روزنامه خراسان
1398/01/17
6 دستاورد «رونق تولید»
حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در اولین روز سال 1398 در اجتماع پرشور انبوه زائران و مجاوران حرم رضوی، سال ۹۸ را «سال فرصت‌ها» خواندند و با تأکید بر این که تحقق شعار امسال یعنی «رونق تولید» موجب ایجاد تحول در بخش‌های مختلف، افزایش اشتغال، حل مشکلات معیشتی، اصلاح نظام بانکی، افزایش ارزش پول ملی،حل مشکل تورم و توازن بودجه‌ای خواهد شد، سخنان مهم و پرنکته‌ای را درباره «مسائل سال جاری، مواجهه دولت‌های غربی با ایران و اقتصاد و رونق تولید» بیان کردند و در محور چهارم سخنان خود به تبیین وظایف جوانان در تحقق مفاد بیانیه راهبردی گام دوم پرداختند. ایشان همچنین با اشاره به بیانیه گام دوم انقلاب و با تاکید بر این که «جوان ها باید شانه‌شان را زیر بار مسئولیت های دشوارِ کوچک و بزرگ بدهند؛ علاج مشکلات کشور این است» تاکید کردند: «ما در گام دوم انقلاب بایستی حرکت کشور را بر دوش جوان ها قرار بدهیم همچنان که در گام اول در دوره انقلاب هم هدایت را امام می کرد اما حرکت را و موتور پیشرفت را جوانان روشن می کردند.» براساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای (Khamenei.ir) متن بیانات ایشان به شرح زیر است.بسم الله الرحمن الرحیم و الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سیدنا و نبینا ابی‌القاسم المصطفی محمد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدیین المعصومین المکرمین سیما بقیةا... فی الارضین. اللهم صل علی ولیک علی بن موسی الرضا عدد ما فی علمک صلاة دائمة بدوام ملکک و سلطانک، اللهم سلم علی ولیک علی بن موسی الرضا عدد ما فی علمک سلاماً دائماً بدوام مجدک و عظمتک و کبریائک. میلاد مبارک پیشوای عدالت و امیر همیشه مؤمنان در طول تاریخ، حضرت امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب را که نوروز حقیقی است تبریک عرض می کنم. همچنین تبریک عرض می کنم حلول سال نو و عید نوروز را که سلیقه زیبای ایرانی، این روز را آغاز سال قرار داده است و سال شمسی ایرانی، سال هجری ایرانی از آغاز بهار و از عید نوروز شروع می شود. همچنین ایام اعتکاف را به دل های نورانی معتکفین تحیت و تهنیت عرض می کنم؛ امیدوارم رحمت الهی و تفضل الهی و اجابت پروردگار عالم به انفاس زکیه معتکفینِ ما، شامل حال همه ملت ایران و همه آحاد –به خصوص جوانان ما- بشود. خدای متعال را سپاسگزارم که توفیق داد یک بار دیگر به مناسبت آغاز سال نو با شما مردم عزیز، مجاوران و زائران در پرتوِ لمعات بقعه مبارکه رضویه ملاقات کنم.مطلبی را که امروز من آماده کرده‌ام تا با شما برادران عزیز و خواهران عزیز در میان بگذارم، چهار موضوع است که امیدوارم بتوانم آن ها را با اختصار به عرض شما برادران و خواهران برسانم. یک موضوع درباره سال جاری است یعنی همین سال ۱۳۹۸؛ یک موضوع به مناسبت و درباره مسائل غرب و مسائل ما با دولت های غربی است؛ موضوع سوم درباره اقتصاد و شعار امسال است که عبارت باشد از شعار رونق اقتصادی؛ و موضوع آخر و چهارم، سخنی است با جوانان عزیزمان درباره مسائل کشور، مسائل آینده و مسائل انقلاب.
من معتقدم سال ۱۳۹۸ به توفیق الهی سال فرصت هاست؛ سال امکانات و سال گشایش
درباره مسائل مربوط به سال جاری، انسان می بیند که بعضی از گویندگان یا نویسندگان یا صاحب‌نظران یا اظهار‌نظر‌کنندگان درباره سال ۹۸ اظهار نظر کرده‌اند که این سال، سال تهدیدهاست. بنده مطلقاً این را قبول ندارم؛ من معتقدم سال ۱۳۹۸ به توفیق الهی سال فرصت هاست؛ سال امکانات و سال گشایش. البته آن کسانی که اظهار نظر دیگری می کنند و دایم تهدید به رخ این و آن می کشند، دانسته یا ندانسته تحت تأثیر رجزخوانی‌های دشمنان این ملت هستند. دشمنان این ملت علاوه بر آن چه در واقعیت انجام می دهند، جنگ روانی هم دارند، اظهار نظر هم دارند، رجزخوانی هم دارند. این رجزخوانی‌ها باید همان طور که هست، دانسته بشود. این ها درباره سال ۹۷ هم از همین رجزخوانی‌ها داشتند و سعی می کردند توی دل بعضی‌ها را خالی کنند. یکی از همان احمق های درجه یک که چند وقت قبل آن ها را معرفی کردم،در اواسط یا اوایل سال ۹۷ گفت که ما اگر از برجام خارج بشویم -یعنی اگر آمریکا خارج بشود- در خیابان های ایران شورش اتفاق می‌افتد، مردم نان هم دیگر نمی توانند بخرند. یکی دیگر از همین حضرات احمق های درجه یک، اظهار نظر کرد که در سال ۲۰۱۹ آقایان آمریکایی‌ها کریسمس را در تهران خواهند گرفت.خب این ها حرف هایی است که زدند. من نمی دانم؛ یعنی واقعاً دو نظر وجود دارد که آیا این ها واقعاً تحلیلشان این قدر نسبت به مسائل منطقه و کشور دور از واقعیت است که این حرف ها را جدی می زنند یعنی واقعاً گفتن این حرف ها [از] حماقت است؟ یا نه؛ قصد جنگ روانی دارند و خباثت می کنند و این حرف ها را پخش می کنند در فضای رسانه‌ای عالم به منظور جنگ روانی؟ این برای من روشن نیست؛ ممکن است هر دو باشد، هم حماقت، هم خباثت. و اما این که گفتیم سال ۹۸ سال فرصت هاست، در این باره من مقدار کمی توضیح بدهم: مشکل عمده کشور ما فعلاً مشکل اقتصادی است و مسئله معیشت قشرهای ضعیف؛ بخشی از این مشکل مربوط است به تحریم قدرت های غربی یعنی آمریکا و اروپا؛ بخشی هم مربوط می شود به نقایص درونی خود ما، به ضعف های مدیریتی خود ما. هم تحریم می تواند فرصت باشد -که توضیح می دهم- و هم مشاهده این ضعف ها و نقص ها می تواند برای ما تجربه‌های گران‌بهایی برای آینده و برای مدیریت سال های بعد کشور به وجود بیاورد؛ هر دوی این ها می تواند فرصت باشد. اما تحریم می تواند فرصت باشد؛ چرا؟ زیرا تجربه نشان داده است کشورهایی که از منابع طبیعی -مثل نفت- برخوردار هستند، هر وقت درآمدهایشان از ناحیه این منابع کاهش پیدا می کند، این ها به فکر اجرای اصلاحات اقتصادی می‌افتند، انگیزه پیدا می کنند، انگیزه اصلاحات پیدا می کنند، انگیزه پیدا می کنند که خودشان را از وابستگی نجات بدهند و اقدامات مناسبی را انجام می دهند. این مال وقتی است که درآمد حاصل از آن منابع طبیعی کاهش پیدا می کند؛ بعد که این منابع دوباره به حال اول برمی گردد و منابع مالیِ مورد استفاده آن ها افزایش پیدا می کند، از ادامه کار اصلاحات غفلت می کنند، فراموش می کنند. پس فشارِ کاهش درآمد منابع طبیعی، این حُسن بزرگ را نه فقط برای ما، [بلکه] برای همه کشورهای مشابه ما دارد که آن ها را از وابستگی به این منبع طبیعی، از این تک محصولی بودن، از این اقتصاد نفتی -که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات اقتصاد ما این است که نفتی است، وابسته به نفت است- نجات خواهد داد. واقعاً هم همین جور است؛ الان در کشور، هم در سطوح دولتی، هم در سطوح تحقیقاتی و دانشگاهی، مطالعات وسیعی شروع شده است برای این که ما چگونه بتوانیم کشور را با درآمد‌های غیرنفتی اداره کنیم؛ این خیلی چیز مهم و خوبی است. آن وقتی که درآمد نفتی به صورت فراوان در اختیار باشد، نه مسئولان دولتی و نه دیگران طبعاً به این فکر نمی‌افتند. شبیه این را ما به طور محسوس و عینی در باب امکانات دفاعی کشور امتحان کردیم. در سال های دفاع مقدس، جنگی که بر ما تحمیل شد، قدرت های مادی شرق و غرب، یعنی هم قدرت های مادی سرمایه‌داری و هم قدرت های مادی سوسیالیستی و کمونیستی، بهترین امکانات جنگی را در اختیار صدام قرار دادند ولی دست ما بسته بود. به ما حتی -آن طوری که مشهور شد و همه دانستند- سیم خاردار هم نمی فروختند؛ البته سخت بود اما همین سختی موجب شد که جوان های ما، صاحبان فکر، صاحبان استعداد و ابتکار به فکر بیفتند، وضع وابستگی ما را به سلاح بیگانه تغییر بدهند. امروز وضعیت ما به لطف الهی از لحاظ امکانات دفاعی تقریباً از همه کشورهای این منطقه بهتر و بالاتر است؛ دشمن های ما هم روی این دارند تکیه می کنند، آن ها هم اعتراف می کنند، برای این که این را وسیله فشاری قرار بدهند؛ که البته وسیله فشار قرار نخواهد گرفت. ما به کوری چشم آن ها تقویت بنیه دفاعی را ادامه خواهیم داد. آن روز در دوران دفاع مقدس اگر به ما سلاح می فروختند، تانک می دادند، موشک می دادند، امکانات می دادند، ما به فکر نمی‌افتادیم که خودمان تولید کنیم؛ خب [اگر] داشتیم، وابستگی باقی می ماند، احتیاج به دیگران از بین نمی رفت؛ مثل خیلی از کشورهای دیگری که در منطقه ما هستند و می‌شناسید؛ کشورهایشان انبار سلاح است اما سلاح های متعلق به دیگران، وابسته به اراده دیگران؛ خودشان نه قدرت دارند، نه توان علمی و عملی دارند که از آن ها درست استفاده کنند؛ می شدیم مثل آن ها؛ امروز به توفیق الهی این جور نیست. پس نیاز برای ما حرکت ایجاد می کند، انگیزه ایجاد می کند. وقتی که دستمان از درآمد نفتی به طور کامل -یعنی درآمد کاملِ نفتی- کوتاه شد، طبعاً راه‌های جایگزین را می گردیم پیدا می کنیم؛ این کاری است که شروع شده و به توفیق الهی به نتیجه خواهد رسید؛ ملت ایران بعدها ثمره آن را خواهد چشید، نتیجه‌اش را خواهد دید.
من عرض می کنم ما از تحریم نباید بنالیم؛ از تحریم‌کننده‌ها هم -که آمریکا و اروپا هستند- توقع زیادی نباید داشته باشیم؛ حالا من بعداً در بخش [مربوط به] غرب خواهم گفت چرا؛ از این ها نمی شود توقع داشت. ما باید بنشینیم طرح های مقابله با تحریم را بررسی کنیم و به طور جدی آن ها را دنبال کنیم؛ وظیفه ما این است؛ هم وظیفه دستگاه‌های دولتی، هم وظیفه بخش های تحقیقاتیِ مربوط به قوه مقننه و هم وظیفه جوان های ما و اصحاب فکر و اندیشه در کشور، بنشینند با آگاهی از مسائل کشور، راه‌های مقابله با تحریم را بررسی کنند، پیدا کنند؛ و راه‌های زیادی وجود دارد برای مقابله با تحریم و خنثی کردن تحریم ظالمانه و خباثت‌آمیز دشمن. البته به من گزارش دادند که مسئولان بالای دولتی دارند این راهکارهای مقابله با تحریم را تدوین می کنند؛ باید در عمل و در اجرا، جدی‌تر، فوری‌تر و عملی‌تر وارد بشوند؛ مسائل را با تأخیر نبایستی انجام داد.امروز همه قبول دارند که دشمن در حال جنگ اقتصادی با ماست؛ این را همه می‌دانند. البته این را که دشمن در حال جنگ با ماست، همیشه ما تکرار می کردیم، می گفتیم، [اما] بعضی باور نمی کردند؛ امروز همه باور کرده‌اند؛ همه مسئولان فهمیده‌اند و قبول کرده‌اند که دشمن در حال جنگ با ماست. جنگ فقط توپ و تفنگ نیست؛ جنگ اقتصادی، جنگ امنیتی، جنگ اطلاعاتی، جنگ سیاسی، این ها هم جنگ است؛ گاهی خطرناک‌تر از جنگ نظامی هم هست. دشمن در حال جنگ با ماست؛ خب بُروز و ظهور این جنگ در امر مسائل اقتصادی است؛ این را همه امروز قبول دارند. ما البته در این جنگ باید دشمن را شکست بدهیم و به توفیق الهی دشمن را شکست خواهیم داد؛ بله، دشمن را شکست خواهیم داد اما این کافی نیست. حرف من و مطالبه من از مجموع فعالان گوناگون کشور، چه در بخش مسئولان دولتی، چه در بخش های دانشگاهی، مردمی، عمومی، چیز دیگری است؛ من می گویم ما باید علاوه بر شکست دشمن، بازدارندگی ایجاد کنیم؛ حرف من این است. گاهی شما دشمن را شکست می دهید اما دشمن منتظر فرصتی می ماند و یک ضربه دیگری بعداً وارد می کند؛ این فایده‌ای ندارد؛ ما باید به نقطه‌ای برسانیم خودمان را که بازدارنده باشد؛ یعنی دشمن احساس کند که از رخنه اقتصادی، از معبر مسائل اقتصادی نمی تواند به کشور عزیز ما ضربه وارد کند و به ملت فشار بیاورد؛ باید به این جا برسیم؛ بازدارندگی؛ این هم ممکن است، همچنان که -باز این جا از مسائل نظامی مثال بزنم- در مسائل نظامی خوشبختانه وضعیت ما این جوری است. یک روزی بود که ما می‌نشستیم و هواپیمای دشمن می‌آمد در ارتفاع بالا و شهرهای ما را بمباران می کرد، ما هم وسیله دفاعی در این حد نداشتیم، یا [وقتی] موشک می فرستاد وسیله‌ای نداشتیم برای مقابله؛ بعد که امکانات پیدا کردیم، امروز دشمنان ما -حداقل در منطقه؛ آن هایی که در منطقه هستند یا در منطقه نیرو دارند- می دانند که جمهوری اسلامی با موشک های نقطه‌زن و فعال و دقیق خود در این منطقه با هر دشمنی می تواند مقابله کند و مواجهه کند و او را بکوبد؛ این را فهمیدند. این بازدارندگی است؛ این معنایش این است که دشمنانی که گاهی هوس تهاجم نظامی به سرشان می زند، ملاحظه کنند؛ بفهمند که نه، این جوری نیست، جمهوری اسلامی، مشت محکم و دست قوی دارد درمقابل؛ این می شود بازدارنده؛ ما در مسائل اقتصادی باید به این جا برسیم. این بنابراین فرصتی است که در سایه تحریم دشمنان در اختیار ماست؛ امروز می توانیم روی این زمینه کار کنیم؛ این بحث اول.برای این که ما در خودمان، این قدرت بازدارندگیِ اقتصادی را به وجود بیاوریم، به کلی باید از کمک و همراهیِ غربی‌ها چشم بپوشیم . گفتم چشممان به غربی‌ها نباشد. وارد بحث دوم می شوم که مسئله مواجهه با قدرت ها و دولت های غربی است؛ در این زمینه، ما خیلی حرف داریم. من می گویم برای این که ما در خودمان، این قدرت بازدارندگیِ اقتصادی را به وجود بیاوریم، به کلی باید از کمک و همراهیِ غربی‌ها چشم بپوشیم، منتظر آن ها نباید باشیم. برای خاطر این که غربی‌ها نشان دادند که نمی توان از آن ها انتظار کمک داشت؛ انتظار توطئه می شود داشت، انتظار خیانت می شود داشت، انتظار خنجر‌ازپشت‌زدن می توان داشت، [اما] انتظار کمک و صداقت و همراهی نمی شود داشت. آن جایی که شما می‌بینید غربی‌ها به یک دولتی، به یک کشوری کمک می کنند، در حقیقت برای خودشان دارند کار فراهم می‌کنند. بله، غربی‌ها به رژیم طاغوت کمک می کردند اما این در واقع کمک به او نبود، کمک به فروش سلاح خودشان بود، کمک به تسلط بی‌قیدوشرط‌شان بر نفت کشور بود، کمک به وجود ۶۰ هزار نیروی مستشار نظامی در کشور بود. آن روزی که انقلاب پیروز شد، حدود ۶۰ هزار نیروی آمریکایی در کشور -عمدتاً در تهران- متمرکز بودند، از بیت‌المال مسلمان ها می خوردند و برای خودشان کار می کردند. اگر یک جایی کمکی هم بکنند، در واقع کمک به خودشان است، کفه خودشان را دارند سنگین می کنند، از آن ها انتظار کمک نمی شود داشت. این مخصوص ما هم نیست، این جور نیست که ما بگوییم غربی‌ها [فقط] با جمهوری اسلامی این جوری هستند یا بگوییم با ایران این جور هستند؛ نه، با همه کشورهایی که زورشان به آن ها برسد، رفتار کشورهای غربی این است؛ ببینید، سه قرن پدیده استعمار -استعمار کشورهای ضعیف- صدها میلیون جمعیت را فشرده و پدرشان را درآورده و زیر فشار قرار داده؛ اروپایی‌ها -آن روز، آمریکایی در بین نبود- در آسیا، در آفریقا، در آمریکای لاتین، کشورها را استعمار کردند و مکیدند، منابع آن ها را به سود خودشان خالی کردند و بردند و آن ها را از پیشرفت علمی و عملی و فناوری مانع شدند و عقب انداختند. این پدیده استعمار، مخصوص ما هم نبود؛ مال همه کشورهای دیگری بود که زورشان به آن کشورها رسیده بود. در مورد ایران، از اواسط قاجار، اروپایی‌ها به ما ضربه زدند. در جنگ های ایران و روس، انگلیس‌ها به ایران خیانت کردند؛ به عنوان واسطه وارد میدان شدند، اما از پشت خنجر زدند. در قضیه امتیاز تنباکو، در قضیه امیرکبیر و رفتاری که با امیرکبیر کردند؛ فشارهای انگلیس‌ها و سفارتخانه‌های اروپایی در تهران بود که پادشاه ابله قاجار را وادار کرد خون امیرکبیر را بریزد و او را که می توانست ایران را متحول کند، کنار بگذارد. [همچنین] رفتار اروپایی‌ها در روی کار آوردن حکومت دیکتاتوری رضاخان، رفتار اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها در ساقط کردن دولت مصدق، رفتار آن ها در قضایای گوناگون اقتصادی و سیاسی و امنیتی ما و رفتار آن ها در قضیه جنگ تحمیلی و بعد هم رفتار آن ها در قضیه تحریم؛ این ها را ما نباید از یاد ببریم. غربی‌ها با ما همیشه همین جور رفتار کرده‌اند؛ نمی توانیم به آن ها هیچ امیدی داشته باشیم. در همین قضیه اخیر، در قضیه برجام، وظیفه اروپایی‌ها چه بود؟ خب یک قرارداد هفت‌جانبه‌ای بسته شده بود -شش کشور و ایران این طرف؛ هفت کشور- یک طرف که آمریکاست خارج شد؛ وظیفه طرف های دیگر چه بود؟ وظیفه اروپایی‌ها این بود که می‌ایستادند در مقابل آمریکا، می گفتند ما به تعهد خودمان پایبندیم؛ تعهد آن ها این بود که تحریم ها به طور کلی برداشته بشود؛ باید محکم می‌ایستادند، [اما] با بهانه‌های مختلف نَایستادند. علاوه بر این که در مقابل آمریکا نایستادند، خودشان هم در عین این که مدام به ما تأکید کردند و می کنند که «مبادا از برجام خارج بشوید»، عملاً از برجام خارج شده‌اند؛ یعنی حتی تحریم های جدیدی را علیه ایران به وجود آورده‌اند. این رفتار اروپایی‌هاست؛ از این ها می شود توقع داشت؟ این کانال مالی هم که اخیراً مدام گفته می شود یک کانال مالی درست کرده‌اند، این به شوخی شبیه‌تر است؛ البته شوخی تلخی است. این هیچ معنی ندارد؛ آن چیزی که وظیفه آن هاست با آن چه آن ها دارند مطرح می کنند زمین تا آسمان فرق می کند. در آخرین مسئله بین‌المللی ما، باز اروپایی‌ها مثل گذشته از پشت خنجر زدند، به ما خیانت کردند. از این ها توقع نمی شود داشت؛ هیچ توقعی نمی شود داشت. ببینید! به طور کلی من این را به شما عرض بکنم؛ این نتیجه مطالعات فراوان و مشاهده تجربیات خودمان و تجربیات دیگران است: من عرض می کنم سیاست و قدرت در غرب، در دولت های غربی اعم از آمریکا و اروپا، هم ظالم است، هم زورگو است، هم بی‌منطق است، هم زیاده‌خواه است. این ها هیچ منطقی سرشان نمی شود؛ با منطق واقعاً [بیگانه‌اند]. در باطن، سیاستمداران غربی آدم هایی هستند به معنای واقعیِ کلمه وحشی. تعجب نکنید؛ بله، کت و شلوار می پوشند، کراوات می بندند، ادکلن می‌زنند، کیف سامسونت دستشان می گیرند، اما وحشی‌اند؛ عملاً کارهای وحشی‌ها [را می کنند]. شما ملاحظه کنید در همین قضیه اخیر نیوزیلند و کشتار مسلمانان، خب در دو مسجد یک نفری وارد می شود، ده‌ها نفر را به رگبار می بندد، بیش از پنجاه نفرِ آن ها را به قتل می رساند، شهید می کند؛ خب این اسمش تروریسم نیست؟ اروپایی‌ها، نه سیاستمداران شان، نه مطبوعاتشان حاضر نشدند نام حرکت تروریستی روی این کار بگذارند؛ گفتند حرکت مسلحانه! این حرکت مسلحانه است؟ پس تروریسم چیست؟ هر جایی که یک حرکتی حتی علیه یک فرد انجام بگیرد که مورد علاقه آن هاست، آن جا تروریسم و حقوق بشر و همه چیز ردیف می شوند برای مقابله اما این جا -به این وضوح- به این حرکت، [حرکت] تروریستی نمی گویند! این ها این جوری هستند.
کشوری در این منطقه و شاید در همه جای دنیا، به بدیِ دولت سعودی من سراغ ندارم
کشوری در این منطقه و شاید در همه جای دنیا، به بدیِ دولت سعودی من سراغ ندارم؛ دولت سعودی، هم مستبد است، هم دیکتاتور است، هم ظالم است، هم وابسته است، هم فاسد است. برای این دولتِ این جوری، امکانات هسته‌ای فراهم می کنند؛ اعلان کردند که نیروگاه هسته‌ای برایش می سازند، اعلان کردند که مراکز تولید موشک برایش درست می کنند! آن جا اشکالی ندارد؛ آن جا چون وابسته به آن هاست، چون متعلق به آن هاست، اشکال ندارد که بسازند. حالا البته دارند اعلان می کنند، اگر هم بسازند، بنده شخصاً ناراحت نمی شوم؛ چون می دانم که این ها ان‌شاءا... در دوران نه چندان دوری، به دست مجاهدان اسلامی خواهد افتاد. بنابراین، شرارت و شیطنت، طبیعت قدرت های غربی است، آمریکا و اروپا هم ندارد؛ البته آمریکا شرورتر است، شرارت آمریکا به دلایل مختلف بیشتر است، مخصوص این شخصی هم که حالا در رأس دولت آمریکاست، نیست، [بلکه] سیاست شان این است. به من گزارش دادند که در همین قضایای اخیر، کنگره آمریکا -این آمار جالبی است- در سال های ۹۶ و ۹۷، ۲۲۶ طرح و لایحه علیه جمهوری اسلامی، یا تصویب کرده، یا ارائه کرده! ۲۲۶ طرحِ ضدیت و خباثت علیه جمهوری اسلامی؛ شرارت است دیگر. حالا البته این جا من یک گِله‌ای هم از مجلس خودمان بکنم: مجلس شورای اسلامی خودمان چند طرح و لایحه در مقابل خباثت های آمریکا ارائه کرده‌اند یا تصویب کرده‌اند؟ خب، پس این قدرت های غربی این [طور] هستند، از این ها انتظار نمی شود داشت.
البته در داخل متأسفانه بعضی‌ها غرب را بَزک می کنند، بدی‌های غرب را توجیه می کنند، روتوش می کنند، نمی گذارند افکار عمومی متوجه بشود که همین دولت های ظاهر‌الصلاح -مثل فرانسه، مثل انگلیس، مثل دیگران- در باطنشان چقدر شیطنت و شرارت وجود دارد؛ مطبوعاتچی‌ها بینشان هست، رسانه‌ای‌ها بینشان هست؛ مثل تقی‌زاده. در دوره طاغوت، آدمی مثل تقی‌زاده، به این مضمون گفت که ایران باید از فَرقِ سر تا ناخن پا غربی بشود؛ یعنی سبک زندگی در ایران باید غربی بشود. امروز هم تقی‌زاده‌های جدید از این حرف ها می‌زنند؛ البته به این صراحت نمی گویند اما مضمون حرفشان این است. آن هایی که افکار غربی را، سبک زندگی غربی را، روش های غربی را، لغات غربی را به طور پیوسته در داخل، در ادبیات ما، در افکار ما، در دانشگاه‌های ما، در مدارس ما تزریق می کنند، پمپاژ می کنند، این ها همین تقی‌زاده‌های جدیدهستند. آن هایی که پشت سر سند ۲۰۳۰ -سند ۲۰۳۰ یعنی برگرداندن سبک زندگی اسلامی به زندگی غربی- می‌ایستند، همان تقی‌زاده‌های امروز هستند؛ البته امروز به توفیق الهی جوان های مؤمن ما و مردم انقلابی ما نخواهند گذاشت این تقی‌زاده‌ها حرفشان به کرسی بنشیند.
این حرف هایی که من می زنم به هیچ وجه به معنای قطع رابطه با کشورهای غربی نیست؛ ارتباط مانعی ندارد
این نکته را توجه کنید، چون بعضی‌ها مغالطه می کنند من [این را] بگویم. این حرف هایی که من می زنم به هیچ وجه به معنای قطع رابطه با کشورهای غربی نیست؛ ارتباط مانعی ندارد. بنده در دولت های مختلف، در طول این سال ها همیشه دولت ها را به ایجاد رابطه با کشورهای مختلف تشویق کرده‌ام؛ با همسایگان یک جور، با کشورهای اسلامی یک جور، با حرکت های مختلف یک جور، با کشورهای اروپایی هم همین جور؛ الان هم معتقدم. ارتباط اشکال ندارد، دنباله‌رَوی اشکال دارد، اعتماد اشکال دارد؛ من می گویم اعتماد نکنید. شاید بسیاری یا لااقل بعضی از مشکلات ما ناشی از این است که به غربی‌ها اعتماد شد؛ در مذاکرات گوناگون، در قراردادهای گوناگون، در تصمیم‌گیری‌های سیاسی گوناگون، به غربی‌ها اعتماد شد. ارتباط مانعی ندارد، ارتباط پیدا کنید، منتها طرفتان را بشناسید؛ با لبخند آن ها، با ترفند آن ها، با سخن دروغ آن ها، راه را اشتباه نکنید، عوضی نروید؛ حرف من این است؛ ارتباط هیچ مانعی ندارد. البته امروز خوشبختانه مسئولان دولتی ما به این نتیجه رسیده‌اند که با غربی‌ها نمی شود درست در یک مسیر حرکت کرد؛ این را احساس کرده‌اند؛ شاید در آینده ان‌شاءا... رفتارها و برخوردها -بر اثر این فهم جدیدی که در مسئله پیدا شده- تفاوت پیدا کند.البته حالا که یک مقداری در مورد غرب صحبت کردم این را هم عرض بکنم: ببینید دو گرایش متضاد در مورد غرب هست که هر دو غلط است؛ یک گرایش عبارت است از تحجر و تعصب بی جا و ندیدن مثبتات غرب؛ غربی‌ها در دانش، حرکت خوبی کردند، همت کردند، پیشرفت کردند، دنبال‌گیری کردند؛ در فناوری همین جور، در بعضی از خصوصیات اخلاقی، که من بارها در سخنرانی و غیره این ها را گفته‌ام؛ این ها را نباید رد کرد. ما هر چیز خوب را از هر جای دنیا باید بگیریم. بارها من گفته‌ام، ما حرفی نداریم شاگردی کنیم؛ پیش هر کسی که بیشتر از ما بلد است، ما شاگردی می کنیم، حرفی نداریم؛ منتها سعی‌مان باید این باشد که همیشه شاگرد نمانیم؛ بنابراین تحجر در مقابل غرب و تعصب بی جا در مقابل غرب که بگوییم هر چه از غرب می‌آید، هر چه باشد غلط است، نه؛ این را ما نمی گوییم و قبول نداریم. نقطه مقابلش غرب‌زدگی است؛ غرب‌زدگی خطر بزرگی است. در دل حکومت غرب‌زده پهلوی، یک روشنفکر ریشه‌دار در مسائل دینی، یعنی مرحوم جلال آل‌احمد که عالم‌زاده و پسر یک روحانی و دارای ارتباطات دینی است -با ما هم بی‌ارتباط نبود، به امام هم اظهار ارادت و علاقه می کرد در دوران تبعید امام- آن روز در سال ۴۲ مسئله غرب‌زدگی را مطرح کرد. امروز مسئله غرب‌زدگی مسئله مهمی است؛ باید فراموش نکنیم آن را. خب پس بنابراین گرایش تعصب‌آمیز و تحجرآمیز از سویی، گرایش غرب‌زده از سویی، [هر دو] غلط است؛ نسبت به غرب همان طور که گفتم اعتماد نمی شود کرد؛ ارتباط باید داشت، [ولی] تکیه به آن ها نباید کرد؛ از علم آن ها و از مثبتات آن ها باید استفاده کرد و[لی] مطلقاً به آن ها اطمینان نباید کرد؛ این حرف ما [است]. این [هم] مطلب دوم.
با تنبلی، با بی‌حالی، کم‌انگیزگی، مسئله اقتصاد کشور حل نخواهد شد
حالا مطلب سوم که به این مناسبت وارد مسئله اقتصاد [می شویم]. حالا [که] به غرب اعتماد نمی کنیم؛ چه کار کنیم برای اقتصاد کشور؟ مسئله اقتصاد کشور مسئله مهمی است. عرض بنده این است: برای شکوفایی اقتصاد کشور، به کاری احتیاج داریم که هم مجاهدانه باشد، هم عالمانه باشد. با تنبلی، با بی‌حالی، کم‌انگیزگی، مسئله اقتصاد کشور حل نخواهد شد. کار جهادی باید انجام بگیرد، مدیریت های جهادی باید بر مسائل اقتصادی کشور احاطه داشته باشند، تصمیم‌گیری کنند؛ کار جهادی. کار جهادی یعنی کاری که هم در آن تلاش هست، خستگی‌ناپذیری هست، هم اخلاص هست؛ [یعنی] انسان می فهمد که برای خودش، برای پُر کردن کیسه خودش کار نمی کند، دارد برای مردم کار می کند، برای خدا کار می کند؛ هم این و هم عالمانه؛ یعنی بنشینند و با موازین علمی، با شیوه دقیق عالمانه راه‌های صحیح را پیدا کنند؛ هم باسواد باشند، کارآمد باشند، هم امکانات گوناگونی داشته باشند؛ این ها بنشینند کار کنند؛ اقتصاد کشور قطعاً شکوفایی پیدا خواهد کرد. بنده اقتصاددان نیستم اما حرف های کارشناس‌ها را می خوانم، مطالعه می کنم، از این ها نظر می خواهم، نظرهای آن ها را کاملاً بادقت می بینم. کارشناس‌های ما معتقدند که ظرفیت های کشور برای شکوفایی اقتصاد، ظرفیت های بسیار آماده و مستعد و کاملی است. ما کمبود نداریم. ظرفیت نیروی انسانی ما بسیار خوب است، ظرفیت های طبیعی ما بسیار خوب است، ظرفیت جغرافیایی ما بسیار خوب است که من در بیانیه گام دوم مقداری از این ظرفیت ها را تشریح کردم که این ظرفیت ها وجود دارد؛ بنابراین ظرفیت ها هست، پول هم وجود دارد در کشور. این نقدینگی که مرتب گله می کنند و شِکوه می کنند که نقدینگی زیاد شده -و درست هم هست و البته نقدینگی اگر مورد توجه قرار نگیرد ضربه خواهد زد- اگر یک مدیریت خوبی انجام بگیرد و همین نقدینگی تبدیل بشود به سرمایه‌گذاری، کشور را شکوفا خواهد کرد، اقتصاد را بالا خواهد برد. بنابراین ظرفیت کاملاً در کشور وجود دارد.
البته برخی از دستگاه‌های دولتی خوب عمل کرده‌اند. این که بعضی خیال می کنند که هیچ حرکتی انجام نگرفته، نه، این جور نیست؛ بعضی از دستگاه‌های دولتی عمل کرده‌اند، خوب عمل کرده‌اند؛ در بخش های مختلف -بخش کشاورزی، بخش های آب، بخش های خاک، بخش های رسیدگی به برخی از مناطق، کارهای زیربنایی- کارهای خوبی انجام گرفته است. البته در بعضی از بخش ها هم نه، رخوت و کوتاهی وجود دارد. گاهی در بعضی از موارد کار با تعلل و تأخیر انجام می گیرد. در یک نامه‌ای به نظرم در سال ۹۳ یا ۹۴ یکی از مسئولان عالی‌رتبه به بنده نوشته بود که ما برای اصلاح امور بانکی کشور، مسئله بانک، اصلاح موارد بانکی -که یکی از مشکلات اقتصادی ما مشکلات بانکی است- لایحه‌ای داریم تنظیم می کنیم که تا چند ماه دیگر این لایحه به مجلس خواهد رفت. به من گزارش دادند که الان چهار سال از آن وقت می گذرد، هنوز این لایحه به مجلس نرفته! این ها تأخیر است، این ها تعلل است. آن بخش هایی که خوب کار کرده‌اند باید تشویق بشوند، [به] آن بخش هایی که تأخیر داشته‌اند بایستی تذکر داده بشود، بنده هم تذکر داده‌ام؛ این حرف ها را آن وقتی بنده در مجمع عمومی و در مقابل آحاد وسیع مردم می گویم که بارها به طور خصوصی به خود حضرات تذکر داده‌ایم. این ها باید به بخش هایی از افکار عمومی و مطالبات عمومی تبدیل بشود.
به تولید باید کمک بشود. ما گفتیم «رونق تولید». امسال، باید سال رونق تولید باشد. سال گذشته که حمایت از کالای ایرانی را مطرح کردیم، حرکت خوبی انجام گرفت؛ مردم اجابت کردند، بعضی از تولیدکنندگان واقعاً اجابت کردند. ما اطلاع داریم که خود مردم در مراجعاتشان به فروشگاه‌ها -بسیاری از مردم- مطالبه جنس ایرانی و کالای ایرانی کردند؛ مشابه خارجی‌اش را آوردند، قبول نکردند؛ یعنی کار پیشرفت کرد. اما اگر بخواهیم بگوییم به طور کامل به آن عمل شد، نه، این را من نمی توانم بگویم، گزارش ها بر خلاف این است. بنابراین آن شعارِ حمایت از کالای ایرانی همچنان به قوت خودش باقی است؛ اما این مسئله اصلی و اساسی، رونق تولید است. اگر تولید شد، آن وقت در بخش های مختلفی تحول ایجاد خواهد شد؛ اگر رونق تولید وجود داشته باشد، هم تأثیر می گذارد در اشتغال، هم تأثیر می گذارد در کم کردن تورم، هم حتی تأثیر می گذارد در وضع توازن بودجه، هم تأثیر می گذارد در بالا رفتن ارزش پول ملی. ببینید، این ها همه مشکلات مهم اقتصادی ماست. صاحب‌نظران و کسانی که مطلع از مسائل اقتصادی هستند، تصدیق می کنند، تأیید می کنند که اگر تولید در کشور رونق پیدا بکند، مسلماً یک چنین فواید و نتایجی خواهد داشت. این باید انجام بگیرد و در برنامه قرار بگیرد؛ هم در برنامه دولت، هم در برنامه مجلس، هم در برنامه آحاد مردمی که توانایی ورود در وادیِ تولید را دارند. ما کسانی را داشتیم و می‌شناختیم افرادی را که پول داشتند، امکانات داشتند، می توانستند این پول را بگذارند در بانک و از منافعش سال ها بی‌دردسر استفاده کنند، [اما] این کار را نکردند، [بلکه] پول را بردند در مسئله تولید و گفتند می خواهیم کشور پیش برود. این ها پیش خدا اجر دارند؛ این کسانی که این جور عمل می کنند، پیش خدای متعال اجر دارند. بایستی به تولیدکننده کمک بشود، به سرمایه‌گذار کمک بشود، به فعال اقتصادی باید کمک بشود -فعال اقتصادی سالم- به کسی که برای کشور ثروت‌آفرینی می کند باید کمک بشود، در بهبود فضای کسب و کار بایستی حتماً تلاش بشود؛ با قوانین لازم، با روش ها و رویه‌های لازم. یک شرط دیگر هم این است که از سوءاستفاده‌ها غفلت نشود. بعضی‌ها سوءاستفاده کردند؛ سوءاستفاده می کنند؛ سوءاستفاده‌چی وجود دارد؛ انواع و اقسامی هم [دارد]؛ این ابتکار ایرانی، این ذهن مبتکر ایرانی همین جور که در کارهای خوب به درد می خورد، در شیطنت هم گاهی اوقات همین ابتکارها به وجود می‌آید؛ یک روش های عجیب و غریبی را برای سوءاستفاده انسان می بیند و در گزارش ها مشاهده می کند. خب، مسئولان بایست مراقبت کنند؛ هم قوه مجریه، هم قوه قضاییه؛ دستگاه‌های ناظر بایست مراقبت کنند؛ من این را به رئیس‌جمهور محترم گفتم. ایشان در اظهار عمومی گفتند که ما می خواهیم کارخانه‌های فلان جا را بفروشیم؛ من گفتم مراقب باشید؛ [چون] طرف می‌آید کارخانه را از شما می خرد؛ نه به قصد این که کار را ادامه بدهد و تولید را ادامه بدهد؛ کارخانه را می خرد، ماشین‌آلات را می فروشد، زمین را هم برج درست می کند، کارگرها را هم بیرون می کند. مراقب یک چنین افرادی باید بود، مراقب این سوءاستفاده‌کن‌ها باید بود. طرف می‌آید بانک ایجاد می کند با استفاده از اجازه توسعه بانک‌ها -که یکی از کارهای غلطی که در کشور شد این است که اجازه می دهند همین طور پشت سر هم بانک به وجود بیاید- پول های مردم را جمع می کنند، بعد شرکت های صوری درست می کنند، پول های مردم را به عنوان قرض، وام و تسهیلات بانکی به شرکت های خودشان می دهند، جیب خودشان را پُر می کنند، از این کارها دارند می کنند، این ها را بایستی مراقبت کرد، از این ها غفلت نباید کرد. اگر جلوی این ها گرفته بشود و در مقابل به کارآفرین سالم کمک بشود و تولید رونق پیدا بکند، کارشناسان می گویند که آن وقت مشکل بیکاری حل می شود، مشکل تورم حل می شود، مشکل فقر در طبقات ضعیف حل می شود، معضل نظام بانکی حل می شود، مسئله ارزش پول ملی حل می شود، حتی مسئله کسری بودجه دولت با رونق تولید حل می شود؛ این ها را می تواند از این طریق حل کند. بنابراین مسئله، مسئله مهمی است. تولید هم که ما می گوییم، فقط تولید صنعتی را نمی گوییم؛ تولید صنعتی، تولید کشاورزی، دامداری، صنایع بزرگ، صنایع متوسط، صنایع کوچک، حتی صنایع دستی، حتی صنایع خانگی، حتی تربیت دام -چند دام در خانه‌های روستایی- که خود این به مراتب کمک خواهد کرد به گسترش رفاه عمومی در جوامع. این ها را باید بنشینند برنامه‌ریزی کنند؛ البته سهم صنایع دانش‌بنیان خیلی زیاد است، باید توجه بشود.
شرط رونق تولید داخلی، کنترل واردات بی‌رویه است
از واردات بی‌رویه باید جلوگیری بشود. یکی از بخش های مهم و بندهای مهم اقتصاد مقاومتی که ما مطرح کردیم و دایم دیگران -دوستان؛ مسئولان و غیر مسئولان- مرتباً از اقتصاد مقاومتی دَم می زنند و شعار می دهند و توضیح می دهند، همین مسئله تولید داخلی است و شرط رونق تولید داخلی، کنترل واردات بی‌رویه است. حالا به من گزارش داده می شود که ما داریم برای اقتصاد مقاومتی این کارها را [می کنیم]، این برنامه‌ها را چیده‌ایم و داریم انجام می دهیم؛ بسیار خوب، مطمئناً این گزارش ها مطابق با واقع است، یعنی کار را کرده اند؛ اما تحقق عملی پیدا نکرده، دلیلش این است که واردات می‌آید، انسان می بیند بازار پُر از واردات است؛ تولید داخلی را به شکست می کشانند. چیزی که در داخل تولید می شود، از خارج وارد می کنند؛ این موجب می شود که تولید داخلی شکست بخورد. مسئولان جلوی این ها را باید بگیرند و [این ها] مسائل مهمی است. آن وقت اقتصاد مقاومتی به معنای واقعی کلمه انجام خواهد گرفت. من در یک جمله عرض می کنم که دستگاه‌های دولتی متمرکز بشوند امسال در رونق بخشیدن به تولید و اگر مقرراتی لازم دارد، از مجلس بخواهند که مجلس اقدام کند، اگر در بخش هایی به حضور قوه قضاییه و دستگاه‌های نظارتی دیگر نیاز هست، از آن ها بخواهند -در همین جلسه‌‌ای که ما گفتیم، آقایان دور هم جمع می شوند؛ [جلسه ] مسئولان قوا- بخواهند و اقدام کنند و همکاری کنند؛ بالاخره تولید باید در داخل رونق پیدا کند؛ این هم مطلب سوم.
جوان ها باید شانه‌شان را زیر بار مسئولیت های دشوارِ کوچک و بزرگ بدهند
مطلب پایانیِ امروز من خطاب به جوانان، یعنی خطاب به عموم ملت است به خصوص جوانان. من اولاً باید عرض بکنم که تجاوب قشرهای مختلف از نخبگان و آحاد جوانان و دانشجویان و روحانیون و طلاب و دیگران به این بیانیه چهلمین سال، بیانیه گام دوم، بسیار به جا و خرسندکننده بود. این نشان‌دهنده این است که نیاز به تبیین وجود دارد و آمادگی در کل کشور به خصوص در بین جوان ها هست؛ از این آمادگی حداکثر استفاده را مسئولان کشور باید بکنند. عرض من این است که جوان ها باید شانه‌شان را زیر بار مسئولیت های دشوارِ کوچک و بزرگ بدهند؛ علاج مشکلات کشور این است. ما در گام دوم انقلاب بایستی حرکت کشور را بر دوش جوان ها قرار بدهیم همچنان که در گام اول در دوره انقلاب هم هدایت را امام می کرد اما حرکت را و موتور پیشرفت را جوانان روشن می کردند، حرکت را آن ها به وجود می‌آوردند. امروز تلاش شما و سعی شما این است که استقلال کشور را و عزت کشور را تأمین کنید؛ هزینه این کار را شما امروز دارید می دهید؛ [هزینه ] امروز ملت ایران و جوانان ما، هزینه رسیدن به استقلال کامل -در جهات مختلف- و به عزت ملی و به جامعه اسلامی است؛ نسل های بعد، از این دستاورد شما استفاده خواهند کرد؛ همچنان که یک روز جوان ها، هزینه مبارزه با دستگاه طاغوت را قبول کردند و دادند، زندانش را رفتند، کتکش را خوردند و انقلاب بحمدا... به پیروزی رسید، نظام طاغوت ویران شد؛ یا در دوران جنگ تحمیلی خانواده‌‌‌ها هزینه دفاع از کشور را دادند و امروز شما در امنیت دارید زندگی می کنید؛ امروز هم شما باید هزینه ایستادگی در مقابل دشمن را بدهید تا نسل های آینده ان‌شاءا... از دستاورد شما استفاده کنند.
عرض من این است که آن چه در گام دوم انقلاب باید اتفاق بیفتد، اولاً شناختن و جدی گرفتن داشتههای خود [است]؛ داشتههای خودمان را بایستی بشناسیم و آن ها را جدی بگیریم؛ مزیت های خود، ظرفیت های خود، مزیت های کشور، ظرفیت های کشور، این ها را باید بشناسیم، جدی بگیریم این ها را، این ها را به کار بگیریم و از این ها استفاده کنیم؛ کشور خیلی ظرفیت وسیعی دارد؛ ثانیاً، آفت ها را بشناسیم، فسادها را بشناسیم، راه‌های رخنه دشمن را بشناسیم و در مقابل آن ها به طور جدی ایستادگی کنیم. امروز گام دوم انقلاب این است: شناختن ظرفیت ها و مزیت ها و استفاده از آن ها و شناختن فسادها و رخنه‌ها و کمبودها و مشکل ها و سینه سپر کردن برای حل آن ها. به این توجه کنید که غرب و آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که اگر ملت ایران یک چیزی را اراده کند، حتماً به دست خواهد آورد؛ به این نتیجه رسیده‌اند که با اراده ملی ملت ایران نمی شود مبارزه کرد؛ اگر [ملت ایران] اراده کردند، مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی فایده‌ای نخواهد کرد. چه کار می کنند؟ به این نتیجه رسیده‌اند که بایستی کاری کنند که ملت ایران اراده نکند، اراده‌اش ضعیف بشود؛ در فکر این هستند. امروز در دنیا میلیاردها پول دارد خرج می شود برای این که در اعتقادات سیاسی و دینی جوانان ما رخنه ایجاد کنند تا اراده حرکت، اراده قیام در این ها از بین برود؛ می خواهند اراده را از بین ببرند، می خواهند شما تصمیم نگیرید. تلاش آن ها این است که نگذارند اراده ملت ایران برای پیشرفت، برای مقابله، برای ایجاد جامعه اسلامی و تمدن اسلامی شکل بگیرد؛ می دانند که اگر این اراده شکل گرفت، بدون تردید تحقق پیدا خواهد کرد. البته قبل ها و سال ها پیش هم این کار را انجام داده‌اند؛ در دوران رژیم طاغوت به جامعه جوان کشور این جور تفهیم می کردند که اگر می خواهید به تمدن و پیشرفت برسید باید دین را کنار بگذارید؛ می گفتند دین و دینداری و ایمان دینی با علم و پیشرفت و مانند این ها نمی سازد. امروز بیایند چشم های کورشان را باز کنند، ببینند که بهترین صنایع ما، پیشرفته‌ترین صنایع بزرگ ما که در رقابت با کشورهای درجه یک دنیا در صدر فهرست قرار داریم، به وسیله جوان های دعای کمیل‌خوان و نمازشب‌خوان دارد پیشرفت می کند؛ جوان های اهل اعتکاف، جوان های اهل دعای ندبه، جوان های متدین. ما در بحث های صنایع پیشرفته امروز دنیا، در نانو، در هسته‌ای، در موشکی، در فناوری زیستی و در بقیه فنون پیشرفته دنیا، امروز ما در رقم های بالا قرار داریم، در صفوف مقدم قرار داریم؛ عمده کسانی که این کارها را می کنند، جوان های متدین که ما از نزدیک با خیلی از این ها آشنا هستیم، هستند. جوان ها در میدان علم، در میدان فکر و معرفت، در میدان سیاست، در میدان کار باید تلاش خود را مضاعف کنند؛ جوان ها به مسائل فرعی و حاشیه‌ها نپردازند؛ به مسائل اختلاف‌افکن نپردازند؛ وحدت را، حرکت متمرکز را، حرکت های مؤمنانه و مجاهدانه را، جوان ها دنبال کنند؛ در همین بخش هایی که گفته شد، مرزهای با دشمن را پُررنگ کنند؛ اما با خودی، با نیروهای داخلی، به اندک اختلاف سلیقه‌ای مرز ایجاد نکنند. همان طور که امام فرمودند، هر چه فریاد دارند بر سرِ دشمنان و بر سرِ آمریکا بکشند. دولت و مجلس و قوه قضاییه و دیگران هم هر چه می توانند به جوان های کشور کمک کنند برای این پیشرفت. و من به شما عرض بکنم -همچنان که بارها گفته‌ایم- به فضل الهی فردای این کشور بسیار بسیار بهتر از امروز ما خواهد بود؛ به توفیق الهی و ان‌شاءا....
نظر کارشناسان اقتصادی درباره چگونگی پیاده سازی شعار سال 98
اصلاح بانکی و مهار ارزی، کلیدهای رونق تولید
پس از نام گذاری سال 98 به «رونق تولید»، کارشناسان اقتصادی در گفته ها و یادداشت هایی به اهم رویکردها و اقداماتی که می توان در زمینه این نام گذاری و بهبود وضعیت اقتصادی کشور انجام داد، پرداختند.
به گزارش فارس، یحیی آل اسحاق وزیر اسبق بازرگانی با اشاره به فرایند تولید و زنجیره های متصل به آن، از بوروکراسی حاکم در ثبت سفارش واردات مواد اولیه و تکنولوژی تولید انتقاد کرد و خواستار تسهیل انتقال پول به فروشندگان مواد اولیه از خارج شد. آل اسحاق، به مسئله نظام بانکی برای فعالان اقتصادی اشاره کرد که با گرفتن سود مرکب، به هنگام دریافت دیرکرد تسهیلات، ابتدا جریمه، سپس سود و در نهایت اصل تسهیلات را از دریافت کننده تسهیلات تولیدی دریافت می کنند. آل اسحاق خواستار لااقل تنفس یکی دو ساله برای دریافت جریمه تسهیلات در بخش تولید شد.
احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز در یادداشتی، با اشاره به ضربه خوردن تولید در سال گذشته از تورم نرخ ارز نوشت: قدم نخست باید از حل مشکل نرخ ارز آغاز شود تا تولید ملی از فشار خارج شود. وی با اشاره به لزوم تقویت ارزش پول ملی، افزود: پول ملی نیز با تقویت تولید ملی ارزشمند می شود. توکلی همچنین به تاثیر رونق تولید در بهبود قدرت خرید مردم اشاره کرد و پنج راهبرد اساسی تقویت تولید، مهار نقدینگی، احیای اعتماد بین آحاد مردم و مسئولان و شفافیت در هرم قدرت، مبارزه عالمانه و مدبرانه با فساد و نیز ایجاد چتر حمایتی بر سر مستضعفان را در بهبود شرایط کنونی موثر دانست. به گفته وی، راهکار تجربه‌شده در ایران و جهان برای حمایت از معیشت فقرا، تضمین مصرف سبدی از غذا و کالاهای بهداشتی برای طبقات پایین جامعه با کارت هوشمند همراه با تقویت بیمه همگانی است.
تیمور رحمانی اقتصاددان دانشگاه تهران نیز در گفت وگو با خبرگزاری فارس، با اشاره به شعار سال 98 بر لزوم حفظ ارزش پول ملی و کنترل نرخ تورم در یک مقطع زمانی پنج ساله تاکید کرد. وی ضرورت پرهیز از توزیع بیش از حد درآمد در جامعه (مانند سودهای بانکی بالا در سال های اخیر) برای کنترل تورم و در عین حال بهبود بازتوزیع درآمدها در جامعه را یادآور شد. وی با اشاره به ضرورت صرفه‌جویی و کاهش هزینه‌ها در بودجه دولت، در واکنش به این موضوع که گفته می شود برای کاهش تورم باید از سیاست انقباضی استفاده کرد، یادآور شد: به دلیل آن که نرخ ارز جهش کرده و مواد اولیه تولید نیز با افزایش هزینه روبه رو شده اند و بنگاه‌ها با مضیقه مالی و تنگناها روبه‌رو هستند بنابراین سیاست مالی و پولی نباید انقباضی باشد و حتی کسری بودجه برای حمایت از این بخش قابل پذیرش است.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
پس از انتشار تصاویر ماهواره ای از میزان خسارت ها به پایگاه نواتیم، دیروز نیز تصاویر ماهواره‌ای پایگاه رامون ارتش صهیونیستی منتشر شد که نشان می دهد علاوه بر آشیانه ها، مراکز تجهیزات نظامی نیز توسط موشک های بالستیک ایران هدف قرار گرفته است (خراسان) امیر واحدی: این‌بار با بمب‌افکن su ۲۴ پاسخ ویرانگر می‌دهیم / سردار حاجی‌زاده: صد در صد می‌زنیم (جوان) اخبار ویژه (کيهان) راه حل کنترل نوسانات ارزی (تجارت)
سایر اخبار این روزنامه
6 دستاورد «رونق تولید»
4 توصیه رهبر انقلاب به تولیت آستان قدس
چگونه خسارات حاصل از سیل را جبران کنیم؟
توصیه هایی روان شناسانه برای آن ها که درگیر یا نگران سیل هستند
تیغ سیاست زدگی بر سیل سهمگین
روایت چهره‌های جهادی از کمک رسانی به سیل زدگان
6 زلزله در سیل!
فرض کنید کسی هم هشدار داده بود!
به قدرت «پیشگیری» ایمان بیاوریم !
همبستگی ایران مقابل سیلی سیل
ما 5 نفر بودیم...
تورم خوراکی ها از 73 درصد فراتر رفت
سمت و سوی بازارها در سال 98
مرد مسلح بعد از قتل همسرش و 2 مامور انتظامی خودکشی کرد
گلی به جمال شهر
برنده‌ها و بازنده‌های نوروزی
