روزنامه آفتاب یزد
1398/01/28
تار و تفنگ
موسیقی یکی از باستانی‌ترین هنرهای جوامع بشری است؛ که قدمت آن به درستی ودقت قابل محاسبه نیست. رشد چشمگیر آلات و ادوات موسیقی همراه با تنوع و کثرت دستگاه‌های مختلف آن بیانگر این واقعیت هستند که این فرآیند مورد استفاده در غم و شادی مورد توجه و علاقه اقشار مختلف بوده و هر فرد با هر سن و جایگاه علمی و فرهنگی و اجتماعی؛ به نوعی از موسیقی گرایش داشته و از آن لذت می‌برد. برای اجرای این هنر ابزار، سازها، نت‌ها و دستگاه‌های مختلف و متعددی وجود دارند که زادگاه اکثر آنها مشرق زمین بوده و یا از تمدن و دانش هنری این بخش از دنیا تولید و عرضه شده‌اند. آهنگ و نوای سازهای شرقی به نوعی است که حتی بیگانگان با فرهنگ و هنر شرق را نیز تحتتاثیرقرار داده و آنها را به التذاذ وادار می‌کند. تار، سه تار، عود، چنگ، نی، دف و اکثر سازهای زهی فرزندان شرق مخصوصا ایران باستان است که بر اثر بی‌توجهی و کم اطلاعی مسئولین هنری وقت توسط برخی از کشورهای همسایه بنام و توسط آنها در لیست میراث فرهنگی و هنری تاریخی آنها در یونسکو ثبت شده؛ در حالیکه با وجود آثار به‌جا مانده مکتوب و تصویری خود آنها اینگونه ابزار متعلق به ایرانیان است! اما چه میشود کرد که غفلت‌ها‌ی فرهنگی زیان آور یکی و دو تا نیست و هنوز هم ادامه دارد.
نکته بسیار مهم‌تر و اساسی‌تر در این زمینه‌ها این است که در چهل سال اخیر نمایش آلات موسیقی و ادوات هنری در تلویزیون ممنوع است؛ یعنی یک جوان متولد بعد از انقلاب اگر در خانواده یا جایی سازهای حتی اصیل ایرانی را ندیده باشد بین آنها هیچ تفاوتی قائل نیست! با کمال تاسف و شوربختانه یک کودک چهار یا پنج ساله انواع سلاحها را در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف آنقدر مشاهده کرده و می‌کند که حتی جزئی ترین نکات را در مورد آنها دانسته و قادر به استفاده از سلاح‌های اصلی است! از نظر روحیه سلحشوری و دفاعی این حالت بسیار موجه و خوب بوده در صورتیکه در سایر موارد نیز همینطور باشد. نمایش یا خرید و فروش انواع سازهای مجاز نه تنها ممنوع نیستند بلکه در بسیاری از موارد در مورد آنها تبلیغ نیز میشود.
در بسیاری از موارد تلویزیون هنرمندی را نمایش می‌دهد که مشغول اجرای ترانه بوده و صدای سازهای مختلف نیز همراه آن پخش شده اما خود ساز معلوم نیست کجاست؟ جالب‌تر آنکه گاه یک هنرمند توسط تابلو یا اکساسوارهای دیگر دست و سازش مخفی و فقط چهره و بالاتنه وی نمایش داده میشود! در حالیکه پر واضح است که وی مشغول انجام کار یا نواختن سازی است که دستانش حرکت می‌کند اما معلوم نیست چه در دست دارد. اینگونه حرکات یعنی به تمسخر گرفتن قواعد و ضوابط.
آیا واقعا دیدن یک ویولون یا تار از نظر فرهنگی و تربیتی زیان آور است یا نمایش انواع سلاحها و کشت وکشتار توسط آنها؟! آیا نمایش دف و عود خشونت زا و تنفرآفرین و قساوت پراکن است یا قتل زن، بچه، پیر، جوان و تیراندازی‌های متفاوت و کشتار؟! چرا باید فرزندان ما با آلات و دستگاه‌های مجاز هنر اصیل موسیقی غریبه باشند اما ۸۰ درصد از اسباب بازی‌ها‌یشان ابزار و وسایل
خشونت‌آفرین باشند؟ دیگر وقت آن رسیده که به دلایل رشد جنایت‌های کودکان توجه شود و با کسب راهنمایی‌های فقهی از صاحبنظران و علمای مکرم و فرهیخته حرکاتی موثر و بازدارنده در این زمینه‌ها ایجاد شود.
سایر اخبار این روزنامه
تکریم شخصیت‌ها در زمان حیات
نامگذاری خیابانی در تهران به نام استاد «شجریان»
زمستان آرام چک برگشتی‌ها
نمایندگان مجلس و خانواده‌های‌شان آیفون‌های خود را کنار می‌گذارند؟
نارضایتی برخی از اصولگرایان مجلس از میزان شدت طرح مجلس علیه نظامیان آمریکا
ادعای عجیب سعید قاسمی
واکنش فدراسیون بوکس به مبارزه دختر ایرانی در فرانسه
شفافیت مالی؛ از ایران تا روسیه و آمریکا
دنیا در سوگ نوتردام
سرانجام دکل نفتی چه شد؟
احمدی نژاد موسیقی رپ گوش می‌دهد؟
تار و تفنگ
سیل و سوء استفاده مخالفان دولت
تکریم شخصیت‌ها در زمان حیات
