سرانجام دکل نفتی چه شد؟

بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت ایران در سال94 با افشاگری درباره‌ خرید یک دکل نفتی موضوعی چالشی را در حوزه مسائل نفت کشور مطرح کرد و این موضوع یکی از چند معضل ایجاد‌شده برای مراودات مالی ایران با اعمال تحریم‌ها را در کنار گم‌شدن چند ده میلون دلار از سرمایه های کشور نشان داد.
داستان پرماجرای و چالشی «دکل گم‌شده» از دولت دوم محمود احمدی‌نژاد آغاز شد. در آن سال‌ها، شرکت تاسیسات دریایی به مدیرعاملی «علی طاهری‌مطلق»، مدیرعامل وقت شرکت، در یکی از مناقصه‌های فاز ۱۴ پارس‌جنوبی برنده می‌شود.
همین موضوع باعث می‌شود این شرکت برای انجام وظایف خود نیاز به تهیه دکلی نفتی پیدا کرده و برای خرید آن اقدام کند. این شرکت تاسیسات دریایی جست‌وجو برای یافتن دکل مناسب را آغاز و در این مسیر، دو دکل فرسوده برای بازدید فنی انتخاب می‌شود. در نهایت پس از بازدید فنی، دکلی حفاری با نام «فورچونا» برای خرید انتخاب شد؛ دکل متعلق به شرکت رومانیایی GSP بوده که پیش از ورود و استفاده در ایران می‌بایست در ترکیه بازسازی شود.
شرکت تاسیسات دریایی که در فهرست تحریم‌های پیشابرجامی ‌قرار داشته، برای خرید این دکل نیازمند پوششی برای دورزدن تحریم‌ها بوده است. رضا مصطفوی طباطبایی، متهم ردیف سوم این پرونده که به عنوان مشاور با شرکت تاسیسات دریایی همکاری می‌کرده و از ابتدا پیشنهاددهنده خرید فورچونا نیز بوده، مقدمات تاسیس شرکت پوششی‌ای را برای دور زدن تحریم‌ها و ورود دکل نفتی به ایران فراهم می‌کند.


این شرکت کاغذی «Dean International Trading» نام می‌گیرد و با مالکیت «عمر کامل السواده»، یک وکیل اردنی‌الاصل، در امارت ثبت می‌شود و عمر کامل در همان زمان ضمانتی به مصطفوی طباطبایی برای شرکت ایجاد شده می‌دهد. شرکت کاغذی Dean با شرکت رومانیایی وارد معامله می‌شود و قرارداد خرید دکل فورچونا امضا می‌شود.
در ابتدا ۱۷ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار معادل ۲۰ درصد مبلغ قرارداد به‌عنوان پیش‌پرداخت از طرف شرکت تاسیسات دریایی در اختیار این شرکت کاغذی(Dean) قرار می‌گیرد که تنها ۱۳ میلیون ‌و ۴۰۰ هزار دلار آن به دست شرکت رومانیایی می‌رسد. پس از آن و هنگامی‌ که بازسازی فورچونا به پایان نزدیک می‌شود، شرکت رومانیایی باقی مبلغ قرارداد را طلب می‌کند اما شرکت تاسیسات دریایی در این هنگام نقدینگی لازم را برای پرداخت مبلغ نداشته است.
مدتی بعد شرکت تاسیسات دریایی موفق می‌شود مبلغ باقی‌مانده را فراهم کند و آن را در اختیار شرکت Dean قرار می‌دهد؛ بی‌خبر از آن که شرکت رومانیایی قرارداد خود را با این شرکت فسخ کرده و دکل فورچونا قرار نیست به ایران بیاید. دکل به مکزیک می‌رود، پول نزد شرکت Dean و در واقع رضا مصطفوی طباطبایی که در خارج از کشور بوده است، می‌ماند و تیتر «گم‌شدن دکل نفتی» روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار می‌گیرد.
از سویی پولی که قرار بود برای ایران یک دکل نفتی فراهم کند، طبق ادعای وکیل یکی از متهمان پرونده و اسنادی که «عمر کامل» به دادگاه ارائه کرده است، از سوی مصطفوی طباطبایی صرف سرمایه‌گذاری در صنعت رستوران شده است. طبق ادعای این وکیل در گفت‌وگو با روزنامه قانون در اردیبهشت ۹۷، مصطفوی مبالغ چشمگیری نیز به کمپین تبلیغاتی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا کمک کرده است.
لندن، در اسفند سال97 و در پیش‌نویس حکم خود که طبق روال دادگاه لندن پیش از صدور در اختیار متهم و شاکی قرار می‌گیرد، سه متهم علی طاهری، مراد شیرانی(مشاور مدیرعامل و مشاور و قرارداد خرید دکل) عمر کامل را به پرداخت 87 میلیون دلار و متهم دیگر پرونده (مصطفوی) را به پرداخت سه میلیون دلار به شرکت تاسیسات دریایی محکوم کرده است. اما در حکم بدوی دادگاه ایران، دو متهم (طاهری و مصطفوی) به تحمل سه سال حبس و یک متهم دیگر (شیرانی) به تحمل شش ماه حبس محکوم شده‌اند و خبری از رد مال نیست؛ تفاوت‌هایی که پرونده دکل نفتی گم‌شده را پیچیده‌تر از گذشته می‌کند.
سیدمحمود علیزاده طباطبایی وکیل مدافع متهم پرونده دکل نفتی گم‌شده، یک روز مانده به پایان زمان اعتراض به حکم صادره یعنی 27فروردین‌ماه لایحه اعتراضی خود را درباره این پرونده در مجتمع امور اقتصادی به ثبت رسانده است.