روزنامه خراسان
1397/12/27
ایرانگردی در دوران بازنشستگی
بعضی از ما وقتی پا به سن می‌گذاریم و از میان سالی عبور می‌کنیم، دنیا برایمان به آخر می‌رسد و به محض بازنشسته شدن، خودمان را نیز از همه تفریحات بازنشسته می کنیم! اما هنوز کسانی پیدا می شوند که گوش شان به این حرف ها بدهکار نیست و دنبال آرزوها و اهداف شان هستند. برای این آدم ها سن واقعا مصداق یک عدد در شناسنامه است! به همین منظور و چند روز مانده به آمدن فصل زیبای بهار با دو بانوی دوچرخه سوار مشهدی همکلام می شویم که گرچه از سنین میان سالی گذر کرده اند اما عشق و امید به زندگی، شور دیدن ایران و سفر کردن هنوز در دل شان جوان است.سفرهایی ساده، ارزان و بدون آلایندگی
«جمیله وکیلی» و «شیرین کامرانیان» دو بانوی دوچرخه سوار و ایرانگرد که هر دو بیش از 60 سال دارند، نخستین و طولانی‌ترین سفرشان را شهریور ماه امسال از مشهد آغاز کردند. آن ها در این سفر تا اردبیل پیش رفتند و در همدان، رکاب زنی مسیری به طول 2300 کیلومتر در 37 روز را به پایان رساندند. دومین سفر آن ها رکاب زنی در خط ساحلی جنوب بود که اول بهمن از آبادان شروع شد و پس از طی شهرها و بنادر به بندر لافت رفتند و در جزایر قشم، هرمز و هنگام نیز به طور کامل رکاب زنی کردند. مسافت طی شده در این سفر نیز 1500 کیلومتر بود. این دو بانو شعار گردشگری رکاب زنی شان را «پیش به سوی دنیای عاری از زباله» انتخاب کرده اند. آن‌ها همچنین می‌خواهند نشان دهند که می توان سفرهایی ساده، ارزان قیمت، پر از تجربه جذاب و فراموش نشدنی را بدون آلایندگی محیطی تجربه کرد.
«جمیله وکیلی»، 61 ساله و کارشناس زبان انگلیسی:
هدفم دیدن نقطه نقطه سرزمین زیبای‌مان است
«جمیله وکیلی» متولد 1336 و کارشناس زبان انگلیسی است. این بانوی دوچرخه سوار و گردشگر قبل از دوچرخه سواری، پیگیر کوهنوردی، سنگ نوردی و غار نوردی بوده و پنج رشته کوه بلند ایران را فتح کرده است. او سپس دوچرخه سواری را از ابتدای راه آغاز کرد و به گفته خودش حتی بلد نبود سوار دوچرخه شود و طبیعتا آن قدر زمین خورد تا یاد گرفت. «وکیلی» درخصوص چگونگی برخورد خانواده با سفرهایش می گوید: «خانواده همیشه مشوق من بودند اما قبل از شروع سفر، ما و خانواده هایمان به این دلیل که دو خانم تنها بودیم و می خواستیم مسیر ناآشنایی را رکاب بزنیم از بابت امنیت نگرانی هایی داشتیم اما خوشبختانه به هیچ مشکل خاصی برنخوردیم.»
در سفر با دوچرخه، سختی نمی‌بینم
این بانوی ایرانگرد شناخت ایران را هدف اصلی خود می داند و بیان می کند: «عاشق این ورزش هستم. با دوچرخه می توانی قدم به قدم کشور را ببینی. درصورتی که ماشین این امکان را ندارد و از خیلی جاها عبور می کند. ایران همه جایش زیباست و من معتقدم تا زمانی که نقطه نقطه ایران را ندیده ام، به خارج از کشور سفر نکنم. برنامه بعدی من دیدن غرب کشور است.» او درباره سختی های این نوع سفر می گوید: «زمانی که رکاب می زنم تنها لذت می برم و سختی خاصی در برنامه ها نمی بینم چون قبلا کوهنوردی کردم و به شرایط سخت عادت دارم. در مسیر گردنه حیران که سربالایی و سرازیری های زیادی داشت، من تنها لذت می بردم و تلاشم این است تا انتهای هر برنامه ای بروم. دوست ندارم آن را نیمه رها کنم.»
از مهمان نوازی مردم شوکه ام
او به مهمان نوازی مردم اشاره می کند و می گوید: «مردم به ویژه جنوبی ها برایمان سنگ تمام گذاشتند، برخورد شان عالی بود و همیشه از ما استقبال می کردند در حدی که گاهی شوکه می شدم. شبی نبود که بخواهیم جایی را اجاره کنیم و در طول این مدت تنها دو شب از مسجدها برای اقامت استفاده کردیم. حتی کسانی که از کنارمان عبور می کردند، بطری آب، میوه و خوراکی به ما تعارف می کردند. درسفر جنوب، در جاده بودیم که ماشینی با این که فاصله زیادی داشت خودش را به ما رساند و راننده فلاسک چای و مقداری شکلات به ما داد و گفت که همین کار از دستش برمی آمده.»
مردم عکس ما را به والدین شان نشان می دهند
این بانوی ایرانگرد درباره یکی از جالب ترین خاطره هایش می گوید: «چیزی که برای اغلب مردم جالب بود و به خاطر آن با ما عکس می گرفتند، این بود که می خواستند آن ها را به پدر و مادرهایشان که همسن ما بودند و با دارو زندگی می کردند، نشان دهند. به نظر من انسان تا زمانی که زنده است باید زندگی کند. در فرهنگ ما وقتی به 50 سالگی می رسیم، فکر می کنیم دیگر همه چیز تمام شده و دست از هر نوع فعالیتی می کشیم اما من می گویم از 50 سال به بعد تازه دوره جدیدی از زندگی انسان شروع می شود که باید برای خودش زندگی کند. چون پیش از آن متعلق به خانواده و جامعه بوده و وظایفی داشته که حالا تا حدودی از آن فارغ شده است.»
«شیرین کامرانیان»، 63 ساله، استاد دانشگاه:
باور کنید با دوچرخه هم میشود سفر کرد
«شیرین کامرانیان» دیگر بانوی دوچرخه سوار نیز متولد 1334 در مشهد است و کارشناسی پرستاری دارد. او در سال 90 بازنشسته شد و تا پنج سال پس از آن نیز در دانشگاه آزاد به عنوان مدرس مشغول به کار بود. رشته اصلی ورزشی‌اش کوهنوردی است وارتفاعات زیادی در ایران، همچنین تعدادی از قله های خارجی از جمله آرارات ترکیه،آراگاتس ارمنستان، آدامز پیک در سریلانکا و بلندترین قله آفریقا یعنی کلیمانجارو را فتح کرده است. این بانو در خصوص شروع دوچرخه سواری و ایرانگردی می گوید: «از 10 سال پیش در رشته دوچرخه سواری کوهستان و از سال 94 در رشته سایکل توریستی فعالیت جدی خود را آغاز کردم. در ضمن در هفته به طور متوسط سه برنامه دوچرخه سواری تمرینی دارم.»
دوچرخه سواری به انسان انرژی می دهد
او هدفش از این سفرها را گسترش فرهنگ دوچرخه سواری برای کمک به حفظ محیط زیست بیان می کند و می افزاید: «بزرگ ترین انگیزه من برای دوچرخه سواری علاقه مندی به آن بود و این که این وسیله، ساده و بدون آلایندگی است و می تواند محیط زیست را از مشکلاتی که امروز با آن دست به گریبان است نجات دهد. دوچرخه و سفر انرژی لازم را به انسان می بخشد، سلامتی روح وجسم را تضمین می کند و باعث قدرتمند شدن فرد می شود.»
رفتار جالب زوج گرگانی با این مسافران
«کامرانیان» درباره خاطرات تلخ و شیرین سفرهایش می گوید: «نکته جالب برای مردم این بود که ما دوتا خانم بالای 60 سال بودیم که در مسیری طولانی قرار بود رکاب بزنیم و زیباترین لحظات در سفر برای من زمانی بود که لبخند رضایت و تشویق زنان و دختران هموطنم را می دیدم. خوشبختانه در طول مسیر سفر چه ساحل شمالی و چه ساحل جنوب مردم مهربان کشورمان ما را حمایت و پشتیبانی کردند و ما با امنیت کامل توانستیم سختی های سفر را پشت سر بگذاریم. محبت‌های بی دریغ مردم کشورمان هرکدام خاطره ای بس زیبا و شیرین برای ما ساخت. مثلا در سفر شمال هنگامی که وارد گرگان شدیم یک زوج گرگانی با اصرار بسیار زیاد از ما که تعدادمان هم زیاد بود، دعوت کردند به منزل‌شان برویم. آن‌ها با وجود داشتن فرزند کوچک آپارتمان خودشان را ترک کردند و به منزل پدری شان رفتند تا ما بتوانیم استراحت کنیم.
دوچرخه سواری جاده ای نیازمند حمایت است
او درباره مسیر جاده ای کشور گلایه هایی دارد که شنیدنی است: «بدیهی است که دوچرخه سواری شهری و جاده ای هنوز در کشور ما جایگاه خودش را به دست نیاورده و رکاب زنی در جاده به خصوص جاده های بدون شانه خاکی با وجود رفت و آمد ماشین‌های سنگین فوق العاده خطرناک است. دولتمردان و دلسوزان جامعه باید توجه بیشتری به این رشته ورزشی برای حفاظت از محیط زیست وکمک به حل مشکلات آلودگی هوا داشته باشند. مانند کشورهای پیشرفته که بسیاری از مشکلات را با فرهنگ استفاده از دوچرخه به حداقل رسانده اند.»
سایر اخبار این روزنامه
سال های پسازلزله
سرقت از دخترمعروف اینستاگرامی با ماشین لاکچری!
علی اکبری: کمربند قهرمانی مال من است
هلاکت ۳ نظامی صهیونیست در عملیات شجاعانه جوان فلسطینی
سند تعلل دولت نیوزیلند در حمله تروریستی به مسجد مسلمانان
« صمت» همچنان در خواب زمستانی
ورود روزنامه خراسان به 111 سالگی
عبور از قطر در پارس جنوبی
چندضلعی بی تدبیری در بازار گوشت
واکنش زنگنه به اظهارات احمدی نژاد و پرونده های پتروشیمی و بابک زنجانی
روحانی: افزایش حقوق کارگران بیش از 20 درصد خواهد بود
جنجال پسته کرایه ای و اقدام تحقیرآمیز شهرداری برازجان!
ایرانگردی در دوران بازنشستگی
تا خراسان باقی است «روزنامه خراسان» می ماند
