ردپای عواملی از درون شهرداری در تجمعات پیمانکاران

آرمان: با اینکه نزدیک 2 سال از عمر شورای شهر پنجم و البته حضور شهردار منتخب این شورا می‌گذرد، اما هنوز هم برخی موضوعات شهری که پایه آن در زمان شهرداری قالیباف گذاشته شد، قابل درک و مشاهده است از جمله آنها عدم نظارت بر پیمانکاران شهری و نحوه هزینه کرد بودجه‌ای است که به آنها تعلق می‌گیرد. دیروز شهردار تهران به برخی از تجمعات پیمانکاران در مقابل ساختمان‌های شهرداری اشاره کرد و یادآور شد: معاونت مالی در حال بررسی بدهی‌های شهرداری به پیمانکاران است. حدود 80درصد پیمانکاران از شهرداری طلب‌های جزئی دارند که با کمی برنامه‌ریزی می‌توان آنها را پرداخت کرد، اما 20درصد طلب‌های هنگفت دارند که پرداخت آن کمی مشکل است. پیروز حناچی ادامه داد: معاونت مالی در حال بررسی وضعیت بدهی‌های شهرداری و تعیین تکلیف آنهاست، اما شنیده شده که برخی از این تجمعات با هدایت عواملی از شهرداری‌های نواحی و مناطق صورت می‌گیرد که در صورت اثبات با عوامل آن برخورد خواهد شد و شهرداران مناطق مراقب چنین تحرکاتی باشند.
گلایه یا تخریب؟
بی‌تردید پیمانکاران همواره بخشی از حاشیه‌های شهرداران هستند؛ پیمانکارانی که برخی از آنها از قدرت نفوذ بالایی هم برخوردارند و به عبارتی می‌توانند خواست خود را به شهردار و مجموعه تحت مدیریت او تحمیل کنند. از سوی دیگر نظارتی بر عملکرد مالی این پیمانکاران نبوده و نیست یعنی مشخص نیست در ازای مبلغ درج شده میان پیمانکار و شهرداری چه هرینه‌هایی شده و آیا این هزینه‌کردها لازم بوده یا حیف و میل شده است. به گفته رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر پنجم، در دوره چهارم شورا صحبت‌هایی می‌شد، مبنی بر اینکه خیلی از پروژه‌های شهری در راستای منویات پیمانکاران تعریف و برنامه‌ریزی می‌شود و در دوره مدیریت شهری جدید هم بعضا چنین سخنانی به گوشمان می‌رسد، اما مستندات خیلی جدی برای ارائه در این رابطه نداریم. رحمت‌ا... حافظی، عضو شورای چهارم شهر تهران در پاسخ سوالی درباره کلید خوردن پروژه‌های کلان در تهران با فشار پیمانکاران گفته بود، این شائبه را نمی‌توانیم از ذهن دور کنیم که این جریان از بیرون مدیریت می‌شود. او با اشاره به اینکه برخی از آنها خصوصی هستند، تاکید کرده بود که شهرداری توسط آنها مدیریت می‌شود و متاسفانه در صحن شورا هم عده‌ای می‌دانند و هیچ واکنشی هم نشان نمی‌دهند. سوالی که به ذهن متبادر می‌شود، این است که با توجه به شعارهای مدیریت شهری فعلی مبنی بر شفاف‌سازی و مقابله با رانت و فساد آیا این پیمانکاران پرقدرت بخش خصوصی هنوز در حال همکاری با شهرداری هستند و همچنان در مدیریت آن نقش دارند؟ نکته قابل تامل به اظهارت محمدمهدی تندگویان عضو شورای شهر چهارم باز می‌گردد که گفته بود: «در زمانی که در شورای شهر چهارم بودم، پیمانکارانی وجود داشتند که بالای 10 میلیارد تومان از شهرداری طلبکار بودند؛ ولی هنوز قرارداد می‌بستند و ادامه به کار می‌دادند. مشخص بود منافعشان آنقدر تامین است که به‌‌رغم مطالبات خود بازهم با شهرداری همکاری می‌کنند. آن زمان مشهور بود که شهرداران مناطق را همین پیمانکاران هستند که با زدوبندها و نفوذی که در مناطق دارند، تعیین می‌کنند. این پیمانکاران معمولا در نحوه انجام کار، حجم فعالیت و... مشکل داشتند.» وی مدعی شد: «درآمد پیمانکاران شهرداری آنقدر بود که حتی تا سطح انتخاب شهرداران مناطق می‌توانستند، اعمال نفوذ کنند. حجم مالی این افراد آنقدر زیاد بود که می‌توانستند در تصمیمات تاثیر بگذارند».
شبکه پنهان مالی؟


موضوع مهم آنجاست که تنها بدهی کلان شهرداری به پیمانکاران موضوع مورد بحث نیست، بلکه حناچی اشاره کرد «برخی از تجمعات با هدایت عواملی از شهرداری‌های نواحی و مناطق صورت می‌گیرد» نزدیک‌ترین گمانه به افراد مورد اشاره به همان پیمانکارانی باز می‌گردد که در دوره قالیباف دارای قدرت و تاثیرگذاری بودند، اما اکنون حناچی و دو شهردار اصلاح‌طلب قبل از او اجازه قدرت‌نمایی به این پیمانکاران را نمی‌دهند. بی‌تردید این پیمانکاران هنوز در شهرداری حضور دارند. چنانکه تندگویان می‌گوید: «این افراد یعنی پیمانکاران یک شبکه پنهان مالی در شهرداری تهران دارند که با پرداخت ارقام مختلف به برخی افراد می‌توانند، در تصمیم‌گیری‌های مدیریت شهری دخالت کنند. البته این شبکه به‌گونه‌ای نیست که شما بتوانید به‌راحتی کشفش کنید؛ چراکه اسناد و مدارک انجام کارشان درست است؛ ولی واقعیت این است که این افراد یاد گرفته‌اند، چگونه سندسازی کنند تا درآمد خود را مخفی کنند!» وی همچنین تاکید کرد: «از نظر من این پیمانکاران اکنون هم حضور دارند؛ چراکه وضعیت پیمانکاران شهرداری تهران تغییری نکرده است. با وجود تغییر مدیریت‌ها، پیمانکاران همان پیمانکاران سابق هستند و اجرا و عملیات هم در اختیار همان افراد است».
هدف دوگانه تجمع
در نهایت باید اذعان داشت با توجه به رویه‌ طی شده بخشی از پیمانکارانی که به نام بدهی شهرداری به خود، تجمع و اعتراض می‌کنند به دنبال دریافت طلب خود نیستند بلکه این اعتراض برای نیل به دو هدف صورت می‌گیرد. نخست فشار به شهردار تهران برای تحقق خواست آنها و دیگر آنکه درصدد القای چهره ناموفق مدیریت شهری از سوی اصلاح‌طلبان و شهردار اصلاح‌طلب تهران هستند تا در دور بعد انتخابات شورای شهر به بی‌اعتماد کردن جامعه به اصلاح‌طلبان بپردازند تا شاید قالیبافی دیگر بر کرسی مدیریت بهشت بنشیند و آنها بتوانند همانند دوره قبل به راحتی با شهرداری مراوده داشته باشند.