برخورد ابزاری با نقد

عدم حضور حسن روحانی در کردستان و یا افتتاحیه نمایشگاه کتاب علی رغم حضور روزگذشته وی در هیئت دولت، شائبه قهر حسن روحانی را به دلیل برخی مسائل پیش‌کشیده است . این موضوع را البته یاران احمدی نژادی از جمله علی اکبر جوانفکر عنوان داشته‌اند و با قیاس این غیبت با زمان غیبت یازده روزه احمدی نژاد دردوران ریاست جمهوری‌اش
در سال 90 ، تلاش دارند تا اینگونه القا کنند که بود یا نبود روحانی در مسائل مختلف کشور تفاوت چندانی برای مردم ندارد در حالیکه در آن سال و نبود یازده روزه رئیس دولت سابق، وضعیت و واکنش‌ها کاملا متفاوت بوده است. احمدی‌نژادی‌ها اکنون این موضوع را دلیلی بر موثر بودن احمدی نژاد و بی‌تاثیری روحانی تعبیر می‌کنند. پیش از هرچیز باید بگویم تصور نمی‌کنم که غیبت‌های حسن روحانی به دلیل قهر است. هرچند حسن روحانی اخلاق‌های خاصی برای خودش دارد و در برخی محافل مثل مجمع تشخیص شرکت نمی‌کند که این موضوع به شخصیت او برمی‌گردد. البته ممکن است این رویکرد، رویکرد مورد نقدی باشد. به هر حال رئیس جمهور به دلیل موقعیت ویژه‌ای که در قانون دارد باید در آن جایی که می‌بایست حضور فعال داشته باشد فعالیت کند.
اما به نظر نمی‌رسد که غیبت‌های آقای روحانی درکردستان یا نمایشگاه کتاب ارتباطی با قهر او داشته باشد. البته باید بپذیریم نوع رفتار حسن روحانی نیز خود منجر به بدترین گمانه‌زنی‌ها شده است.
اما اینکه چر ا احمدی‌نژادی‌ها تلاش دارند بحث قهر او را مطرح کنند به این مسئله برمی‌گردد که در چند ساله اخیر یک تضاد اساسی و بنیادی با این دولت و منشش دارند و از طرفی این دولت نیز در چهارسال اول خود نقد بنیادینی نسبت به دولت احمدی‌نژاد داشته و همواره به دولت سابق حمله می‌کرده است. بنابراین اکنون فرصت خوبی است تا با توجه ضعف‌ها و تنگناها و فضاهای موجود، احمدی‌نژادی‌ها تلاش کنند با نوعی فرار به جلو و طرح مسائل مختلف و نقدهای اینچنینی به دولت، حافظه تاریخی مردم را از دودوره خودشان پاک کنند و با به رخ‌کشیدن مشکلات این دولت و رئیس جمهور آن آب تطهیری بر نوع عملکرد خودشان بریزند. اگرچه دولت فعلی، ضعف‌های جدی قابل نقدی دارد اما برخورد ابزاری با نقد این دولت یک روش غیراخلاقی است و در شرایط کنونی راه به جایی نمی‌برد. چرا که به خود منتقد کننده احمدی‌نژادی، انواع و اقسام نقدهای بنیادین وارد است. چه بسا بخش‌های مختلفی از مشکلاتی که الان نیز با آن مواجه ایم ریشه در آن دوران داشته باشد.
بدیهی است که احمدی‌‌نژادی‌ها می‌خواهند نقشی در آینده سیاسی ایران داشته باشند اما بهتر است با یک نقد جدی به عملکرد خودشان، برخورد غیر ابزاری با مسئله نقد داشته باشند و منصفانه به جلب اعتماد عمومی بپردازند. در شرایط کنونی که کشور نیاز به انسجام دارد می‌توان در فضاهای منصفانه‌تری به همبستگی اجتماعی کمک کرد.