روزنامه مردم سالاری
1398/02/21
موفقیت قماری و موفقیت بیجاری - محمود هادیپور دهشال
در زندگی مردم گیل برنج نقش پول رایج را بازی میکند. بسیاری از گیلکها برای گذران زندگی به همین تک محصول متکی هستند و هر سال چند ماه را به کشت، داشت و برداشت دانههای سفید برنج سپری میکنند تا در طول سال از منافع آن بهره ببرند.در این رسم توسعه، بیجار یا شالیزار خزانه زندگی است و منبع درآمد و حیات. اما متاسفانه بعضی گیلکها روش دیگری را هم برای نیل به آرزوهای خود میشناسند. آنان که با جامعه گیلان آشنایی دارند، از حجم بالای شرطبندی و خرید و فروش بلیطهای بخت آزمایی آگاه هستند. توسعه قماری روی دیگر سکه زندگی در گیلان زمین است که مسیر ترقی در آن یک شبه به جای صد ساله طی میشود.
اما قمار برخلاف بیجار فقط یک برنده دارد که واقعاً برنده است و همه منهای آن یک نفر بازنده که واقعاً بازنده هستند. از دل بیجار برای همه آنان که کشت میکنند، آب باریکهای برای گذران زندگی حاصل میشود و همه در این برد خفیف شریک هستند و بازندهای در کار نیست. اما از دل قمار یک برنده میآید و صدها بازنده با سر به زمین خورده.
در روزهایی که در جمع بیماران و سازمان مردم نهاد به کار مشغول بودم، اشتیاق رو به رشد بخشی از جامعه ایران به توسعه قماری بر من روشن شد. بسیاری از افراد این جامعه، سازمان مردم نهاد را میانبری برای دستیابی به خواستههای فردی خود میدیدند. آنان که دستیابی به موفقیت را از طریق کوشش و مرارت محال میدیدند یا تاب و تحمل گذران زندگی با عرق جبین را نداشتند، بر این باور بودند که رسیدن از میانبر یک حق فطری است و در این قمار نباید از بازی دست کشید!
یکی میخواست محقق شود و یکی آرزوی نویسنده شدن داشت. آن دگر به دنبال شغلی پر آب و نان میگشت و کسی آرزومند شاخص شدن در جامعه بود. همه این آرزوها نه از کسب علم و تلاش و کوشش، که از طریق نردبان سازمان مردم نهاد محقق میشد. جمیع خواستههای فردی وقتی با سرخوردگی ناشی از باختن بر میز قمار و عدم صداقت بیان خواسته واقعی توأم میشد، در نفی همه موفقیتهای واقعی «دال میان تهی» میساخت. انگار همه یکصدا شده بودند که موفقیت از طریق تلاش نامفهوم است و تنها راه موفقیت خطر کردن در قمارخانه است.
آن جامعه کوچک بیماران مثال سادهای بود از جامعه بزرگتر ایران. شهروندان ایرانی در سایه توسعه نفتی باور کردهاند که قمارخانه نفتی تنها راه رسیدن به موفقیت فردی است و دستهای نامرئی توسعه که در بیجارها به کار مشغول بودند همه و همه فریب و موانعی است برای بازداشتن شهروندان از رسیدن به توسعه قماری. قبح و زشتی در یک شب ره صدساله با لابی و پارتی پیمودن ریخته شده است. هر چه زمان میگذرد هزینه این نوع توسعه بر دوش اکثریت شهروندان کمرشکن میگردد و جای استغراب است که اشتیاق همان شهروندان به ادامه این مسیر فزونی مییابد. وضعیت جامعه به گونهای شده که بازندگان به امید برد دیگر توان دل کندن از میز را ندارند و هر روز بیشتر و بیشتر میبازند.
راه تغییر در چنین جامعهای نه تغییر حکومتها و نه تغییر آدمهاست. مسیر تغییر این جامعه فقط و فقط درک مبانی توسعه است و بازگشت به کوشش و کسب در بیجارها.
روزگار مردم ایران آن زمان شیرین خواهد شد که مسیر توسعه را در تلاش، نوآوری و پیگیری جستجو کنند. وگرنه توسعه قماری فقط اقلیتی را برنده خواهد کرد و اکثریتی همیشه مغبون و سرخورده خواهند بود.
سایر اخبار این روزنامه
پیشنهاد بهزیستی برای بازگشت اعتبار «بیمه اعتیاد»
اجرای تعهدات1+4 ضروری است
مجلس و دولت از رسیدگی به مطالبات اساسی فرهنگیان نباید غفلت کنند
حلقه مفقوده آموزش و پژوهش در مدیریت بحران - گودرز بهرامی*
موفقیت قماری و موفقیت بیجاری - محمود هادیپور دهشال
چیزی که ما در ورزشگاه دیدیم متفاوت بود با آن چیزی که شما در تلویزیون دیدید
چرا در بررسی پرونده پتروشیمی با افکار عمومی بازی شد؟
تشدید تنش آمریکا و کرهشمالی
اجرای تعهدات1+4 ضروری است
در مجلس گفتم مسئولان برای اینکه در مقابل ترامپ کرنش نکنند باید در مقابل ملت تواضع نمایند
از «دیدن ماه با تراز» تا «بودجه سالانه ستاد استهلال»
دردسرهای بلوف ناو لینکلن