بازی مصر با دلارهای سعودی

 هر بار که مصری ها مشکل مالی پیدا می کنند، بهترین راه تامین منابع مالی از عربستان سعودی است و پس از حل مشکل، رها کردن سیاست های عربستان و کنار کشیدن از اوضاع نابه سامانی است که سیاست های عربستان به وجود می آورد. حقیقت این است که قاهره فهمیده ریاض چک سفیدی است که هر روز می تواند آن را نقد کند. البته بعضی نیز تحلیلی متفاوت دارند. گروهی معتقدند ترس مصر از گسترش این ائتلاف و تعارض با ایران می تواند فضای امنیت ملی مصر را  تضعیف و محیط پیرامونی آن را برای ایران تقویت کند و حتی قاهره مجبور شود در برابر ایران قرار گیرد. ترسی که قاهره مطمئنا از آن نگران است اما این تنها دلیل خروج قاهره از این ائتلاف نیست.
السیسی نشان داد بازیگر هوشمندی است و محیط بازیگری عربستان را بهتر از حتی دیگر عرب های حاشیه خلیج فارس می شناسد.
 بر سر جزایر تیران و صنافیر شاهد همین روش و بازیگری السیسی بودیم. از یک سو پشت برگه فروختن این جزایر امضای تضمین می‌زند و از سوی دیگر با شکایت دیوان قانون اساسی و دادگاه عالی مصر احکام فروختن را ملغی و‌ پس از چند ماه،  دوباره با قیمت بالاتر این جزایر را معامله می‌کند. به نظر می رسد رئیس جمهور مصر پیش از ترامپ به گاو شیرده بودن ریاض پی برده  و   با آن که به ظاهر در سیاست های بن سلمان همراهی می کند اما می داند چگونه ریاض را بدوشد. از سوی دیگر ریاض دشمنی شدیدی با اخوان المسلمین دارد و حتی اخبار نشان می دهد به دنبال زدودن جریان اخوان از الازهر است . به طوری که بسیاری از استادان بازنشسته این نهاد علمی اهل سنت به تصمیمات و دخالت های ریاض به السیسی اعتراض کرده اند. در طرف دیگر، اخوان در الجزایر و حتی تونس دوباره قدرت گرفته و احتمال بازگشت انقلاب های مردمی سال ۲۰۱۱ به قاهره وجود دارد‌.
راضی کردن اخوان بدون اخم به ریاض غیر ممکن است و احتمال این که السیسی این تصمیم را به خاطر رضایت مندی اخوانی ها اتخاذ کرده باشد، وجود دارد. اما در این میان ریاض نیز اهمیت ویژه ای دارد. از یک سو امکان دارد سعودی چک جدیدی به حساب قاهره بکشد و مابه التفاوت راضی کردن قاهره را نقد حساب کند و از سوی دیگر قاهره در تصمیم خود جدی باشد و مجبور شود هر نوع عضویت در ائتلاف را رد کند و این می تواند چالش جدیدی برای روابط قاهره و ریاض باشد. به طوری که حتی در مسیر مذاکرات سازش و معامله قرن اختلاف ایجاد کند‌ .