بغض فروخورده

سرانجام،دوندگی‌ها و رایزنی‌های محسن امیریوسفی و حمایت‌های هنر دوستان مستقل ازاو ثمرداد وفیلم پرحرف و نقادانه تاریخی اجتماعی آشغال‌های دوست داشتنی،پس ازشش سال انتظار، رنگ پرده را دید.نمی دانم چه مقدار از این فیلم در مسیرسانسورواعمال نظرآشغال‌های دوست نداشتنی سینما قربانی شده است،ولی همین اندازه که این فیلم توانسته است، زخمی و نالان ازدالان ممیزی و سلیقه‌ای عبور کند ونشان دهدکه با دگم اندیشی،
نمی توان جلو اندیشه و هنر و آزاداندیشی هنرمند دغدغه‌مند راگرفت، ارزشمند است. ساخته امیریوسفی، نگاهی منتقدانه به اوضاع واحوال جامعه بعد ازسال هشتاد وهشت وتفکرات وتعلقات نسل‌های مختلف ایران امروز دارد.این
فیلم جنجالی که مضامین سیاسی و اجتماعی اش، مخالفانی هم برای اکران داشت،به ظاهربه این دلیل واهی که تاریخ مصرف آن تمام شده، به اکران عمومی درآمده است.البته فیلم امیریوسفی،ازمنظرساختار و پرداخت سینمایی و
نگرش تحلیلی به رویداد‌های پس ازسال هشتاد وهشت، اثری بدون کاستی ونقص نیست،بااین همه،حرف‌ها و امتیازهای قابل مکث ونقددارد.اکنون که این فیلم به نمایش عمومی درآمده است، منتقدان، مسئولان ومدیران می‌تواننددر
کنار مخاطبان اصلی فیلم و سینما، یعنی مردم به تماشای آشغال‌های دوست داشتنی بنشینند وصادقانه به ابرازنظربپردازند.این فیلم،دیدنی و قابل بحث است و اکران گرچه دست و پاشکسته آن،یک نه بزرگ به ممیزی و سانسور و پیروزی هنر واندیشه بر بی هنری و نگاه بسته است!