چرا هماهنگ نیستید؟

چندی پیش همینجا نوشتم به نظر می‌رسد رویکرد وزرای جدید اقتصادی دولت (وزرای راه و ساختمان و صمت) جدید است و با منش وزرای قبلی خود حداقل از لحاظ تریبونی تفاوت دارد.این دو وزیر دولت حسن روحانی بی‌پیرایه و در دو اظهارنظر جداگانه صراحتا از میدان داری نظامی‌ها‌ در اقتصاد کشور استقبال کرده بودند. دژپسند نسخه‌ای جدید برای
دور زدن تحریم‌ها ارائه داده بود که در آن بنا بود نیروهای خاص نقش ایفا کنند. اسلامی وزیر راه وشهر سازی نیز اظهار کرده بود: « دولت‌ها همواره وقتی می‌خواهند کار بزرگی را سریع انجام دهند، از ظرفیت مهندسی نیروی مسلح‌شان به‌عنوان پتانسیل استفاده می‌کنند.
طبق قانون اساسی و طبق ضوابط قانون‌های دائمی ما، تکلیف نیروهای مسلح است که به مدد دولت بیاید و همه دولت‌ها از این ظرفیت استفاده کرده‌اند.» لازم به یادآوری است چند روز قبل هم در واکنش به افسارگسیختگی بازار خودرو وزیر صمت تاکید کرد که از حضور نظامیان در صنعت خودرو
استقبال می‌کند.


البته بنده در مقام این نیستم که ارزیابی کنم حضور نظامیان در اقتصاد مفید یا غیر مفید است؛ در همان یادداشت قبلی هم عطف به تجربه دولت احمدی نژاد صرفا کارنامه همکاری نزدیک این دولت و نظامیان را در پیشگاه خوانندگان قرار دادم تا خود بررسی نمایند قرار گرفتن دولت فعلی در مسیر دولت قبلی به هر بهانه‌ای از جمله دور زدن تحریم‌ها‌ چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد.ممکن است برخی از کارشناسان اقتصادی اتفاقا با توجه به شرایط خاص / خطیر کشور رای دهند که لازم است نیروهای مسلح کشور نیز ظهور و بروز جدی حتی بیش از قبل در اقتصاد داشته باشند.اگر قاطبه ناظران چنین بگویند و جامعه نیز خاطره خوب/روشنی از چنین رویکردی داشته باشد بنده بخیل نیستم.هرچند معتقدم قانون وظایف و اختیارات همه را معین کرده است؛از نظامی گرفته تا دولتی و سایر نهادها.ضمن آنکه فراموش نباید کرد اتفاقا اگر هرکس درجای خود قرار گیرد خروجی مناسب خواهد بود.کمااینکه نظامی در جای خود وقتی حضور دارد محبوب /مقبول است. سردار قاسم سلیمانی نمونه بارزی در این باره است.
اما صرفنظر از این موضوع، مقصود از یادآوری نکات وجیزه قبلی در اصل اظهارات دیروز رئیس جمهور حسن روحانی است که به نظر می‌رسد ذره‌ای همخوانی با گفته‌ها‌ی وزرای اقتصادی جدیدالورود ندارد. رئیس دولت در جمع مدیران وزارت کار، رفاه و تامین اجتماعی بر این موضوع تاکید می‌ورزد که نظامی‌ها‌ نباید در اقتصاد ورود کنند و مقامات عالیرتبه کشور نیز چنین اصراری دارند.
از ابتدای شکل گیری دولت تدبیرو امید یکی از نقاطی که منتقدان همواره روی آن انگشت می‌گذاشتند عدم هماهنگی در این دولت بود. به نظر می‌رسد هرچه از عمر این دولت می‌گذرد و به پایان خود نزدیک می‌شود این عدم هماهنگی‌ها‌ به جای آنکه کمتر شود بالعکس بیشتر به چشم می‌خورد. در حقیقت اینگونه برآورد می‌شود قطاری که سال 1392 شروع به حرکت کرد در طول مسیر افرادی را پیاده و کسانی را سوار کرد که به ناهماهنگی‌ها‌ دامن زدند.به عبارت ساده آقایان و خانم‌ها‌یی به پاستور اضافه شدند که نه تنها قرابت کمی با شعار‌ها‌ی انتخاباتی رئیس جمهور روحانی دارند بلکه این افراد با شخص رئیس دولت نیز هماهنگ نیستند و به نوعی مسیر خود را می‌روند. حال مهم نیست رئیس جمهور حسن روحانی چه رویکردی دارد.
بهرحال یکی از آفات جدی ما جزیره‌ای عمل‌کردن است. دولت منسجم و هماهنگ می‌تواند بخشی از نواقص/مشکلات را رفع کند.ناگفته پیداست مدیریت صحیح لازم است.بسان همان مربی فوتبالی که حتی روی ساعت خواب بازیکنان اش دخل و تصرف دارد و اجازه نمی‌دهد ذره‌ای از وقت آنان هرز رود.نظارت حسن روحانی بر وزرا باید شدت گیرد.