مردم اوکراین آزادانه از کنار یک چهره سیاسی شناخته شده گذشتند و به یک کمدین رای دادند

آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: دنیای سلبریتی‌ها دنیای عجیبی است! یک روز در نقش یک فعال اجتماعی پرقدرت، روزی دیگر در جایگاه یک ابرستاره و گاهی در رخت و لباس یک سیاستمدار و نشسته بر اریکه قدرت!
در دنیای پیچ در پیچ قدرت و سیاست، سلبریتی‌های بسیاری بر صندلی چرمین و نرمین حکمرانی چنبره زدند:
ـ رونالد ریگان، بازیگر و کارگردان سینمای آمریکا موسوم به‌هالیوود که بین سال‌های 1981 تا 1989 رئیس جمهور آمریکا بود.
ـ ویتائوتاس لندسبرگیس، موسیقیدان و پیانیست که بین سال‌های 1990 تا 1992 رئیس جمهور لیتوانی بود.


ـ جوزف استرادا، کمدین که از 1998 تا 2001 رئیس جمهور فیلیپین بود.
ـ سیلویو برلوسکونی، تاجر و فعال اقتصادی که بین سال‌های 1994 تا 2011 سه بار در مقام نخست وزیری ایتالیا ظاهر شد هرچند آخر و عاقبت خوشی نداشت!
ـ میشل مارتلی، خواننده که تا همین اواخر (2016-2011) رئیس جمهور‌هائیتی بود.
ـ جیمی مورالس، کمدین که از 2016 یعنی همزمان با ترامپ روی صندلی ریاست جمهوری گواتمالا نشسته است.
ـ دونالد ترامپ، تاجر و شخصیتی تلویزیونی که یکی از خبرسازترین روسای جمهوری حال حاضر دنیا است و از 2016 سکان کاخ سفید را به دست گرفته!
ـ ژرژ وه آ فوتبالیست لیبریایی که از 2017 رئیس جمهور این کشور است.
ـ عمران خان، بازیکن کریکت ـ ورزش مورد علاقه هندی‌ها و پاکستانی‌ها ـ که یک سالی هست به سمت نخست وزیری پاکستان برگزیده شده و ولادیمیر زلنسکی کمدینی که جهان را یک بار دیگر شوک زده کرد و توانست پیروز انتخابات شود.در مجموع کمدین‌ها در بین سلبریتی‌هایی که توانسته‌اند صاحب قدرت سیاسی شوند، فراوانی بیشتری دارند؛ در کنار اینها دو تاجر، دو ورزشکار (کریکت باز و فوتبالیست) یک خواننده، یک موسیقیدان، یک هنرپیشه.کمدین‌ها، پیشتاز سلبریتی‌هایی که به قدرت رسیدند! سه کمدینی که توانسته‌اند بر اریکه قدرت سوار شوند از سه گوشه دنیا خود را به جهان معرفی کرده‌اند؛ فیلیپین، گواتمالا و اینک اوکراین که این توجه می‌تواند و باید توسط کارشناسان علوم اجتماعی و سیاسی مورد ارزیابی قرار گیرد اما می‌توان فرضیه‌هایی را در نظر گرفت: این که کمدین‌ها با لایه‌های درونی جامعه رابطه تنگاتنگ تری دارند یا این که کمدین‌ها از کُنه موضوعاتی که مردم را دچار رنج می‌کند آگاه تر هستند و نیز این که کمدین‌ها با آن که انسان‌های شوخ طبعی هستند اما جدی تر به موضوعات مورد توجه و حتی اعتراض مردم ورود پیدا می‌کنند و شاید این که کمدین‌ها را مردم آسان‌تر می‌پذیرند و به آنها اعتماد می‌کنند. به هر دلیلی که باشد تا اینجا، کمدین‌ها پیشتازند.

نتیجه انتخابات اوکراین عجیب اما دوست داشتنی!
انتخابات اوکراین در میان فضایی آزاد و آرام برگزار شد. رقیب چهره‌ای کاربلد، کارکشته و سیاسی است؛ پترو پوروشنکو... اما زلنسکی پا پس نمی‌کشد. زلنسکی حتی با رسیدن به دور دوم هم برنده قطعی بود زیرا رقیب شخصیتی مهم، تاثیرگذار و شناخته شده است.
حالا خبرها حکایت از آن دارد که مردم چشم بر سابقه و تجربه و اعتبار پترو پوروشنکو بسته‌اند تا زمام امور به دست کمدینی معروف بیفتد شاید اوکراینی‌ها دیگر از سیاستمدارها قطع امید کرده‌اند. پیش بینی‌ها درست از آب درآمد زیرا در انتخابات ریاست‌جمهوری اوکراین، ولودیمیر زلنسکی با به دست آوردن ۷۳ درصد آرا بر رقیب خود پیروز شد. پروشنکو با ۲۴ درصد آرا شکست خود را پذیرفت. این در حالی است که اتحادیه اروپا و ناتو خواهان یک همکاری خوب با رئیس‌جمهور جدید شده‌اند. زلنسکی که بسیار جوان است (41 سالگی در دنیای سیاست سن کمی است!) با وعده صلح به میدان آمد و شاید جوانی و صلح دوستی به او کمک کرد پیروز انتخابات شود اما از این مهم تر هم گزینه برای ارائه به عنوان تحلیل وجود دارد؛ زلنسکی از سیاست دور است و مردم از سیاسی‌ها خسته شده‌اند. وقتی این دو را کنار هم بگذاریم برتری 73 درصدی زلنسکی کاملاً طبیعی و بدیهی است. شاید اگر رقیب زلنسکی به‌اندازه پوروشنکو سیاسی نبود، مردم همه اعتماد خود را تقدیم یک کمدین ناآشنا به سیاست نمی‌کردند!