واعظی چرا حرف‌های کیهان را تکرار می‌کند؟

دولت‌ها در دور دوم حضور خود، معمولاً به جای این که چشم به «پاستور» داشته باشند به طور کاملاً طبیعی به «بهارستان» چشم می‌دوزند؛ به دو دلیل، دلیل نخست این که عملاً کاندیداتوری رئیس دولت از منظر قانون محال و غیرممکن است و دیگر این که به حکم تجربه، نیروهای حتی نزدیک به دولت هم در انتخابات تصاحب پاستور توفیقی
به دست نیاورده اند.
با این توضیح و شاید با این فرضیه ـ چشم به بهارستان دوختن به جای باقی ماندن در بهارستان ـ
بهتر و بیشتر بتوان به عمق و پشت پرده ی جبهه‌گیری‌ها، مواضع و حملات واعظی نسبت به اصلاح‌طلبان پی برد خاصه آن که اصلاحات در واقع‌بینانه‌ترین شکل ممکن، اگر انتقادات تندی به نحوه ی عملکرد روحانی و حلقه ی اول و دوم نزدیک به روحانی داشته باشد به این دلیل است که پایگاه رای خود را دستمایه ی پیروزی رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم قرارداده، حتی اگر واعظی این مسئله را از بیخ و بن منکر شود.


چند هفته پیش نیز، برخی بگو ـ مگوها که یک‌سوی آن واعظی بود و سوی دیگرش چهره‌هایی همچون ابطحی، تاجرنیا، عبدالله ناصری و... باعث شد تا واکنش‌ها نسبت به برخی موضع‌گیری‌های عجیب و غریب رئیس دفتر رئیس‌جمهور به جدال گفتاری«کیهان پسند» مبدل شود تا آن جایی که حسین شریعتمداری، پیروزمندانه تیتر«اصلاح‌طلبان پشت روحانی را خالی کردند؛ همه ی افتخارات مال خودتان» را روی نیم صفحه اول کیهان نشانید!
نظیر بگو ـ مگوهای چند هفته قبل این بار با درونمایه‌ای طلبکارانه تر! از سوی واعظی که او را«خَلقاً، خُلقاً و منطقاً» ـ چون ساخته و پرداخته‌ی «مکتب علی‌اکبر ولایتی» است ـ به ایده‌های
اصولگرایانِ میانه رو ـ معروف به طیف لاریجانی ـ
نزدیک‌تر می‌دانند؛ با چند ریشتر بی‌ملاحظگی بیشتر تَکرار شد با گفته‌هایی نظیر:«ما با اصلاح‌طلبان ائتلاف نکردیم، آن‌ها فقط همراهمان بودند!»، «به‌نظر می‌رسد برخی از آن مصاحبه سوءبرداشت‌هایی کردند»، «برخی از واژه "ائتلاف" برداشت‌های دیگری در سر دارند، ممکن است ائتلاف در ذهن برخی یک معنی داشته باشد» و «ما می‌گوییم اینها همراهان بودند و با ما کار کردند.»
واعظی در ادامه ی این پاسخگویی‌ها به دو نکته دیگر نیز اشاره می‌کند؛ نخست این که: «تعداد افراد حاضر ما در دولت از همه کمتر بوده است.» و دومین نکته که به نظر می‌رسد شاه بیت مسئله در همین قسمت نهفته باشد: «عده‌ای اکنون انتقاد کرده و خودشان هم مقداری دولت را تضعیف می‌کنند. آن‌ها فکر می‌کنند که این انتقاد موجب رای آوری در انتخابات می‌شود در حالی که این روند هم به ضرر خودشان می‌شود و هم
به ضرر دولت.»
واعظی اندکی بعد از این کلام مدعی می‌شود که: «زمان زیادی برای این انتخابات مجلس باقی مانده و زود است در این باره اظهارنظر کنیم و بستگی دارد وضعیت چطور باشد. اگر قرار باشد نتیجه کار مجلس اعتدالی باشد ما با همه کسانی که در این مسیر باشند و به این مشی اعتقاد داشته‌باشند، همکاری می‌کنیم.»

> حق با واعظی است!؟
واعظی تعریفی از ائتلاف ارائه می‌دهد که چون به پیکره ی دولت و نحوه ی برخورد یارانِ حلقه ی اولی که گرداگردِ حسن روحانی را گرفته‌اند به دقت بنگریم خواهیم دید دقیقاً نقطه ی اعتراض اصلاح‌طلبان نیز در نحوه ی کمک به رای آوری روحانی است!
واعظی به صراحت می‌گوید:«ائتلاف در ادبیات سیاسی به این معنی است که ما بنشینیم قول و قرار بگذاریم که دولت را چطوری تشکیل بدهیم،‌ چند نفر از این طرف و چند نفر از آن طرف در دولت باشند. چه‌مقدار سهم وزیر و چه‌مقدار سهم استاندار دارند، پس ما چنین ائتلافی با هیچ گروهی نداشتیم، نه‌تنها با اصلاح‌طلبان بلکه با اعتدال و توسعه نیز چنین ائتلافی نکردیم. به‌هرحال حزب اعتدال تنها حزبی بود که در سال 92 زمانی که همه می‌گفتند چرا حمایت می‌کنید بیانیه دادیم، ایستادیم، استان به استان سفر کردیم و پیروز شدیم. خب مگر دکتر روحانی حالا با ما ائتلاف کرد؟»
محمدعلی ابطحی رئیس دفتر رئیس دولت اصلاحات در مصاحبه با آفتاب یزد که چهارشنبه 26 اردیبهشت 97 منتشر شد در انتقاد از شیوه رفتاری اصلاحات و نوع حمایت بدون گرویی و پشتوانه از حسن روحانی می‌گوید:
«دیگر اینکه ما در هیچ کجا در کشورمان حزبی رفتار نکردیم یعنی اگر حزبی قرار است رفتار کنیم باید همه جا حزبی باشیم نه فقط شورای شهر و تنها در مقطع انتخاب شهردار! فرض کنید جریان اصلاح‌طلب وقتی از عارف خواست در انتخابات اول به نفع روحانی کنار برود در رفتار حزبی درست این است که برویم با آن کسی که ائتلاف می‌کنیم حرف بزنیم و با مذاکره چند وزارتخانه را قطعی کنیم و نیروهایی را بیاوریم اما این کار انجام نمی‌شود و یک مرتبه بدون اینکه پیش شرطی گذاشته شود، عارف کنار کشیده می‌شود! عملا بعد از این که رئیس‌جمهور وسط می‌آید خیل عظیمی از افرادی که می‌خواستند به عارف رای بدهند سرخورده می‌شوند.


در مرحله دوم هم همین طور، وقتی حمایت یکپارچه:«تکرار می‌کنم» تعیین کننده می‌شود، این بار هم نیاز بود در آن فضا، پیش شرط‌هایی برای روحانی گذاشته می‌شد. اگر چنین بودیعنی کار حزبی در حال انجام بود، نه اینکه با کلی از این وزراء بعد از انتخابات، همه رهبران اصلاح‌طلب مخالف باشند و آقای روحانی به تنهایی تصمیم بگیرد و راه خودش را برود.»
طبق تعریفی که واعظی ارائه می‌دهد و همان تعریف را ابطحی تلویحاً به عنوان ضعف ساختاری اصلاح طلبان به دلیل عدم توجه به رفتارهای حزبی پیش روی اصلاحات قرار می‌دهد؛ دست روی ائتلاف گذاشتن تقریبا«آب در‌هاون کوبیدن است» چون واعظی و ابطحی از دو زاویه یک واقعیت را تکرار می‌کنند و اما همه ی بحث در این موضوع خلاصه نمی‌شود!
واعظی اینک ناراحت از انتقاد اصلاح طلبان نسبت به روحانی نیست. او حتی نمی‌خواهد و نمی‌تواند تاثیر بی حرف و حدیث اصلاح طلبان در رای آوری روحانی در دو انتخابات 92 و 96 را کتمان کند بلکه واعظی هوشمندانه در حال امکان سنجی برای انتخابات پیش رو است که از کدام طیف از اصلاح طلبان و اصولگرایان می‌تواند یاری بگیرد تا کرسی‌های بیشتری در مجلس یازدهم در اختیار داشته باشد البته این رفتار واعظی خیلی هم قائم به ذات نمی‌تواند تلقی شود زیرا در تعاملات سیاسی نشان داده اصلا چهره ی باهوشی از منظر بازیگردانی‌های سیاسی نیست پس باید با اندکی فاصله به حرف‌های رئیس دفتر روحانی گوش کرد شاید پژواک‌های دیگری هم به گوش آشنا بیاید!
واعظی با دو کلیدواژه جنجال‌های اخیر را مدیریت می‌کند؛«انتخابات مجلس»، «ائتلاف برای مجلس»! پس می‌بینیم اساساً بحث واعظی و اصلاح طلبان انتخابات 92 یا 96 نیست بلکه وقتی انتخابات اسفند 98 از هر زمان دیگر به ما نزدیک تر است پس لابد محمودواعظی بیشتر از آن که دل به گذشته بسته باشد چشم به آینده‌ای که همین نزدیکی‌ها است دوخته!
در این موضع، تنها و تنها یک سوال باقی می‌ماند و آن این که واعظی وقتی مدعی است با اصلاح‌طلبان ائتلاف نکرده بلکه با اعتدال و توسعه همراهی شده در حالی که اصلاح طلبان نیز می‌گویند اگر ائتلاف به معنای سیاسی و بر اساس تعریف قانون احزاب صورت پذیرفته بود لابد سهم بیشتری از دولت در اختیار اصلاحات قرار گرفته بود چگونه می‌خواهد خوشبین به همراهی مجدد اصلاحات آن هم بدون گرویی‌های لازم باشد؟!
در این جا یک پاسخ سهم نگارنده است پاسخ دیگر سهم محمود واعظی! سهم نگارنده در پاسخ به این پرسش آن است که واعظی در حال شکاف انداختن در بدنه ی اصلاحات است با کلیدواژه‌ی ائتلاف تا ضمن آن که داغ دل اصلاح طلبان را تازه می‌کند در همین حال مشغول یارگیری هم باشد اما اصلاحات برخلاف اصولگرایان که متشتت و پراکنده فقط در ایام انتخابات گرد هم می‌آیند! عنداللزوم هرگاه از بزرگان ندایی به گوش برسد اختلافات به طرفه العینی کنار گذاشته می‌شود پس باید به واعظی گفت که دارد خانه روی آب می‌سازد و چیزی جز حسرت نصیب او نخواهد شد. حال منتظر می‌مانیم تا پاسخ واعظی را بشنویم؛ محمود واعظی که از ابتدای دولت دوم روحانی ـ دولت دوازدهم ـ عملا در تیم لاریجانی بازی می‌کند نه در تیم حسن روحانی و اهدافی که او در نظر دارد به دست آورد!