منشا پول‌های ورودی به سینما ربطی به ما ندارد

قضیه سرمایه در سینما فقط به سینما محدود نمی‌شود؛ گفتمان سرمایه‌داری همه جا غالب است و طبیعتا فیلم هم از آن مستثنی نیست. البته من با این صحبت موافق نیستم که تنها سرمایه هدایت‌کننده سینمای ماست. سرمایه‌گذار هم جایی پولش را بند می‌کند که استعداد بازیگر را ببیند و برایش بیارزد؛ شما یک میلیون تومان هم پول داشته باشید آن را هر جایی نمی‌گذارید، چه برسد به اینکه تصمیم داشته باشید یک رقم میلیاردی را خرج کنید. هرچند شرایط فیلمسازی حالا راحت‌تر شده و نیاز نیست حتما پول داشته باشید تا کارگردان شوید. من لزوم سرمایه کلان برای ساخت یک اثر سینمایی و به حاشیه رانده شدن سینماگران جوان مستقل را قبول ندارم. در جایی که دولت سرمایه‌گذاری نمی‌کند نمی‌توانیم به ورود سرمایه عمده به سینما اعتراض کنیم. اگر دولت برای ایده‌ها و اصلا فیلم بدون بازیگر هزینه کند نیازی نیست سرمایه‌گذار پول زیادی را به بدنه سینما تزریق کند. طی چند سال اخیر با مدیاهای مختلفی روبه‌رو شدیم. سینمای خانگی ناگهان رشد زیادی در کشور داشت و مخاطبان گسترده‌ای به خودش جذب کرد؛ سالن‌های سینما افزوده شد و فروش فیلم‌ها بالا رفت. فیلم‌های اینترنتی و سایت‌هایی که برای پخش این فیلم‌ها مجوز دارند همه به رقیبی جدی برای سینما تبدیل شده‌اند. این اتفاق خودش نیاز به افزایش پول در سینما و سرمایه‌گذاری را بیشتر می‌کند و این امر در همه جای دنیا رخ می‌دهد. برنامه‌های تلویزیونی این روزها اسپانسرهای عجیب و غریبی می‌گیرند و برای اینکه بتوانیم بازیگر را در سینما و برای فیلم نگه داریم باید پول بیشتری به او بدهیم. بازیگر جایی می‌رود که پول بیشتری به او بدهند و افزایش دستمزدهای اخیر آنها بیشتر به همین دلیل است. برای سینماگران قابل تشخیص نیست پولی که قرار است به آنها داده شود از کجا می‌آید و مهم هم نیست. از کجا بدانیم کدام پول تمیز و کدام پول کثیف است، چه کسی سالم است و چه کسی نیست. این وظیفه نهاد نظارتی است. حالا اینکه یک نهاد نظارتی برای بررسی این پول‌ها وجود دارد یا نه و وظیفه خودش را انجام می‌دهد یا نه، چیزی نیست که از آن اطلاع داشته باشم یا بخواهم دنبالش باشم و برایم اهمیت داشته باشد. اگر شما پولی داشته باشید و بخواهید با آن ماشین بخرید نگاه نمی‌کنید پولی که به شما رسیده کثیف است یا تمیز. برای یک فیلمساز هم همین‌طور است. در شرایطی که سینما رقبای جدی پیدا کرده و باید در این رقابت پیروز باشد از هر سرمایه‌ای که به ساخت فیلم کمک کند استقبال می‌کنیم. سینمای‌ هالیوود هم به آرتیست نیاز دارد. این شرط زنده ماندن سینماست. ما هم باید برای آرتیست پول بدهیم و این پول از پولی که تلویزیون و جاهای دیگر به آنها می‌دهند بیشتر باشد. وقتی مثلا در تلویزیون می‌توانند 40 میلیارد تومان پول به دست آورند قاعدتا جذب آن می‌شوند. آدم‌های قدیمی و کهنه‌کار سینما هم این رقم‌ها را به بازیگران می‌پردازند، مجبورند که بپردازند.
بارها درباره سینماگران و پولشویی در سینما صحبت می‌شود اما کسی نمی‌گوید کل پولی که سینما از فروش فیلم‌ها به دست آورده 200 میلیارد تومان است و این رقم در برابر ارقامی که این روزها در دست برخی از افراد وجود دارد اصلا پولی نیست و نمی‌دانم چرا سینماگران در مظان اتهام قرار دارند در حالی که لااقل پول سینما در راه فرهنگ صرف می‌شود و مانند بقیه پول‌ها نیست که نمی‌دانیم کجا می‌روند. برای ارتقای فرهنگ هم سرمایه‌ای که به ما برسد ارزشمند است. آن 20 میلیارد تومانی که فیلم با آن ساخته می‌شود پول خرد بعضی‌ها هم نیست.
چند وقت پیش بحث‌ها در مورد محمدصادق رنجکشان بالا گرفته بود و می‌گفتند سرمایه ایشان از کجا آمده ولی نگاه نمی‌کنیم ببینیم تمام کارهایی که آقای رنج‌کشان در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند آثار فاخر سینماست. مانی حقیقی، رضا گوران و سعید روستایی کارگردان‌هایی هستند که او با آنها کار کرده است. صرفا یک عامل نیست که دستمزد بازیگران یا لزوم افزایش سرمایه برای سینما را تعیین می‌کند. همه چیز را باید با نگاه تحلیلی دید. باید رقبای ما را هم در نظر گرفت.
* تهیه‌کننده و فیلمساز