نشست خبری‌اي که راهگشا شد

درروزهای گذشته و پس از نشست خبری بیژن نامدار زنگنه به عنوان وزیر نفت دولت دوازدهم ،ویدیو بخش‌هایی از این نشست خبری در سطح گسترده در رسانه های اجتماعی و فضای مجازی منتشر و هزاران بار دیده شد. پاسخ وزیر نفت به سوال روزنامه‌اي خاص با ارتباطات خاص و البته بیش از همه با مصونیت آهنین در سطحی وسیع منتشر و پاسخ وزیر نیز بارها شنیده شد.در بخشی از این نشست، خبرنگار رسانه خاص از زنگنه درباره برجام می پرسد و می گوید چرا باید سه سال بعد از امضای برجام به موضوع سهمیه‌بندی برسیم (نقل به مضمون) اما جواب زنگنه شاید بتواند یک بار برای همیشه نقطه پایانی به‌روی این گونه تحلیل ها و سخنان بگذارد زنگنه در پاسخ مي‌گويد مگر خود شما آرزومند پایان یافتن برجام نبودید؟ و البته در ادامه نیز زنگنه به نكاتي ديگر اشاره مي‌كند:« اگر برجام نبود هرگز ستاره خلیج فارس نمی‌آمد، اگر برجام نبود، ما هنوز گرفتار تامین بنزین بودیم. زنگنه گفت: تولید بنزین به روزانه 105 میلیون لیتر رسیده که بخش عمده آن ناشی از راه اندازی پالایشگاه ستاره خلیج فارس بوده است. تولید نفت ایران پس از برجام و در فاصله چهار ماه یک میلیون بشکه در روز افزایش یافت و صادرات نفت ایران نیز در اردیبهشت سال 1397 به دو میلیون و 780 هزار بشکه رسید که نشان دهنده موفقیت برجام است». پاسخ های زنگنه را باید فراتر از پاسخ به ایرادگیري‌ها و بهانه های بنی اسراییلی خبرنگار مامور و معذور یک رسانه دانست. او به دو موضوع مهم در پاسخ هایش اشاره می کند. اول اینکه تا زمانی که فواید برجام به کشور می رسید ، گروهی از تندروها و افراطیون تنها در پی از هم پاشیدن این قرارداد بودند. این اشخاص و عوامل و البته رسانه های گسترده آنان هیچگاه درباره برجام و فوایدش نگفتند. آنان اشاره ای به تولید نفت ایران بعد از برجام تا زمان نقض یکطرفه آن توسط آمریکا نکردند و از پالایشگاه خلیج فارس که از مهم‌ترین عوامل خودکفایی بنزین در کشور بود، حرفی نمی زدند. مخالفان شهره برجام و رسانه های آنان تنها تهدید می کردند، برای جهان شاخ و شانه می کشیدند و اتفاقا از این می گفتند که برجام آن قدر برای آمریکا سود و فایده داشته که اصلا محال است از آن خارج شود. همین منتقدان نه‌چندان دلسوز وقتی آمریکااقدام به نقض غیرقانونی و یک سویه برجام كرد این بار در نقش مدعی العموم وارد شدند و حالا ديگر نگران نقض برجام نبودند. نتیجه اینکه نوع واکنش‌های ارزشی های تندرو که گويا در جهان و کیهان دیگری زندگی می کنند، در ماه های اخیر بسيار پرتناقض بوده است. آنان از یک سو فریاد وااسافا سردادند که برجام همه چیز را بر باد داده و وقتی برجام نقض شد در نقش وکیل مدافع، این بار نگران از دست رفتنش بودند و باز از سوی دیگر در نشست خبری یکی از موفق ترین وزرای کابینه دولت روحانی دوباره علیه برجام حرف می زنند. فقط این بار در مقابل خبرنگاران دلواپس، وزیری حاضر بود که بیش از همه می دانست بعد از قرارداد برجام، چه اتفاقي رخ داده است.
افتتاح فاز سوم پالایشگاه ستاره خلیج فارس و خودکفایی در تولید بنزین از مواردی نبود که به راحتی از کنار آن بتوان گذشت و هر چقدر رسانه‌های جریان خاص جبهه تنش‌زایی نيز می‌خواستند این موضوع را نادیده بگیرند، مقابل وزیری که در چهار سال گذشته یک‌تنه فشارها را تحمل کرده بود و می دانست چه كار کرده است، قطعا معلق بازی آنان جواب نمی داد. فارغ از موضوع برجام و بودن یا نبودن آن ، مساله دیگری که پس از نشست زنگنه باید به آن توجه مي کرد، این موضوع است که تریبون اطلاع رسانی درباره منافع برجام، مثل قراردادهای گسترده با شرکت های نفتی داخلی یا تکمیل فازهای مختلف پالایشگاهی تقریبا به شدت از اخباری که باید به اطلاع عموم شهروندان می رسید جا مانده است.
نامه 72 نماینده که در آن به موارد خنده‌داری همچون استقبال از مقامات چینی اشاره شده بود (که زنگنه به درستی پرسید اصلا به او به عنوان وزیر نفت چه ربطی دارد)، حداقل یک فایده داشت و فایده این بود که وزیر نفت خودش یک تنه جور همه را به دوش بکشد و در مقابل نمایندگان رسانه‌ها بی‌پروا و شفاف از دستاوردهایی بگوید که رسانه های جریان خاص به هر قیمتی نمی‌خواهند گزارش کنند وبه نظر می‌رسد ضعف رسانه ای در بخشی از مطبوعات که بدون توجه به مناسبات در پی منافع ملی است نیز باعث شده كه اخبار مربوط به این حوزه آن چنان که باید دیده نشود. نشست خبری بیژن زنگنه به عنوان وزیر نفت دولت اما شاید راهگشای مسیری باشد که در نهایت سایر وزرا نیز به این مسیر بپیوندند، نشست های خبری رودررو با اصحاب رسانه و شنیدن سوالات و دادن پاسخ هایی که می تواند ابهام زدایی کند.