سه نماینده محافظه‌کار هم با خروج از حزب به «گروه مستقل» پیوستند انشعاب به وسط

دو روز پیش چند نماینده حزب کارگر با استعفا از حزبشان «گروه مستقل» را تاسیس کردند
با خروج این 3 نماینده، اکثریت حزب برای اداره دولت به ۸ نماینده کاهش یافت
همدلی| گروه سیاسی: سه نماینده محافظه‌کار از حزب خود استعفا دادند تا به «گروه مستقل» بپیوندند. آنا سوبری، سارا ولاستون و هایدی آلن سه نماینده‌ای هستند که حزب خود را ترک کرده و به گروه مستقل پیوسته‌اند.
دو روز پیش از این، هفت نماینده حزب کارگر با استعفا از حزبشان اعلام کردند تحت عنوان گروه جدیدی به عنوان گروه مستقل در پارلمان حضور خواهند داشت. یک روز بعد هم جون رایان نفر هشتم این جمع از نمایندگان سابق حزب کارگر شد.


این سه نماینده در انتقادات تند و تیز علیه مدیریت ترزا می روی مذاکرات برگزیت گفته‌اند محافظه‌کاران به راست چرخیده‌اند و با اتخاذ رویکردهای حزب استقلال بریتانیا، به دنبال برگزیت سخت رفته‌اند.
نکته مهم درباره انتقاد این سه نماینده مستعفی از حرکت حزب به سمت راست این است که نماینده‌های مستعفی حزب کارگر نیز در کنار دیگر اختلافاتشان با رهبران حزب، در موضعی انتقادی نسبت به چپ‌گرایی حزب تحت رهبری کوربین دیده می‌شدند و از این لحاظ رویکرد دو گروه به سمت میانه‌روی را می‌توان نکته اشتراک اولیه آن‌ها دید.
نقطه اشتراک دیگر بین اعضای این گروه که حالا نمایندگانی از دو حزب را در خود دارد، انتقاد از رویکردهای احزابشان نسبت به برگزیت است؛ گرچه نمایندگان حزب کارگر از آنچه «یهودی‌ستیزی» در حزب خوانده بودند نیز انتقاد کرده بودند.
این سه نماینده در نامه‌شان خطاب به نخست‌وزیر نوشته‌اند: «دیگر احساس نمی‌کنیم می‌توانیم در حزب حاکمی بمانیم که سیاست‌ها و اولویت‌هایش به این محکمی در چنگال ای‌آرجی و دی‌یوپی است.» آن‌ها گفته‌اند مدیریت برگزیت در دولت فاجعه‌بار بوده است و هیچ تلاش واقعی برای اجماع‌سازی انجام نشده است.
ای‌آرجی یا «گروه تحقیقاتی اروپا» ائتلافی از نمایندگان ضداروپایی است در حزب حاکم است که برای برگزیت سخت لابی می‌کند و برای رویکردهای متضاد با این خواسته در روند مذاکرات داخلی و خارجی مانع‌تراشی می‌کند. دی‌یوپی، حزب اتحادگرای دمکراتیک ایرلند شمالی نیز به سبب تعداد اعضایش در ائتلاف شکننده حاکم قدرت شرط‌گذاری برای مذاکرات برگزیت را دارد و با دغدغه‌های جدی که درباره وضعیت مرزش ایرلند شمالی با جمهوری ایرلند دارد، سختگیری‌هایی جدی در روند رای به برنامه‌های می داشته است. اکثریت ضعیف ائتلاف حاکم در پارلمان باعث می‌شود این گروه‌ها بتوانند در تصمیم‌گیری‌های دولت نقش‌آفرینی جدی داشته باشند.
در ادامه نامه این سه نماینده آمده است: «برگزیت حزب محافظه‌کار را بازتعریف کرده و همه تلاش‌ها برای مدرن‌کردن آن را خنثی کرده است. در مقابله با تندروهای ای‌آرجی که علناً به عنوان حزبی درون حزب فعالیت می‌کند و رهبر، دبیر و سیاست‌های خودش را دارد، شکستی تاسف‌بار رخ داده است.»
ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا که همچنان در تلاش برای به‌نتیجه‌رساندن برگزیت است، در واکنش به تصمیم این سه نماینده اعلام کرد: «از این تصمیم ناراحتم. این افراد کسانی هستند که سالیان سال با خدماتشان خود را وقف حزب ما کرده بودند و من از این بابت از آن‌ها تشکر می‌کنم.»
می در ادامه صحبت‌هایش در این باره گفت: «البته، عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا مدت‌هاست محل اختلاف‌نظرهایی بوده‌است، هم در حزب ما و هم در کشور ما. پایان‌دادن به عضویت پس از چهار دهه، هیچ وقت قرار نبود راحت باشد؛‌ اما با عمل به تعهد اساسی‌مان در پیاده‌کردن تصمیم مردم بریتانیا، ما داریم کار درستی برای کشور انجام می‌دهیم و در این راه می‌توانیم با هم به سمت آینده‌ای روشن‌تر حرکت کنیم.» می گفت همچنان مصمم است که حزب محافظه‌کار سیاست‌های مناسب و وطن‌دوستانه‌ای به مردم کشور ارائه کند.
اقدام این سه نماینده در انتقاد از موضع حزب و استعفا، مشابه اقدام هفت نماینده کارگر به حزب متبوع سابقشان ضربه می‌زند اما رهبران حزب محافظه‌کار با این اقدام نمایندگانشان با مشکلات اضافه‌ای هم روبه‌رو می‌شوند. حزب محافظه‌کار به عنوان حزب اصلی ائتلاف حاکم، برای پیشبرد برنامه‌های خود اکثریت خود در پارلمان را نیاز دارد اما در حالی که پیش از این نیز، اختلافات شدید بر سر برگزیت و مسائل دیگر، کارآیی این اکثریت را تضعیف کرده بود، با خروج این سه نماینده حالا ائتلاف حاکم در پارلمان ۶۵۰نفری بریتانیا، فقط با ۸ نماینده اکثریت را در اختیار دارد. حتی پیش از این خروج نیز در چندین طرح در ماه‌های اخیر، دولت نتوانست رای لازم را از پارلمان دریافت کند تا برخی از منتقدان می و حزب محافظه‌کار مدعی شوند اکثریت ائتلاف حاکم در پارلمان عملاً از دست رفته است.
این مشکل وقتی اساسی‌تر می‌شود که توجه کنیم کمتر از دو ماه به روز خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا فرصت باقی است و دولت نیاز دارد در این فرصت طرح مشخصی برای سرنوشت رابطه بین بریتانیا و اتحادیه اروپا و نیز مرز ایرلند شمالی با جمهوری ایرلند به تصویب رسانده باشد.
گمانه‌زنی‌های دیگر حاکی از این است که تعدادی دیگر از نمایندگان از دو حزب نیز برای پیوستن به این گروه از حزبشان خارج شوند. اگر این روند ادامه پیدا کند ممکن است «گروه مستقل» تبدیل به حزبی میانه‌رو و تازه در ساختار بریتانیا شود که از همان ابتدای کار نیز در مجلس نماینده دارد. در گمانه‌زنی‌ها، از چوکا اومونا، به‌عنوان رهبر احتمالی این روند نام برده می‌شود. برخی کارشناسان نیز معتقدند حزب لیبرال‌دمکرات پتانسیل همکاری و ارتباط با این گروه مستقل را دارد.
ادامه این روند در حزب کارگر ممکن است چالشی برای کوربین و جان مک‌دانل، رهبران حزب کارگر باشد و نیز ممکن است باعث چرخش بیشتر حزب به چپ شود؛ در طرف مقابل اما علاوه بر ریسک تندروترشدن حزب به سمت راست، این احتمال وجود دارد که ائتلاف حاکم از اکثریت بیفتد. چنین اتفاقی در چنین فاصله‌ای نزدیک به پایان مهلت دولت در قبال برگزیت، ممکن است اختیار مدیریت برگزیت را از دست همه خارج و بریتانیا را به اجبار به سمت برگزیت بدون توافق ببرد که منجر به شکل‌گیری مرزی سخت در جزیره ایرلند با همه دردسرهایش نیز خواهد شد.