علیرضا صدقی 22 بهمن؛ تجربه‌ای برای تمام فصول

سرآخر مراسم بزرگداشت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران هم روز گذشته در سراسر کشور برگزار شد. مراسمی که بحث‌های گوناگونی پیرامون آن از سوی موافقان و مخالفان طی ماه‌های گذشته شکل گرفته بود. مخالفان نظام جمهوری اسلامی با استفاده از تمامی بنگاه‌های رسانه‌ای خود سعی داشتند به مخاطبان‌شان القا کنند که جمهوری اسلامی پایان چهل‌سالگی خود را نخواهد دید. در سوی دیگر، موافقان بودند که تلاش کردند تا با استفاده از همه امکانات و ظرفیت‌های موجود، زمینه را برای برگزاری و حضور حداکثری آحاد مردم در این مراسم مهیا کنند.
تجربه روز گذشته نشان داد که مخالفان نظام جمهوری اسلامی همانند بی‌شمار دفعات گذشته با اشتباه محاسباتی و تحلیلی خطا، ایده‌ای غیرواقعی و غیراصولی را دنبال می‌کردند. حضور بیش از گذشته گروه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی در این مراسم نشان داد که اپوزیسیون جمهوری اسلامی شناخت درستی از بدنه جامعه ایران نداشته و نمی‌تواند در این حوزه‌ها به تحلیلی درست و واقعی دست پیدا کند.
در حقیقت علی‌رغم آنکه گفته می‌شود مردم ایران حافظه تاریخی مناسبی ندارند‌ اما همواره ثابت کرده‌اند که در بزنگاه‌های حساس و خطرخیز، تصمیم درست را گرفته و در برابر زیاده‌خواهی و بدخواهی‌ها ایستادگی و مقاومت می‌کنند.
اما یکی از مسائل اساسی رویداد کم‌نظیر روز گذشته را می‌توان در وحدت و همدلی کلیه گروه‌های سیاسی و اجتماعی در برگزاری مراسم چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی دانست. آنچه باعث شد همه گروه‌ها و جریان‌های گوناگون و گاه متعارض سیاسی گرد هم آیند و از هیچ کاری برای برگزاری این مراسم فروگذاری نکنند، احساس نیاز و خطر جدی بود. آن‌ها به نیکی دریافتند که شرایط مخاطره‌آمیز و نگران‌کننده‌ای پیش روی کشور قرار دارد. با درک این موقعیت و عمومی شدن این نگرانی‌ها، برای مدتی منازعات سیاسی و اختلاف‌نظرهای جناحی به کنجی رفت و تصمیم بر آن شد تا از طریق مفاهمه‌ای همه‌جانبه زمینه برای برگزاری این مراسم مهیا شود.


حال پرسش اصلی اینجاست که آیا نمی‌توان و نباید این اهتمام را نسبت به همه امور کشور داشت؟ آیا سیاست‌پیشگان و مسئولان بالادستی نظام نمی‌توانند در دیگر امور مربوط به مصالح ملی و عمومی کشور، اختلاف‌ها و منازعه‌ها و تعارض‌ها را به گوشه‌ای برانند و با وحدت و همدلی و همراهی، راه درست و صحیح را از طریق وفاق عمومی در پیش گیرند؟
مراسم 22 بهمن 1397 به عنوان نمونه‌ای آشکار نشان داد که اگر همه مسئولان بخواهند می‌توانند در برخی زمینه‌ها با ایجاد وحدت و همدلی موقعیت‌هایی کم‌نظیر را در کشور ایجاد کنند. با این وصف، چرا این اتفاق در بسیاری از امور رخ نمی‌دهد و فعالان جریان‌های مختلف سیاسی سعی نمی‌کنند دیگر امور را هم از این طریق پیگیری و حل‌وفصل کنند؟
تردیدی نیست که امروز اقتصاد، سیاست، اجتماع و فرهنگ ایران‌زمین بیش از گذشته نیازمند تصمیمی ملی و اراده‌ای همگانی و عمومی هستند. در شرایطی که تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا از یک سو، تبلیغات وسیع مخالفان جمهوری اسلامی از سوی دیگر و مشکلات اقتصادی هم از یک طرف، مسائلی نگران‌کننده را مقابل کشور قرار داده است، زمان همدلی و همراهی همه دلسوزان کشور است. تجمیع این مشکلات بی‌گمان تمامیت کشور و نظام را به مخاطره‌ای جدی انداخته است و امروز هرگونه بی‌توجهی نسبت به آن‌ها عواقبی جبران‌ناپذیر برای کشور به همراه خواهد داشت.
شاید لازم باشد تا آن‌ها که دستی بر آتش مشکلات و مسائل گوناگون کشور دارند، یک‌بار دیگر به بازخوانی مسائل موجود بپردازند تا درکی دقیق‌تر از وضعیت داشته باشند. واقعیت آن است که امروزه تمام مسائل اجتماعی، سیاسی و به‌خصوص اقتصادی کشور وضعیتی مشابه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی دارند. بدون شک تمام دشمنان این مرز‌و‌بوم چشم دوخته‌اند تا از دل تمام این بحران‌ها و مشکلات، ساز ناکارآمدی جمهوری اسلامی را کوک کنند. حال آنکه به تجربه ثابت شده است، جمهوری اسلامی توانسته و هنوز هم می‌تواند از پس تمام این مسائل برآمده و موقعیت‌ها و فرصت‌هایی تازه را در دل بحران‌ها و تهدیدها خلق کند؛ رمز آن‌ها هم به همراه داشتن آحاد جامعه است.
امید است بتوان از پس تجربه برگزاری جشن چهل سالگی انقلاب، زمینه‌ای فراهم آید تا از آن طریق شرایطی مشابه برای دیگر حوزه‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی پیش آمده و تلاشی ملی برای رفع چالش‌های موجود اندیشیده شود. در حقیقت تنها از این بستر و امکان است که می‌توان به منظور ساختن فردایی بهتر و نیکوتر برای آحاد کشور اقدام کرد. رمز پیروزی، حفظ، تداوم و سربلندی انقلاب و جمهوری اسلامی تنها و تنها وحدت، همدلی، همراهی و اراده ملی است.