روزنامه قانون
1397/11/24
حمایت خانواده از بیمار مبتلا به سرطان
سال هاست که پزشکان و روانشناسان بر این باوراند که در کنار درمان‌های مختلفی همچون درمان ید رادیواکتیو و شیمی درمانی و ... حمایت های عاطفی و روانی از جانب خانواده ها و نزدیکان و جامعه ، کمک شایانی در روند بهبودی بیماران مبتلا به سرطان دارد . بیماران در کنار تحمل سختی های بیماری و مراحل درمان ، تحت استرس ها و اضطراب ها و تنش های عاطفی و روحی فراوانی نیز قرار دارند ، یکی از مهم‌ترین وظایف خانواده و اطرافیان و سایر افراد جامعه که به نحوی با این بیماران برخورد دارند ، حمایت روانی است. منظور از حمایت علاوه بر پشتیبانی مالی و خدمات درمانی ، حمایت عاطفی و روانی است که در کنار خط اول درمانی به یاری بیماران می آید و موجب سرعت بخشیدن به روند درمان و بهبودی می شود .اهمیت حمایت روانی به اندازه ای است که در برخی از کشورها ، سلامت روانی و عاطفی به عنوان علايم حیاتی ششم در کنار سایر علايم حیاتی همچون نبض ، دمای بدن ، فشار خون و ... قرار داده شده و طبق استانداردی که برای آن معین شده ارزیابی میشود.از زمان آگاهی نسبت به بیماری و انتظار برای شروع و طی کردن مراحل مختلف درمان و معالجه ، بستری شدن در بیمارستان ، ترخیص و مراقبت‌های بعد از خروج از بیمارستان ، تلاش برای زنده ماندن و زندگی کردن و ... در تمامی این مراحل بیمار در بحرانی ترین شرایط عاطفی و روحی قرار می‌گیرد و گاهی اوقات چنان سطح آسیب پذیری بیمار افزایش می یابد که بیمار گرفتار برخی از بیماری های روحی-روانی همچون اضطراب، افسردگی می شود . روانپزشکان و روانشناسان برای یاری رساندن به بیماران اقدامات لازم را انجام می دهند و حتی رشته های تحصلی جدیدی با نام پایکوآنکولوژی و روانپزشکی مشاوره پایه گذاری شده اند ، در کنار تمامی این موارد ، نقش خانواده ها از همیشه پررنگ تر میشود. خانواده ها با توجه به توانایی های عاطفی درون‌شان ، رفتارها و بازخوردهای خاصی را بروز می دهند. خانواده‌هایی که ارتباط موثر مناسبی میان اعضایش برقرار است در کمک رسانی به بیمار خود می توانند موفق تر و بهتر عمل كنند . حمایت خانواده در بالا رفتن سطح کیفیت زندگی و پیشرفت در روند درمان و بهبودی سریع تر بیماری و افزایش امید به زندگی در بیمارنقش بسزایی دارد . تحقیقات و داده‌های یافت شده به خوبی نشان می دهند که میان حمایت عاطفی و دلگرمی خانواده و سیر بهبودی بیماری رابطه ای مستقیم برقرار است ، به اين معنا که هر چه حمایت خانواده بیشتر و مثبت تر باشد، روند بهبودی نیز سریع تر خواهد بود و بیمارانی که از این حمایت ها برخوردار بوده اند، نسبت به سایر بیماران روند درمانی و عوارض های بیماری با روحیه ای مثبت تر ، واکنش بهتری داشته‌اند. علاوه بر خانواده وجود دوستان خوب نیز بسیار مفید و کمک کننده است . مراقبت از بیماران تنها مربوط به زمان درمان بیمار نيست بلکه این مراقبت‌ها درطول درمان و بعد از درمان به علت تغییر نیازهای بیمار ادامه می یابد و وظیفه مراقب بسیار زیاد و مهم است . امروزه لازم نیست بیمار تمام مدت درمان را در بیمارستان بماند و می تواند ادامه روند درمان را در منزل ادامه دهد ، در این زمان خانواده ها نقش مراقب را بر عهده می‌گیرند . فردی که به عنوان مراقب بیمار مسئولیت پذیرفته است، همانند شاهراهی برای زندگی بیمار است و در کنار آمدن بیمار با بیماری و شرایط جدیدی که برایش پیش آمده تاثیرات مثبت و گاهی منفی دارد . هرچه این مراقب آموزش و آگاهی های لازم را دریافت كرده باشد بهتر می تواند به بیمار کمک و حمایت كند . خانواده‌هایی که در این زمینه اطلاعات کافی ندارند، می توانند از پزشکان معالج و پرستاران راهنمایی‌های لازم را دریافت كنند و در صورت لزوم می توانند از افراد دوره‌دیده کمک بخواهند .شخصی که وظیفه مراقبت از بیمار را بر عهده گرفته را می تواند در ردیف بخشی از تیم درمانی قرار داد . از وظایفی که مراقب بیمار بر عهده می گیرد، می توان به دادن داروها به بیمار ، توجه به عوارض جانبی بیماری و ثبت و گزارش آن‌ها به تیم درمانی ، انجام درست تجویزهای پزشک و اطلاع از زمان تست ها وآزمایشات و جواب آن‌هاست ، مراقب باید اطلاعات لازم درخصوص بیمار و بیماری را از پزشک دریافت كند و افراد تیم درمانی و راه‌های برقراری با آن‌ها را برای مواقع ضروری بداند ، با شرایط اورژانسی آشنایی داشته باشد تا بتواند به موقع به بیمار کمک كند؛ همانند زمانی که تعداد گلبول های سفید خون بیمار کاهش می یابد و از نشانه های آن تب است. یکی از مناسب ترین حمایت ها را شاید بتوان مربوط به زمانی که قصد کمک‌رسانی در انجام فعالیت های روزانه به بیما ر را داریم دانست ، به دلیل تغییر كردن شرایط بیمار، بهترین اقدام این است که به جای استفاده از روش های قبل به دنبال یافتن روش های خلاقانه ترو منعطف تر باشیم . هرگز فراموش نکینم از به کار بردن این جمله ها که «تو شجاع یا قوی هستی»خودداری كنيم زیرا این سخنان بیمار را مجبور می کند که در نقش و قالب یک فرد قوی ظاهر شود درحالی که گاهی نیاز به بیان و بروز احساسات و حتی گریه کردن دارد و این خود موجب تحمیل فشار مضاعف بر بیمار می شود . درمواردی که نمی‌دانیم چگونه می توانیم به بیمار کمک كنيم، بهتر است از خود او سوال کنیم که چگونه می‌توانیم به وی یاری رسانیم و به چه چیزی احتیاج دارد . با دوستان صمیمی و نزدیک برای سر زدن و تماس گرفتن با بیمار هماهنگ کنیم ، در مواردی که فرد بیمار صاحب فرزند است، مراقبت از فرزندان کوچک و در انجام برخی وظایف خانه و کار به وی یاری رسانیم ، برای دوره ها و جلسات درمانی ، بیمار را همراهی كنيم و تا آنجا که می توانیم، در کنارشان بمانیم ، یادمان باشد که با بیمار همانند یک فردی سالم وعادی رفتار کنیم و درمورد سرطان زیاد سوال پیچش نکنیم و بیشتر درمورد موضوعات مختلف دیگر و مورد علاقه اش صحبت کنیم . اگر بیمار در کمک گرفتن برای انجام برخی از فعالیت هایش از خانواده و دوستان تعارف می کند و معذب است ، به او این اطمینان را بدهیم که بدون توقع و انتظار درکنارش باقی خواهیم ماند و وجود او برای‌مان بسیار با اهمیت است . فقط به گفتن اینکه اگه کاری داشتی به من بگو اتکا و بسنده نکنیم . در برنامه ریزی فعالیت هایی که به بیمار نیز مرتبط است، حتما از بیمار نیز نظر خواهی کنیم و او را نیز شریک كنيم و بدون هماهنگی با بیمار اقدامی نکنیم .یادمان باشد کمک و حمایت باید تا اندازه ای باشد که در فرد بیمار احساس ضعف و ناتوانی از انجام کارهای روزمره ایجاد نکند.مراقبت و حمایت از بیمار به چند دسته تقسیم می شود ، اولین قدم مراقبت جسمانی است . فرد بیمار بسته به نوع بیماری و تجویز پزشک ممکن است نیاز به تغییر برنامه غذایی ، ورزش های خاص ، مکمل ها و غذاهای تقویتی و غیره داشته باشد و در این مرحله برای آگاهی و به دست آوردن اطلاعات کافی می توانید همان طور که در بالا به آن اشاره شد این اطلاعات را از پزشک ، پرستاران ، بیمارستان ، شرکت در گروه های حمایتی بیمار و خانواده ومطالعه به دست آورید . با داشتن این آگاهی می توانید برای بالا بردن سطح مراقبت از بیمار یک برنامه ریزی مناسب داشته باشید . دومین مرحله علاوه بر مراقبت از جسم ، مراقبت از روح بیمار بوده که بسیار آسیب پذیر شده است. در مراحل بیماری ، بیمار دچار ناامیدی می شود و افکار مزاحم و آزار دهنده و ناامید‌کننده به سراغ وی می آید ، با تقویت روحیه بیمار می توان به وی در پشت سر گذاشتن و تحمل بیماری و افزایش سطح روحیه و نشاط کمک كرد . می‌توان در این مرحله با استفاده از چند روش ساده مانند آرام كردن خانه و محل زندگی ، تلقینات مثبت و امید دادن ، همراهی و انجام ورزش هایی که مناسب حال بیمار است ، از بیکاری تا جایی که توان بیمار این اجازه را می دهد ممانعت كرد، زیرا بیکار ماندن و انجام ندادن فعالیت موجب صدمه به روحیه بیمار میشود ، برگزار کردن و رفتن به مهماني نیز موجب افزایش روحیه بیمار می شود اما باید توجه داشت انجام بیشتر از حد این عمل موجب خستگی بیمار خواهد شد و نباید از صبح تا شب با رفت و آمدهای اضافی بیمار را خسته کرد ، گاهی نیز نیاز به انجام دادن فعالیت خاصی نیست، همین که به صحبت های بیمار با صبوری گوش دهید بیمار آرام خواهد شد .
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
پس از انتشار تصاویر ماهواره ای از میزان خسارت ها به پایگاه نواتیم، دیروز نیز تصاویر ماهواره‌ای پایگاه رامون ارتش صهیونیستی منتشر شد که نشان می دهد علاوه بر آشیانه ها، مراکز تجهیزات نظامی نیز توسط موشک های بالستیک ایران هدف قرار گرفته است (خراسان) امیر واحدی: این‌بار با بمب‌افکن su ۲۴ پاسخ ویرانگر می‌دهیم / سردار حاجی‌زاده: صد در صد می‌زنیم (جوان) جنگ رسانه‌ای در فضای موشکی (کيهان) پیام صریح ایران به جنگ‌طلبان صهیونیست (تجارت)
