لزوم عدم نگاه جناحی به منافع ملی

بیانیه اخیر و تکمیلی اتحادیه اروپا و اشاره به برخی موارد یکبار دیگر تردیدهایی نسبت به آینده سازو کار مالی موسوم به «اینس تکس» به وجود آورد. در عین حال بارها برخی از مقامات کشورمان اعلام کردند که در صورت عدم اجرای سازو کار مالی ویژه اروپا با کشورمان، ایران از برجام خارج خواهد شد.
حال آنکه خروج از برجام تبعات و پیامدهای بسیار زیادی برای ایران در پی دارد که یکی از پیامدهای ناگوار، بازگشت تحریم های شورای امنیت سازمان ملل می‌باشد و این خود بازی در زمین نتانیاهو و ترامپ قلمداد می گردد . زیرا آمریکا و رژیم صهیونیستی نیز به دنبال از هم پاشیدن توافق هسته ای، بازگشت تحریم های سازمان ملل و سخت تر کردن شرایط برای ایران هستند. ترامپ و نتانیاهو درصددند تا ایران را وادار به خروج از برجام کرده و در نهایت یک اجماع بین المللی علیه کشورمان ایجاد کنند.
در عین حال اروپایی ها در شرایط کنونی با توجه به اینکه ایران ماندن در برجام را ترجیح داده است درصددند تا با استفاده از تحریم و وضعیت موجود حداکثر فشار را بر ایران وارد کنند و برجام را به یک اهرم فشار بر روی ایران تبدیل کنند. به هر روی، این عده باید بر اساس منافع ملی کشورعمل کنند و باید از جناح بازی های سیاسی پیرامون مسائلی که به امنیت و منافع کشور ارتباط نزدیکی دارد، اجتناب ورزید. گاه منافع امنیت ملی در خروج از برنامه جامع اقدام مشترک و گاه در باقی ماندن در برجام است از این رو
باید مسیر درست و منطقی را برگزید. اما در عین حال شرایط به گونه ای نیست که ایران گزینه ای جز اروپا نداشته و در وضعیت اجتناب ناپذیری قرار داشته باشد. به هر روی در جهانی زندگی می کنیم که فرصت های بسیاری وجود دارد باید از این حداقل فرصت ها


استفاده کرده تا به نحوی تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم. در مواردی همکاری با چین برای ایران گره گشاست اما در صورتی که یک راهبرد بلند مدت وجود داشته باشد تا منجر به ایجاد اعتماد دو جانبه شود. بنابراین ایران بدون اروپا هم باز دستش بسته نیست. جمهوری اسلامی می تواند با یک درایت و هوشمندی، اتکا به عمل سازوکار مالی اروپا را به دست بگیرد. چراکه راهکارهایی برای گرفتن این اتکا به عمل وجود دارد. در واقع با تقویت شرکت ها و بنگاه های کوچک و سایر راه هایی که دولت های اروپایی در نفت مطرح می کنند، ایران باید این اتکا به عمل
را به دست بگیرد و مسئولیت ها را به بنگاه های کوچک واگذار کند تا بخشی از نیازها تامین در داخل شود. این مسیر خود می تواند تا حدودی گره گشا باشد. اما بیش از هر چیز، باید از هر گونه نگاه سیاسی در برجام اجتناب ورزید.
حتی در رابطه با تعیین تکلیف «اف.ای.تی.اف» نیز باید این نگاه وجود داشته باشد که با کمال تاسف چنین نگاهی درباره مسائل مهم کشور از جمله برجام و «اف.ای.تی.اف» وجود ندارد
و منافع کشور از سوی برخی از جناح ها در شرایط کنونی نادیده گرفته شده است.