آیا زنگنه یک وزیر غرب گراست؟!

>می گویند تکرار مداوم یک حرف نادرست، نتیجه اش این است که گویندگان آن حرف، خودشان هم آن را باور می کنند (!) حالا حکایت برخی منتقدان بیژن زنگنه همین است. یک سری کلیات در نامه ای مطرح شده و رسانه های وابسته به همان جریان امضاکنندگان نامه، آنها را بال و پر می دهند.

>یکی از مهم‌ترین رویکردهای منتقدان زنگنه، متهم کردن او به غرب گرایی است. آنها مدعی هستند که وزیر نفت دولت روحانی، چون نگاه به غرب داشته، تلاش کرده اروپایی ها را جایگزین شرقی ها کند و همین نگاه هم عامل ضرر صنعت نفت شده است. بگذارید موضوع را فراتر از دیدگاه‌های سیاسی ببینیم؛ فراتر از دیدگاه‌هایی سیاسی که جمع آوری کنندگان امضا له یا علیه وزیر در مجلس، آن را نمایندگی می کنند.



>یکی از مهم‌ترین اتهامات به زنگنه، "تلاش زنگنه برای جایگزینی اروپایی ها با شرقی ها" است. گویی اروپایی ها یک سری شرکت‌های تازه کار و بی‌تجربه هستند که زنگنه بر اساس منفعت شخصی خواسته آنها را جایگزین شرقی ها کند تا در ایران تجربه اندوزی کنند و به ما ضرر بزنند(!) طبیعی است که وقتی فضا پس از برجام باز شد، ایران درصدد
بهره گیری از توان شرکت‌های غربی و
سرمایه گذاران اروپایی بود تا عقب ماندگی‌های حاصل از تحریم را جبران کند و این امر هم منحصر به نفت نبود. در صنعت
خودروسازی و حمل و نقل و ... نیز چنین رویکردی بر دولت حاکم بود. آن زمان هم هنوز خبری از ترامپ نبود و تعامل بین ایران و آمریکا به بالاترین سطح پس از پیروزی انقلاب اسلامی رسیده بود. اما در همان دوران هم که زمینه برای بازگشت غربی ها به ایران از جمله پروژه های صنعت نفت فراهم شده بود، باز هم شرقی ها جایگاه خود را داشتند. چین در کنسرسیوم فاز یازده شریک شد و پرتامینا اندونزی همان روزهایی که ترامپ در حال تصمیم گیری درباره خروج از برجام بود، در آستانه امضای قرارداد با ایران در مورد میدان منصوری بود که خروج ترامپ از برجام، آن را به حال تعلیق درآورد. پس آنهایی که زنگنه را متهم به فراموشی شرق به بهای نگاه به غرب می کنند، با پنهان کردن برخی واقعیت‌ها آدرس اشتباه می دهند.

>یکی از مثال‌های این منتقدان، کنار گذاشتن چینی ها از پروژه آزادگان بود. طوری که گویا چینی ها در حال تلاش برای به ثمر رساندن پروژه بودند و در اوج کار، ناگهان زنگنه آنها را اخراج کرده و پروژه را معطل نگه داشته است(!) برای یادآوری بد نیست کمی به عقب برگردیم و اولتیماتوم وزیر نفت به چینی ها را مرور کنیم که در اواخر سال ۹۲ مطرح شد. آن زمان نه برجام امضا شده بود و نه تحریمی لغو شده بود و بنابراین زنگنه هیچ چشم انداز دقیقی از جایگزینی چینی ها با غربی ها نداشت که او را متهم کنیم به خاطر خوشایند غربی ها
چینی ها را از آزادگان خلع ید کرده است.

>اواخر سال ۹۲ به چینی ها اولتیماتوم داده شد و اوایل اردیبهشت ماه ۹۳ اعلام شد که پیمانکار چینی طرح توسعه میدان آزادگان جنوبی(CNPCI) که پیش‌تر
به دلیل وقت‌کشی در توسعه این میدان، از بیژن زنگنه وزیر نفت کارت زرد گرفته بود با پایان اولتیمام ٩٠ روزه وزارت نفت و ادامه روند نامطلوب فعالیت در این میدان،
خلع ید می‌شود. همان زمان رکن‌الدین جوادی
مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران گفته بود: "پس از تذکرهای مکرر کتبی و شفاهی و در نهایت ابلاغ اخطار کتبی به پیمانکار چینی این طرح در اوایل زمستان سال گذشته، شرکت CNPCI برای پیش‌برد پروژه، قول مساعد داد و با وجود اینکه حدود یک ماه پس از اخطار ٩٠ روزه نیز به این شرکت برای تجدید نظر در روند پروژه فرصت داده شد، از سوی پیمانکار اقدام موثری انجام نشد. به این ترتیب، به دلیل عدم پایبندی شرکت پیمانکار چینی(CNPCI) به تعهدهای خود در این مدت زمانی، حکم خاتمه قرارداد این
شرکت در طرح توسعه میدان آزادگان جنوبی
صادر می‌شود." یادمان نرود که در بهمن ماه ۹۲، از مجموع ١٨۵ حلقه چاهی که باید براساس برنامه در فاز نخست توسعه آزادگان به بهره‌برداری می رسید، تنها هفت حلقه چاه حفاری شده بود. بنابراین چینی ها به خاطر وقت‌کشی از آزادگان خلع ید شدند و ماندن و رفتن آنها چندان تفاوتی به حال پروژه نداشت.

>وضعیت چینی ها، تنها مصداق یکی از ادعاهای غلطی است که منتقدان زنگنه بر ضد او راه انداخته اند تا از او چهره‌ای غرب گرا بسازند. برای سایر این ادعاهای اشتباه هم که تکرارکنندگان آنها خودشان باورشان شده درست است، نشانی‌هایی هست که در مجالی دیگر به آن می پردازم.