تکرار دهه 20



در میان اخبار و گزارش‌های راهپیمایی باشکوه 22 بهمن و سپس بیانیه امیدبخش گام دوم و نشست مفتضح ورشو، برخی خبرهای مهم به حاشیه رفتند و کمتر مورد توجه قرار گرفتند از جمله اینها واکنش آیت‌الله مکارم شیرازی نسبت به برخی اقدامات تفرقه‌افکنانه بود. ایشان به صراحت در این باره اظهار داشتند که:
«سه گروه در داخل می‌توانند این ضربه را به انقلاب بزنند؛ اول گروهی که دعوت به اختلاف کرده و نغمه وحدت‌شکن سر می‌دهند؛ گروه دوم کسانی هستند که فقط به فکر منافع شخصی خود هستند و به بقیه مسائل کاری ندارند و گروه سوم نیز افراد تندرو هستند... افراد تندرو بر اثر تندروی از بدنه اکثریت مردم جدا شده و می‌توانند بیشتر مردم را از انقلاب جدا کنند، در حالی که قرآن فرموده شما امت معتدل و میانه‌رو هستید... آن‌هایی که تندروی می‌کنند علاقه‌مند به اسلام وانقلاب هستند، آدم‌های بدی نیستند ولی راه را اشتباه می‌روند و همین سبب می‌شود تا مردم از اسلام جدا شوند و ضرر سنگینی هم به ملت و کشور می‌زنند... رهبر انقلاب قبل از ۲۲ بهمن با صراحت فرمودند که شعارهای اختلاف‌انگیز و شخصی ندهید ولی در همین راهپیمایی قم عده‎ای چه شعارهایی دادند... خطری از ناحیه دشمن بیرونی انقلاب را تهدید نمی‌کند؛ ۴۰ سال گذشت و هر توطئه و نقشه‌ای داشتند نتوانستند ولی خطر از داخل وجود دارد و از ناحیه همین سه گروه است.»


فراموش نکنیم که این سخنان در پی برخی اقدامات زشت معدودی از افراد در راهپیمایی 22 بهمن قم و برخی دیگر از شهرها و در ادامه نیز تجمع عده‌ای علیه وضعیت اقتصادی و لوایح FATF بود، عده‌ای که اصولاً در دوره مدیریت مرادشان اقتصاد را به روز سیاه نشاندند ولی دم بر نیاوردند، اکنون خود را سردمدار مطالبات اقتصادی جا زده‌اند. همه اینها یک طرف، مسأله اصلی این است که این جماعت که اکنون خود را سردمدار انحصاری شعارهای اقتصادی و معیشتی کرده است، پیش از این نیز خود را پیشگام خودخوانده دفاع از حوزه و روحانیت می‌دانست و هرگاه می‌خواستند با کسی یا گروهی مخالفت کنند، فوری سپر دفاع از حوزه یا روحانیت را پیش روی خود بلند می‌کردند و پشت آن پناه می‌گرفتند، ولی اکنون روشن شده است که منتقد اصلی این جماعت مرجعیت گرانقدر قم است و حتی پیشتر از دیگران.
مرجعیتی که خطر اصلی برای جامعه و کشور را از جانب این تندروها می‌داند. پیش از این نیز در جریان سخنرانی‌های یکی از سردمداران آنان در قم، این برنامه را به اجرا در آوردند و با پنهان کردن خود در پشت سنگر حوزه حملات تندی را علیه دولت تدارک دیدند و هنگامی که در این راه پیش رفتند، پرده از چهره آنان فرو افتاد و حملات خود را علیه حوزه و مرجعیت آغاز کردند. پیش از این و در دهه 1320 نیز این رفتار مسبوق به سابقه بود و زعیم حوزه یعنی آیت‌الله العظمی بروجردی با جماعت تندرو مشابهی مواجه بود. اکنون نیز آن گروه در حال بازسازی رفتارهای مشابه گذشته هستند. مسأله این است که از نظر این جماعت خطرناک‌ترین افراد کسانی هستند که به آنان نزدیک‌ترند ولی متفاوت از آنان فکر می‌کنند.
این منطق سیاسی در سال‌های دهه 1360 نیز نزد برخی تندروهای مذهبی وجود داشت که منتقدان نزدیک به خود را خطرناک‌تر از دشمنان دورتر از خود می‌دانستند و در مقابله با این افراد تردید نداشتند و معمولاً مبارزه با دشمن را به آینده‌ای دور حواله می‌دادند، و اولویت را به حذف همفکران و هم‌کیشان منتقد می‌دادند. به علت همین رفتار افراطی است که مرجعیت قم با شجاعت و صراحت اعلام می‌کند که خطر این تندروها از خطر دشمن خارجی بیشتر است، زیرا هرگونه کوتاهی در برابر این جماعت تندرو به جای آن‌که موجب تنبّه آنان شود، به تندروی آنان می‌افزاید. فراموش نکنیم سرانجام این تندروها شکل‌گیری فرقه‌های مذهبی و سپس غیر مذهبی است که مسیر خود را از اسلام و انقلاب و جمهوری اسلامی جدا کردند.