نرگس شیری=فعال صنعت خودرو

تاریخچه خصوصی سازی در ایران گویای آن است که حتی از پیش از انقلاب تاکنون خصوصی سازی واقعی اتفاق نیفتاده است. در دهه 1940 که اوج حرکت شتابان ایران به سمت صنعتی شدن آغاز شد بازهم اقتصاد ایران حالت دولتی بودن خود را حفظ کرده بود و در نتیجه خصوصی سازی صددرصدی تا به امروز مجال تحقق واقعی پیدا نکرده است.
در اواخر دوره آقای هاشمی هم تلاشها برای ورود به عرصه خصوصی سازی نتیجه بخش نبود و در واقع آنچه ذیل اصل 44 روی داد نوعی خصولتی سازی بود که افراد و شرکت‌هایی با پشتوانه شبه دولتی وارد گود شدند. صنعت خودرو نیز از این غائله مستثنی
نبوده است.
از زمان شکل گیری ایران ناسیونال با حضور آقای خیامی تا به امروز دولتها حضور پررنگی در صنعت خودروسازی کشور داشته اند و دولتی بودن


صنعت خودرو وجه غالب خود را حفظ کرده است. اظهارات اخیر متولیان خودرو مبنی بر واگذاری قطعه سازی به بخش خصوصی نیز
با توجه به آنچه در خصوص تاریخچه خصوصی سازی
در کشور گفته شد غیر ممکن به نظر می رسد. اگر دولت خیلی هم بخواهد در این راستا تلاش کند نهایتش این است که یک شرکت شبه دولتی دیگر ظهور کند . در شرایط فعلی خودروسازی کشور جنبه دولتی خود را حفظ کرده است و اگر حتی بخشی از آن خصوصی هم شود باز ماهیت دولتی خود را کماکان حفظ خواهد کرد .
در حال حاضر مصرف کننده به انحصاری بودن خودرو در ید چند شرکت دولتی خاص معترض است و دولت به جای آنکه زیرساخت‌های لازم را برای خصوصی شدن واقعی فراهم کند با تزریق پول به دنبال "بدعادت کردن" صنعت خودروسازی کشوراست در حالیکه کیفیت تولید کماکان محل مناقشه جدی است. و در دنیای امروز آخرین مدل‌های پیشرفته خودرو تولید می شود و همه چیز در چارچوب رقابتی شفاف و آزاد مورد مبادله قرار می گیرد ، بازار خودروی ایران از این موهبت به دور است در نتیجه می توان گفت که در چنین شرایطی علاوه بر اینکه فضای رانت ایجاد می شود مصرف کننده نهایی از تولید خودروی با کیفیت مایوس می شود .
بنا بر این بهتر است دولت به جای کمک مستقیم مالی به صنعت خودروسازی زیرساخت‌های لازم برای جهانی شدن صنعت خودروی کشور را فراهم نماید