از انتقاد هراسان نباشیم

کشورما در شرایط خاصی به سر می‌برد و متاسفانه فشارهای خارجی هم باعث شده است تا وضع اقتصادی مردم ما با مشکل رو به رو شود.آمریکا و برخی از متحدان آن به دنبال آن هستند تا هر روز حلقه محاصره اقتصادی ایران را تنگ تر کنند تا این فشارها به تشدید بحران منجر شود.البته تمام مشکلاتی که امروز کشور ما با آن روبه رو است محصول تحریم‌ها‌ نیست و دولت، مسئولان و مدیران داخلی هم در به وجود آمدن آن نقش داشته‌اند.نقشی که باید از طرف کارشناسان و مردم مورد پرسش و نقد قرار گیرد تا از کاستی‌ها‌ وکمبود‌ها‌ی آن کم شود. دولت آقای روحانی به عنوان اداره کننده کشور یکی از مهم ترین نهاد‌ها‌یی است که باید مورد نقد درست و سازنده قرار گیرد.
متاسفانه در چند وقت اخیر برخی از داخل یا خارج دولت، نقد کردن به دولت را به دلیل شرایط خاص کشور درست نمی‌دانند و می‌گویند در شرایط تحریم نباید به دنبال یافتن عیوب دولت باشیم.
در پس از انقلاب اسلامی، به غیر از دولت اصلاحات تمام دولت‌ها‌ی ایران با مشکل بین المللی روبه‌رو بوده‌اند.این توجیه که به دلیل وضعیت کشور انتقاد به دولت وارد نیست، توجیه درست و منطقی نیست.این توجیه هنگامی قابل قبول است که آقای روحانی کابینه و مدیران میانی دولت خود را از میان مدیران شجاع و کارآمد در شرایط خاص انتخاب می‌کرد.
ما تجربه دولت در شرایط جنگ را داریم و شاهد بودیم دولت مهندس موسوی در عین جنگی بودن وضعیت کشور سالم ترین دولت در ایران بود و حتی بازهم ایشان از نقد‌ها‌ به دولت خود استقبال می‌کرد. در دولت‌ها‌ی بعدی متاسفانه این روحیه انتقادپذیری از بین رفت و در دولت مرحوم آقای‌ها‌شمی نقد به دولت بسیار سخت شده بود.در چندین مورد هم برخی از روزنامه نگاران منتقد سیاست‌ها‌ی دولت در آن زمان با مشکلاتی مواجه شدند و نتوانستند به رویه خود ادامه بدهند.این روحیه به دولت آقای روحانی ارث رسیده است و این دولت هم با انتقاد میانه خوشی ندارد.دولت باید در امر انتقاد به خود پیش قدم باشد اما دولت آقای روحانی سیاست تک گویی را برای خود انتخاب کرده است و از گفتگو با منتقدان


پرهیز می‌کند.
امروز که ایران در شرایط حساسی به سر می‌برد و بحران‌ها‌ی پیش روی دولت بسیار زیاد است باید از سیاست‌ها‌ و انتصاب‌ها‌ی غلط جلوگیری شود و این مهم بدون باز بودن راه نقد به دولت امکان‌پذیر نیست. نمی‌شود با دهان بسته عیب‌ها‌ی دولت را به صورت واضح گفت تا از آسیب‌ها‌ی پیش رو جلوگیری شود.
فشارهای بیرونی بر کشورما تاثیرگذار هستند اما نمی‌توان گفت که دولت ضعف ندارد.دولت آقای روحانی دولت ضعف داری است چراکه جایگزین آقای آخوندی در این دولت آقای اسلامی بوده است درحالی که در این شرایط باید فردی متناسب با شرایط جایگزین می‌شد. این مسئله فقط به یک یا دو وزارتخانه هم محدود نمی‌شود و ما اینگونه مشکلات را در دیگر قسمت‌ها‌ی دولت هم می‌بینیم.
دولت درگام نخست حل مشکلات کشور باید راه را برای نقد به خود بازکند تا با استفاده از این نقدها تیم کابینه و مدیران ارشد خود را تقویت کند.
در گام بعد رئیس جمهور به عنوان فرد دوم کشور باید با استفاده از اختیاراتی که قانون اساسی به او اعطا کرده است ،شجاعانه و با تدبیر به مشکلات کشور ورود کند . همچنین آقای روحانی باید با دیگر نهاد‌های کشورهم گفتگو و تعامل کند و با کمک آنها مسائل مختلف کشور را به پیش ببرد و از رویکردی که تمام مشکلات داخلی را پشت تریبون مطرح کنند پرهیز کند.