کعبه در هلهله فرشتگان

چهره پروانه‏ های احساس، گل انداخته و بوی عشق همه جا را متبرک کرده است. عقربه‏ ها، به مهمانی خنده رفته ‏اند . کعبه، در هلهله فرشتگان، برای میلاد عشق، لحظه شماری می‏کند؛ ای فاطمه، دختر اسد! اندکی درنگ کن، هم اکنون کعبه را خواهی دید که از شوق حضور طفل تو، سینه خواهد شکافت! کعبه، آغوش گشود و فاطمه را چون جان شیرین پذیرا شد. صدای همهمه، بالا و بالاتر رفت؛ آفتاب طلوع کرد؛ آری، خاتم الوصیین، مولی الموحدین، امیرالمؤمنین، علی بن ابیطالب(ع) دیده به جهان گشود. ای نباء عظیم و ای صراط مستقیم و ای لبریز از شجاعت و سخاوت! ذوالفقارت، گویاترین حدیث مردانگی است. ای کامل کننده دین احمد(ص) و ای سنگ صبور محمّد (ص)! تکرار نام تو، نابودگر ظلم و ستم و احیا کننده عدالت در سراپرده خلقت است. کائنات، با تکرار نام تو به تکاپو می‏ افتند و قیام می‏کنند.ای امیر مهربانی! تو آمدی و ناخدای کشتی نجات بشریت در عصر دل مردگی و جهالت شدی. ای سراسر بخشش و عدالت! دستمان گیر که محتاج نگاه توایم، یاعلی!