درنوردیدن مرزهای وحشیگری

دستبند زدن به کودکان کار در جایی، اقدام غیرقابل باور خوراندن اجباری و گـل به دو کودک کار(!) توام با تحقیر در دیگر مکان و صدها کار غیرانسانی و وحشیانه‌ احتمالی دیگر که به سبب اتفاق افتادن در شبکه‌های زیرزمینی و مخفی کار کودکان - مثل گاراژها و گودهای زباله‌گردی- یا کوچه پس‌کوچه‌هایی که چون دوربینی به ثبت فاجعه وجود ندارد، از آن مطلع نمی‌شویم، در حال تغییر از حالت خاص به رویه‌ی معمول است.
یک فرد با چه حاشیه امنیت و چگونه بدون ترس به انجام این اقدامات ضدانسانی آن هم در قبال کودکان مبادرت می‌کند؟
علت این تهدید و خشونت‌ها‌ برای چیست؟
چه آینده‌ای در انتظار کودکانی است که تحت چنین خشونت‌ها‌یی قرار می‌گیرند؟


مسئولان و آحاد جامعه در برابر این اعمال غیرانسانی با کودکان مسئولند و باید کاری بکنند.
نهادهای قضایی و انتظامی می‌توانند با پیگیری موضوع، دستگیری متهمان و مجازات مجرمان، راه تکرار بر آزار کودکان را ببندند و برای هیچ‌کس احساس و توهم داشتن حاشیه امن برای انجام اقدامات غیرانسانی خصوصا در برابر کودکان باقی نگذارند.
طبق اصل ۶۶ قانون دادرسی کیفری «سازمان‌های مردم نهادی که اساسنامه آنها درباره حمایت از...
... اطفال و نوجوانان و...است می‌توانند نسبت به جرائم ارتکابی در زمینه‌های فوق اعلام جرم کنند و در تمام مراحل دادرسی جهت اقامه دلیل شرکت و نسبت به آراء مراجع قضائی اعتراض نمایند».
این یادداشت تمام سازمان‌های مردم نهاد مرتبط با حقوق کودکان را به نیت انجام اقدامی موثر و عملی در این خصوص به اعلام جرم نسبت به این اتفاقات مجرمانه و از بین برنده‌ی کرامت انسانی دعوت می‌کند تا با پیگیری، باعث به دام افتادن و مجازات عاملان بدخوی آن گردند و از وقوع چنین رخدادهای خطرناکی که در ذهنیت روانی سالم انسانی نمی‌گنجد جلوگیری
نمایند.