آب به آسیاب دشمن نریزیم

اخیرا فردی در مصاحبه‌ای گفته است: " اگر امروز به وضع اقتصادی اعتراض داریم، قصور و تقصیر متوجه خود ماست، چون به کسانی رای دادیم که به‌دنبال سراب دیپلماتیک برای حل مشکلات اقتصادی کشور بودند."در واقع این صحبت‌ها بیشتر از اینکه ارزش تحلیل داشته باشند،به صحبت‌های طنز و شوخی می‌مانند.همه، امروز در کشورما می‌دانند که وضعیت بد اقتصادی ما حاصل تحریم‌ها است و درک این موضوع اصلا سخت و پیچیده نیست.تحریم‌های ایالات متحده آمریکا بر وضعیت اقتصادی ایران تاثیر منفی داشته است و نمی‌توان این تاثیر را نادیده گرفت.تحریم‌هایی که ما امروز با آنها روبه‌رو هستیم ارمغان دولت آقای احمدی‌نژادی است که اصولگرایان تندرو و جناح‌های نزدیک به آنها از آن حمایت می‌کردند و امروز هم از این کار خود پشیمان هستند.کاغذپاره خواندن قطعنامه‌های بین‌المللی از طرف آقای احمدی نژاد این بهانه را به دشمنان ایران داد تا قطعنامه‌های پیاپی علیه تهران را تصویب کنند و به اجرا در بیاورند.اگر وی نگاهی به شرایط سیاسی و اجتماعی کشور در سال92 بیندازد متوجه می‌شود که انتخاب آقای روحانی معلول نارضایتی مردم از سیاست‌های خارجی دولت احمدی نژاد و دوستان اصولگرای آن بود.مردم در سال 92 به این دلیل به آقای روحانی رای دادند که ایشان در پی رفع تحریم‌ها بود.انتخاب آقای روحانی از طرف مردم به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب صحیحی بود و پس از توافق برجام،ما تاحدودی شاهد گشایش اقتصادی بودیم. به نتیجه رسیدن مذاکره با کشورهای غربی و بازشدن درهای تجارت با ایران باعث آمدن شرکت‌های اروپایی و غیره به ایران شد و این مسئله به بهبود وضع اقتصادی ایران کمک کرد. شاید اگر این رویه ادامه پیدا می‌کرد ما امروز با مشکلات اقتصادی روبه رو نبودیم اما متاسفانه دو اتفاق مانع ادامه این روند شد. روی‌کارآمدن دونالد ترامپ در آمریکا و در پیش گرفتن سیاست‌های جدید در قبال ایران باعث شد تا ایالات متحده از برجام خارج شود و به پیکره این توافق ضربه سختی وارد شود. طرف مقابل ما در توافق
برجام شش کشور بودند اما نقش محوری بر عهده آمریکا بود.از طرفی دیگر در داخل کشور هم کسانی به دنبال شکست برجام بودند و با دلواپسی‌های خود راه را بر دولت سخت می‌کردند.کارشکنی دلواپسان داخلی با بد عهدی آمریکا همراه شد و فشار‌های اقتصادی فعلی را متوجه مردم ایران کرد.
آمریکایی‌ها تحریم‌ها را به صورت هوشمندانه علیه ایران وضع کردند و با این کار درپی ایجاد نارضایتی در ایران بودند.دشمنان ایران به دنبال تغییر نظام در ایران هستند و فشار اقتصادی بر مردم و دولت ایران را کلید این کار می‌دانند.جای تعجب دارد که برخی پیام تحریم‌ها را درک نکرده و مشکلات اقتصادی را حاصل رای مردم می‌دانند.
امروز خیلی از راه‌های تجارت با کشور ما مسدود شده است و فروش نفت به عنوان مهم ترین منبع درآمد ایران رو به کاهش است، پس نمی‌توان از دولت توقع معجزه داشت.تجارت با دنیا الزاماتی دارد که بدون توجه به آنها نمی‌شود در چرخه اقتصادی دنیا فعالیت کرد.کارشکنی بر سر تصویب برخی کنوانسیون‌های بین المللی فقط و فقط به بحرانی تر شدن وضع اقتصادی ایران می‌انجامد و به معیشت مردم ضربه می‌زند. بهتر است همه ما به جای ریختن آب به آسیاب دشمن به فکر منافع ملی ایران باشیم و آن را بر صدر اولویت‌های خود قرار دهیم.