منطقه؛ موضوعی که آمریکایی ها را نگران کرده و واشنگتن خواستار آن است تا احتمالات لازم برای مسئله معامله قرن را در نظر بگیرد. بقای حشدالشعبی به معنای حفظ  کمربند امنیتی تهران تا بیروت است و از سویی آمریکا با ۱۰۰ تیپ و لشکر عملیاتی مواجه است که می تواند معادلات سیاسی را به سمت محور مقاومت تغییر دهد‌. حتی اگر جنگی هم میان مقاومت و آمریکا یا رژیم صهیونیستی رخ ندهد، بودن یا نبودن حشدالشعبی مسئله ای نیست که بتوان به راحتی از کنارش عبور کرد. به عبارت دیگر مسئله حشدالشعبی و آینده آن و نیز جایگاه این گروه اهمیت ویژه ای دارد و به نظر می رسد طرف آمریکایی در مذاکرات اخیر به آن اشاره کرده است.
در نتیجه باید اشاره کرد، موضوع سفر به عراق هر چیزی بود الا جنگ با ایران یا راضی کردن عراق به همراهی با تحریم های واشنگتن علیه تهران. جمع بندی ها نشان می دهد این سفر یک سفر اقتصادی -سیاسی بود تا آن که یک سفر
 سیاسی - امنیتی؛ هدفی که در برآوردها و اخبار رسانه ای نیز به آن اشاره شد.