هرمز شریفیان واعظی، واعظِ غیر متعظ

«محمود واعظی»، رئیس دفتر رئیس جمهور گویا روزهای پر مشغله‌ای را پشت سر می‌گذارد و احتمالا همین مشغله فراوان سبب شده تمرکز چندانی روی سیاست‌ورزی در حوزه داخلی از خود بروز ندهد.
واعظی که مدرک مهندسی برق خود را از آمریکا گرفته و سال‌ها در وزارت خارجه «علی‌اکبر ولایتی» مشاور بوده؛ با توجه به معاونت پژوهش‌های سیاست خارجی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، شاید بهتر باشد در مسائل خارجی ورود کند.
در چارچوب دولت جمهوری اسلامی پستی وجود دارد به‌نام «معاونت سیاسی وزارت کشور» که پستی کلیدی است و بر اساس مطالعات و پژوهش‌های انجام شده در این معاونت، چارچوب سیاست‌های داخلی کشور تئوریزه و سپس اجرایی می‌شود و معلوم نیست با وجود چنین پستی چرا رئیس دفتر رئیس جمهور که اساسا وظایف دیگری برایش تعریف شده، به این مباحث کلیدی ورود می‌کند.
واعظی اخیرا در گفت‌وگویی با خبرگزاری تسنیم گفته که در انتخابات سال‌های 92 و 96 هیچ ائتلافی بین اصلاح‌طلبان، «حسن روحانی» و اعتدالیون وجود نداشته و برخی از اصلاح‌طلبان گمان می‌کنند که با انتقاد از دولت می‌توانند در انتخابات آینده، رای بیاورند.


بخش اول گفته‌های واعظی البته درست است اما این جمله او خطای بزرگ و استراتژیک اصلاح‌طلبان را یادآوری می‌کند که می‌بایست پیش از انتخابات سال 92، ائتلافی مکتوب و تضمین شده با روحانی منعقد می‌کردند و پیش از حمایت تمام قد از او باید نادیده انگاشته شدنشان در این روزها توسط امثال واعظی را پیش‌بینی می‌کردند و سیل آرای حامیان خود را به حساب روحانی واریز نمی‌کردند.
رئیس دفتر رئیس جمهور در بخشی دیگر گفته: «البته ممکن است در این بین عده‌ای نظرات دیگری داشته باشند و خیلی تند باشند و ممکن است روابط خوبی با آن‌ها نداشته باشیم». واعظی با این گفته، تحقیقا اصلاح‌طلبان را به دو دسته «تند» و «کند» تقسیم کرده و به باور ناظران قصد او از این اظهارنظر ناشیانه، ایجاد شکاف بین اصلاح‌طلبان در آستانه انتخابات سال آینده مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری در سال 1400 است.
واعظی با این سخنان در واقع آب پاکی را روی دست اصلاح‌طلبانی ریخته که هنوز به دنبال مطالبات مدنی محقق نشده مردم هستند که اصلی‌ترین آن بهبود وضع معیشتی و اقتصادی آنان و رفع حصر «میرحسین موسوی»، «مهدی کروبی» و «زهرا کاظمی(رهنورد)» است.
با میدان‌داری «واعظی» و «نوبخت» و به حاشیه رفتن «اسحاق جهانگیری»، اصلاح‌طلب‌ترین عضو کابینه مشخص شده که مَرکَب اعتدالیون از پل گذشته و حالا که دیگر نیازی به آرای پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان ندارند شروع به رجزخوانی برای انتخابات آتی کرده‌اند.
واعظی اگر نگاهی دقیق به نظرسنجی‌های معتبر، پیش از دو انتخابات 92 و 96 کرده باشد در خواهد یافت که پیروزی حسن روحانی تنها با حمایت گسترده حامیان اصلاحات صورت پذیرفت و اگر اصلاح‌طلبان اصیل می‌توانستند از سد نظارت استصوابی بگذرند و نامزدی مستقل مانند «محمدرضا خاتمی» در آن دو انتخابات داشته باشند، آنگاه روحانی در رقابت با «محسن رضایی» نیز به احتمال بسیار شکست می‌خورد.
درسی که جریان اصلاحات، امروز از عملکرد و گفته‌های واعظی گرفت درس بزرگی است تا آنان را هوشیار کند که داشتن اقبال عمومی و پایگاه عظیم رای مردم سرمایه بسیار بزرگی است که بسیاری جریان‌ها آرزوی داشتن آن را دارند و واریز این سرمایه عظیم به‌حساب دیگران بدون گرفتن تضمین و ائتلاف رسمی، عاقبتی غیر از مصاحبه اخیر واعظی در پی نخواهد داشت.
نکته بعدی در مورد رئیس دفتر رئیس جمهور اظهارنظر او در مورد «اسماعیل بخشی» نماینده کارگران نیشکر هفت‌تپه است که مدعی شده در زمان دستگیری مورد خشونت و شکنجه ماموران قرار گرفته است. این موضوع سبب شد تا «سیدمحمود علوی» وزیر اطلاعات برای ارائه توضیحات به مجلس برود.
واعظی در اینجا نیز در یک اظهارنظر جانبدارانه گفته «وزارت اطلاعات از اسماعیل بخشی شکایت می‌کند». این گفته واعظی به آن معناست که اسماعیل بخشی ادعایی دروغین مطرح کرده و مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار نگرفته است. اگر چنین است چرا اسناد و مدارک مبنی‌بر ادعای کذب بخشی منتشر نمی‌شود تا افکار عمومی نیز در جریان این رخداد قرار گیرند.
اما مهم‌تر از آن این پرسش است که مگر دولت، وزارت اطلاعات و سایر دستگاه‌های اجرایی، سخنگوی رسمی ندارند تا به توضیح حقوقی و مستدل در این خصوص بپردازند و چرا رئیس دفتر رئیس جمهور وقتی در برابر پرسش هایی از این دست قرار می‌گیرد، پاسخ را به نهادهای ذیربط محول نمی‌کند تا آنان با اشراف بیشتر موضوع را واکاوی و رسانه‌ای کنند؟
یکی از دلایل بروز ناکارآمدی این است که دستگاه‌ها و نهادهای حکومتی به سایر حوزه‌ها ورود کرده و اجازه ندهند تا نهادهای مربوطه به صورت تخصصی به موضوعات حوزه خود پرداخته و پاسخگو باشند. آنچه امروز از عملکرد محمود واعظی دیده می‌شود کارکردی بیش از یک رئیس دفتر است.