سیلی می‌زنم پس هستم!

آفتاب یزد- گروه سیاسی: دیگر بر کسی پوشیده نیست که سیل‌های اخیر در ایران ، فارغ از ابعاد اجتماعی که داشت تبدیل به معرکه‌ای برای نمایش ایثارگری چهره‌های مختلف و عمدتا برخی صاحب منصبان با نیات سیاسی شد.
مقامات کشورمان از دولتی تا غیردولتی، از بومی ‌تا غیربومی‌ که به این نکته پی برده بودند عدم حضور آن‌ها در مناطق سیل‌زده، چه هزینه‌هایی را برای جایگاهشان به همراه داشته است، با چند روز تاخیر درصدد جبران برآمدند. از همین رو ترافیک حضور برخی مسئولین در مناطق سیل‌زده و البته دوربین‌ها و ثبت عکس‌های متعددی از آن‌ها دراین هفته‌ها تبدیل به یک امر عادی شده است.
کسانی که سعی داشتند هریک در نمایش کمک به سیل‌زدگان از یکدیگر سبقت بگیرند تا کمر در آب فرو روند، بیل دست بگیرند و کیسه شن پر کنند یا حتی در شکاف‌های زمین در مقابل دوربین‌های صداو سیما فرو روند، مراسم روضه‌خوانی برگزار کنند یا شعارهای مرگ بر این و آن سر دهند.



>دسته دوم
اما در کنار این گروهی از سیاستمداران که برای جلب نظر مردم، دست به این کارها می‌زدند گروهی دیگراز آن‌ها، سیاستی متفاوت را پیشه کردند که گویی جواب بیشتری می‌دهد و مردم کمتر آن را عوام‌فریبی می‌پندارند –حتی اگر در باطن همان عوام فریبی معنا داشته باشد – اینکه به جای این نمایش‌های نخ‌نما شده ، خود اگرچه مسئولند به گروه دیگری از مسئولین به خاطر سهل‌انگاری‌ها فحش و ناسزادهند تا به این ترتیب بتوانند همراهی بیشتری از مردم را داشته باشند. البته این ناسزاها هم طبیعتا باید نسبت به مسئولینی نثار شود که کم‌خطرند و حمله و هجمه به آن‌ها تبعات بدی چه در عرصه سیاسی و چه در عرصه زندگی برای ناسزاگویان نداشته باشد و چه مسئولینی بهتر از مقامات دولتی که تنها حمله و نقد از آن‌هاست که آزاد است.
سخنان اخیر نماینده دلفان در وصف وزیرنیرو نمونه بارز این سبک و سیاق سیاسی است. وی در گفتگویی با شبکه استانی لرستان در باره سیل لرستان چنین بیان می‌کند:«وزارت نیرو را به عنوان مسبب این خرابی‌ها اعلام کردیم و از آن شکایت داریم. وزیر نیرو مهمان ماست من اگر حرمت مهمان‌نوازی نباشد، اگر حرمت لرها نباشد یک سیلی به گوش وزیر نیرو می‌خوابانم چون من در سه نطق در باره سدها ی لرستان گفته بودم‌. حتما باید این طوری شود که مهربان شوید‌. باید صدای مظلومیت لرستان را به گوش مسئولین برسانیم.»
اگرچه مردم هم از برخی مسئولان گلایه‌مند هستند اما نوع ادبیات این نماینده مجلس بی‌شباهت با یک نطق انتخاباتی نیست. اشاره او به اینکه چند بار در این مجلس نطق کرده است، یا جملات کلیشه‌ای مثل این که باید صدای مظلومیت فلان مردمی ‌را به گوش مسئولین برسانیم و ... آدم را یاد رقابت‌های کاندیداهای مجلس می‌اندازد.
وقتی او از سیلی زدنش به گوش وزیر می‌گوید می‌توان اوج دست به دامن شدن وی را به بیان اظهارات جنجالی برای خوش‌آمد عده‌ای خاص دید. حال آنکه اگر بنا به سیلی زدن به گوش کسی باشد شاید این سیلی را باید به گوشی خیلی‌ها زد و نه وزیری که معمولا ناسزا گویی و حمله به او بی خطرترین کار برای یک نماینده است. این نماینده هم با علم به اینکه مطمئنا چنین تهدیدهایی از سوی وی باعث مشکلاتی برای او در آینده نخواهد شد چنین سخنانی را بیان می‌کند.
این نماینده مجلس در حالی از حمله به وزیر نیرو می‌گوید که ظاهرا خود را اصلا در قبال حوادث شکل گرفته در کشور مقصرنمی‌داند کسی که خودش سال‌ها سابقه استانداری و فرمانداری هم داشته و دلیل عزل شدنش را هم تنها اصولگرا بودنش در زمان دولت اصلاحات بیان می‌کند.

>از یک جنسند
این روزها کم نبودند نمایندگان مجلسی که با دادن کلیپ‌هایی در شبکه‌های اجتماعی با حمله به استاندار یا وزرا تلاش داشتند خود را مردمی ‌و البته شجاع جلوه دهند. احتمالا در ماه‌های انتهایی سال 98 و در اوقات نزدیکی به رقابت‌های مجلس یازدهم شاهد حملات بیشتری از سوی نمایندگان مجلس به سمت دیوار کوتاه دولت باشیم تا ازاین طریق بلکه سبد رای بیشتری را از آن خود کنند .
این در حالی است که اساسا کار نمایندگان نه سیلی زدن به گوش این و آن بلکه پیگیری حل مشکلات به صورت عملی از سوی مجاری قانونی است. از همین رو به نظر می‌آید آن دست از نمایندگانی که به خیال خود با شجاعت تصنعی‌شان از کتک زدن وزیر می‌گویند از جنس همان مسئولینی هستند که تا کمر به زیر آب رفته در شکاف زمین خود را جای می‌کنند تا بلکه خویش را برای آینده بهتر سیاسی‌شان به ناراست، دلسوز جلوه دهند، منتها با رنگ و لعابی متفاوت. حال آنکه هر دوی این گروه سیاسیون چه آن‌هایی که ناسزا می‌گویند و چه آن‌هایی که ناسزا می‌شنوند، چه آن‌هایی که جلو دوربین‌ها بیل می‌زنند و چه آن‌هایی که در تلویزیون خود را از این دست مسئولان جدا کرده و به مردم پیوند می‌دهند، از یک جنسند.