فاطمه ذوالقدر

نماينده تهران در مجلس

بيستم جمادي الثاني هر سال، روزي پر از خاطره و معنويت است؛ اين روز به يمن زادروز بانوي نمونه اسلام، سرور بانوان بهشت، حضرت فاطمه زهرا ( سلام ا... عليها)، روز زن و مادر نام گرفته است ؛ سالروز ولادت با سعادت اُمُّ الائمه(عليهما سلام)، حضرت صديقه طاهره كه مصادف است با سالروز ولادت فرزند شايسته آن بانوى بزرگوار حضرت امام خمينى (ره) را گرامى مى دارم و اين ميلاد فرخنده را به تمامي‌هموطنان به خصوص دختران و زنان ايراني كه افتخار ره پويى آن بزرگوار را دارند، تبريك و تهنيت مى گويم. زندگي و سيره حضرت زهرا( س) آموزنده و جذاب است؛زني كه تولدش از دامن مادري همچون حضرت خديجه كبري، همسر پيامبر گرامي‌اسلام (ص) و در كانون نخستين خانواده اسلامي‌با نغمه‌هاي آسماني و تسبيح قدسيان همراه شد و خداوند لقب «كوثر» به او عطا كرد؛ زيرا وي سرچشمه تمام خوبي‌هاي جهان است. چه زيبا، تولد اين بانوي سرور زنان بهشت، به ابتكار بنيانگذار جمهوري اسلامي– امام خميني (ره) – روز زن و روز مادر نام گرفت؛ اين گونه که اگر روزي بايد روز زن و مادر باشد،چه روزي والاتر و افتخارآميزتر از روز ولادت با سعادت فاطمه زهرا (س)؛زني كه افتخار خاندان وحي است و چون خورشيدي بر تارك تاريخ اسلام مي‌درخشد.رسول مکرم اسلام (ص) در دوره جاهليت از نقش و جايگاه ارزشمند زنان صحبت کردند و در سخنان و شيوه رفتار خود ؛ حضرت فاطمه زهرا(س) را در جايگاهِ عزيزترين و محترم‌ترين افراد قرار دادند، تا در آن دوران تا به امروز به همگان بفهمانند كه در وجود زنان نيز توانمندي‌ها و ويژگي‌هاي منحصر بفردي از سوي خالق متعال قرار گرفته كه مي‌توانند، علاوه بر خانواده و دركنار همسر و فرزندان بودن، در مديريت و هدايت و سعادت جامعه نيز نقش آفرين و فعال و پويا باشند. با اين حال متاسفانه بدليل فقر فکري و فرهنگي برخي جاهلانِ متعصب، در سرتاسر جهان -فارغ از هر دين و مليتي که داشته باشند- زن را جنس ضعيف تصور مي‌کنند، كه هنوز هم اين نگاه آنگونه كه بايد رنگ نباخته است. اگرچه اين طرز تفکر در کشور ما به بركت انقلاب اسلامي‌و انديشه امام خميني (ره) به صورت برجسته‌اي تغيير نموده است و به خصوص پس از انقلاب اسلامي، زنان و دختران انقلاب ايران اسلامي‌به جايگاه واقعي خود واقف شده‌اند و طي چند دهه گذشته با افزايش آگاهي و گسترش آموزش عالي، توانمندي‌هاي خود را ارتقا داده‌اند و ديگر نمي‌توان، زنان را در حاشيه مناسبات سياسي - اجتماعي نگه داشت، اما بايد گفت که اگرچه نيمي‌از جمعيت کشور را تشکيل مي‌دهند، بيش از نيمي‌از جمعيت ورودي دانشگاه‌ها را به خود اختصاص داده اند، وظيفه تربيت يک چهارم جمعيت کشور را بر دوش مي‌کشند؛ اما هنوز به شايستگي در جايگاه واقعي خود حضور پيدا نکرده اند.در سالهاي اخير، حضور و مشاركت زنان در رده‌هاي مديريت، به ويژه مديريت‌هاي مياني و خرد، چشمگيرتر شده است. ليکن ورود زنان به رده‌هاي بالاي سازماني در بعضي موارد، داراي موانع اجتماعي، سياسي، فرهنگي، عرفي و سليقه‌اي است. با وجود اين كه تعداد زنان متخصص در جامعه و نيروي كار افزايش يافته است، پيشرفت آن‌ها در مشاغل و حوزه‌هاي تصميم گيري و سياستگذاري چندان محسوس نبوده است. امروزه تعداد زنان در نيروي كار رو به افزايش است. جامعه و برخي مقررات دولتي، ورود زنان به مشاغل مختلف را نسبت به گذشته آسان تر ساخته است؛ اما پيشرفت زنان در مديريت، هماهنگ با افزايش زنانِ شاغل نيست. موفقيت دستگاه‌ها درگرو استفاده مطلوب از تخصص‌هاي موجود است. چه اين تخصص‌ها در دست مردان و چه در اختيار زنان باشد. براي اين كار موانع بر سر راه ارتقاي زنان بايد برداشته شود. سازمان‌ها بايد فرهنگ و معرفت عبور از سقف شيشه‌اي را تجربه كنند و آنچه كه دولت تدبير و اميد براي انتصاب سي درصدي زنان در پست‌هاي مديريتي وعده داده را عملياتي كنند . بايد پذيرفت كه جامعه جهت نيل به توسعه پايدار نيازمند استفاده بيشتر و كارآمدتر از همه سرمايه‌هاي انساني خود كه زنان نيمي‌از آن است را بايد اجرايي كند تا با رويكردي عدالت محور تعالي و توسعه و پيشرفت جامعه و كشورمان را محقق سازيم.