فوتبال ژاپن برد یا مربی ژاپنی‌اش؟

شاید تیتر این مطلب سوالی گمراه کننده باشد. اما اگر دقیقا به آن بپردازیم، این جمله گویایی زیادی دارد. بعد از بازی چین یکی از دوستان فوتبالی‌مان در برنامه پخش زنده این مسابقه این سوال را مطرح کرد که اگر کارلوس کی‌روش برود، فوتبال ایران بازنده است یا کی‌روش؟ و خیلی آمرانه خودش جواب سوال را گفت که فوتبال ایران بازنده خواهد شد. آنهایی که فوتبال را می‌شناسند، آنهایی که دنبال واقعیت‌های فوتبال هستند، نظریاتی دارند که درعرصه فوتبال این کشور پشیزی خریدار ندارد. ما قبل از بازی با ژاپن، 12گل زده بودیم و گلی نخوردیم. کارشناس فوتبال پخش زنده بازی ایران- ژاپن به این مسأله اشاره می‌کند که اشتباه اگر اتفاق بیفتد، عامل برد و باخت هر تیمی خواهد بود و اضافه می‌کند که عمان در مقابل ما اشتباه کرد و ما گل زدیم. چین سه بار در مقابل ما اشتباه کرد و ما سه گل زدیم و بردیم. ما فقط قسمت‌های خوب تیم‌مان را زیر ذره‌بین بردیم و ضعف‌های تیم‌مان را هرگز ندیدیم و هرگز به آن اشاره‌ای نکردیم. به غیر از بازی یمن که آنها در حد دبستانی‌ها ظاهر شدند و ما پنج گل به آنها زدیم. عراق، ویتنام و عمان دقایقی از بازی به ما فشار آوردند و در این دقایق بازی، تیم ما دچار سردرگمی شد. چین که اصلا حضور فوتبالی در مقابل ما نداشت. باید این حساب را می‌کردیم که چهار تیمی که به نیمه نهایی می‌رسند، شبیه هیچ‌کدام از تیم‌هایی که ازآنها بردیم و به نیمه نهایی رسیدیم، نیستند. متاسفانه در باد بردهایی نشستیم که نتیجه‌ای جز خودبزرگ‌بینی و تکبر نداشت. متکبرانه گفتیم اگر کی‌روش برود، این فوتبال ایران است که ضرر می‌کند. تا اینکه به ژاپنی رسیدیم که در طول 90دقیقه حتی یک اشتباه هم نداشت. مثل عمان، مثل عراق به ما 20 دقیقه فشار نیاورد، 55 دقیقه فشار آورد. وقتی ژاپن درهمه نقاط زمین ما را پرس کرد، دیگر ما آن تیمی که با جوش وخروش به یمن حمله می‌کردیم، نبودیم. ما از پسِ پرس ژاپنی‌ها برنیامدیم و نقشه‌ای در مقابل پِرس آنها نداشتیم. مربی بومی و وطنی این تیم ملی به خوبی تیم ما را آنالیز و تجزیه و تحلیل کرده بود و به این نتیجه رسیده بود که در مقابل ما کاری را باید انجام دهد که عراق و عمان انجام دادند، منتها با زمان بیشتر. طبیعتا وقتی تیم ما عقب افتاد، دست به یک بازی انتحاری زد که به این ترتیب پِرس ژاپنی‌ها را شکست ولی موفق نشد که شانسی در مقابل دروازه حریف به وجود بیاورد. واقعیت فوتبال ایران این است و ما هشت سال است که می‌گوییم فوتبال ما احتیاج به مربی‌ای دارد که به ما فوتبال بازی کردن را یاد بدهد. با این و آن دعوا کردن و ترفندهای روانی به کار گرفتن، در فوتبال مدرن امروز برای بردن جوابگو نیست. فوتبال مثل علم پزشکی محتوای پیچیده‌ای دارد و این علم باید به کل فوتبال کشور ما و نه یک تیم ملی تزریق شود. خیلی دردآور است که جلوی تلویزیون کشورت بنشینی و تیم ملی تو در راه قهرمانی آسیاست و مطلب اصلی این باشد که کی‌روش بهتر است یا فوتبال ایران؟ و جوابش هم این باشد که کی‌روش! اینجاست که خیلی‌ها خودنفرین می‌شوند. باید به این شعر اخوان ثالث اشاره کنم که در یک حالت خودنفرینی می‌گوید «نادری پیدا نخواهد شد، امید؛ کاشکی اسکندری پیدا شود» و اینجاست که خیلی‌ها که تیم ملی کشورشان را عاشقانه دوست داشتند و دارند، از این باخت خوشحال شوند که بُرد سرپوشی بر معضلات این ورزش نگذاشت.
* کارشناس فوتبال