موزه ایران درودی را معمار استادیوم تختی می‌سازد؛

«جهان‌صنعت»- بعد از سال‌ها کش و قوس قرار است موزه ایران درودی ساخته شود‌. ایران درودی شاید اولین هنرمند ایرانی است که قبل از وفاتش می‌تواند پا به موزه‌اش بگذارد‌. اما او برای رسیدن به این مهم بسیار تلاش کرده و به قول معروف کفش آهنی پوشیده است‌. بانوی 82 ساله نقاش ایرانی در روزهای مریضی و جدال با بیماری‌های سخت، بعد از قول و قرارهای شورای شهر و شهرداری و طبق معمول بدقولی‌ها و عکس انداختن‌های انتخاباتی این روزها امیدوار است بالاخره نتیجه زحماتش را ببیند‌. او مالکیت بسیاری از تابلوهایش را به صورت محضری به مردم ایران انتقال داده و تنها نیاز به مکانی برای نمایش‌شان دارد‌.
طبق آنچه قول داده‌اند زمینی در یوسف‌آباد که پول آن را خود درودی پرداخت کرده برای این کار در نظر گرفته شده است‌. حالا خبر رسیده جهانگیر درویش، معمار خوش‌نام ایرانی و طراح استادیوم تختی نقشه موزه ایران درودی را به این بانوی هنرمند هدیه کرده است‌؛ اتفاقی مبارک که یادآور روزهای خوش معماری تهران است‌. روزهایی که خبری از ساختمان‌های زشت و بدقواره نبود، روزهایی که هنوز تزئینات رومی و سنگ‌های بی‌هویت نمای شهر تهران را زشت نکرده بود و معماری ایرانی اسلامی هویت داشت‌. یادی از روزهای فراموش‌ شده.
نقشه‌های درویش برای موزه ایران درودی
کمتر موزه‌ای را در تهران پیدا می‌کنید که عمری زیر 40 سال داشته باشد‌. ساختمان موزه‌های معتبر تهران دیگر روزهای کهنسالی را طی می‌کنند و نیاز به ترمیم و مراقبت روزانه دارند مثل موزه هنرهای معاصر که این روزها درگیر مرمت است و بعد از امروز و فردا کردن‌های فراوان افتتاح مجددش به سال 1398 موکول شده است‌. حالا خبر ساخت موزه ایران درودی توسط جهانگیر درویش خبر مبارکی است‌.


جهانگیر درویش درباره نقشه موزه ایران درودی توضیح داد: به دلیل سایز بزرگ تابلوها و همچنین تعداد زیاد آنها، به دیوارهای زیادی برای نصب نیاز داریم، پس شرایط لازم برای این کار را به وجود می‌آوریم‌. امیدواریم هر چه زودتر بتوانیم ساختمان موزه خانم درودی را که بابت این موضوع نگرانی بسیاری هم دارد آماده کنیم و تحویل دهیم‌.
او درباره معماری این موزه بیان کرد: معماری این موزه در فضای باز است و وسط آن ستونی وجود ندارد‌. به همین دلیل به اصطلاح شکل زین اسبی برای آن تعبیه شده است‌. همچنین بخشی به عنوان آمفی‌تئاتر زیر ساختمان موزه برای آن در نظر گرفته‌ایم‌.
این معمار گفت: همچنین سالن کنفرانسی با ظرفیت صد و خرده‌ای نفر برای موزه در نظر گرفته‌ایم تا با اجاره آن به انجمن‌ها و برنامه‌های مرتبط مختلف و...، پول آب و برق موزه تامین شود‌.
درویش درباره نمای بیرونی ساختمان موزه نیز گفت: نمای بیرونی موزه مثل ساختمان تلویزیون که سال‌ها پیش ساخته‌ام ساده، بتنی و همراه با شیارهای مخصوص است‌.
یادنامه‌ای برای موزه‌های تهران
اگرچه نام شهرهایی مانند شیراز و اصفهان به عنوان پایتخت‌های تاریخی ایران مطرح است و سالانه هزاران گردشگر خارجی را به خود جذب می‌کنند، اما نباید از نقش تهران به عنوان پایتخت 200 ایران غافل بود‌. تهران می‌تواند پذیرای گردشگران فرهنگی و تاریخی و تجاری باشد حال آنکه بسیاری از شهروندان تهرانی هم تاکنون سری به موزه‌های پایتخت نزده‌اند‌. موزه‌هایی با معماران اغلب ایرانی که سال‌هاست ساختمان‌های مستحکمی بنا کرده‌اند‌.
موزه ایران باستان، قدیمی‌ترین موزه ایران
موزه ایران باستان اولین و طبیعتا قدیمی‌ترین موزه ایران است‌. این موزه به دستور رضا شاه و در سال 1313 توسط معمار فرانسوی آندره گدار ساخته شده است‌. از آنجایی که طرح و نقشه یک موزه باید با موضوع و اشیای داخل آن ارتباط و هماهنگی داشته و با تاریخ و هنر آن سرزمین مرتبط و پیوسته باشد از این نظر، نما و سردر ورودی موزه به سبک نمای ایوان کسری ساخته شد‌.
گدار زاده سال ۱۸۸۱ میلادی، درگذشته ۱۹۶۵ میلادی، معمار و باستان‌شناس فرانسوی بود‌. او در اوایل دوره پهلوی به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد‌. مسوولیت‌های او نظیر مدیر اداره عتیقیات (باستان‌شناسی و موزه)، فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران (با همکاری همسرش یدا گُدار و ماکسیم سیرو)، انتشار نشریه باستان‌شناسی، بنیانگذاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، ریاست و استادی همین دانشکده در آغاز، وی را مهم‌ترین شخصیت خارجی معماری دوره پهلوی اول قرار می‌دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت‌.
گنجینه آثار هنر مدرن
موزه هنرهای معاصر یکی از بااهمیت‌ترین موزه‌های ایران است‌. موزه‌ای که میزبان بسیاری از آثار هنرمندان بنام معاصر ایرانی و خارجی است و گنجینه آن ده میلیارد دلار قیمت‌گذاری شده است‌. این موزه با دستور فرح دیبا و معماری کامران دیبا بنا شده است‌.
کامران طباطبایی‌دیبا (زاده ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران)، نقاش، شهرساز و معمار مدرنیست ایرانی است‌. از آثار او می‌توان به موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای دانشجو، پارک شفق و منزل مسکونی پرویز تناولی در تهران اشاره کرد‌.
موزه فرش
موزه فرش نیز در محدوده مرکزی تهران و چسبیده به پارک لاله در سال 1356 به افتتاح رسید‌. این موزه در فضایی به وسعت ۱۲۰۰۰ متر مربع واقع شده ‌است‌. این موزه در سال ۱۳۴۰ به صورت ناتمام به منظور گالری فرش ساخته شد و به مدت ۱۵ سال به صورت متروکه باقی ماند و سپس در اوایل سال ۱۳۵۵، کار تعمیرات و تغییرات کلی آن آغاز و در نهایت روز ۲۲ بهمن‌ماه سال ۱۳۵۶ رسما افتتاح شد‌.
ساختمان موزه ۳۴۰۰ متر مربع مساحت دارد و آذین‌های نمای بیرونی آن شبیه دار قالی است‌. طراح بنای این موزه، عبدالعزیز فرمانفرمائیان است‌. ساختمان دارای دو تالار است و برای نمایش انواع قالی‌های دست‌بافت و گلیم مورد استفاده قرار می‌گیرد‌. طبقه همکف این موزه برای نمایش دائمی ۱۵۰ قطعه فرش و طبقه دوم آن برای برگزاری نمایشگاه‌های موردی و فصلی در نظر گرفته شده‌است‌.
معمار این موزه عبدالعزیز فرمانفرمائیان (۱۲۹۹ - ۳۱ خرداد ۱۳۹۲، پالما ده مایورکا، اسپانیا) معمار معاصر ایرانی، استاد دانشگاه تهران و از بنیانگذاران نظام مهندسی جدید در ایران بود‌.
عبدالعزیز فرمانفرمائیان در سال ۱۲۹۹ در خانواده‌ای متمول و وابسته به سلطنت قاجار در خوزستان به دنیا آمد‌.
او فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرما و بتول خانم احشمی بود‌. پدرش از نوادگان عباس میرزا به‌شمار می‌آمد و سال‌ها به عنوان والی ایالت‌های مهم حکمرانی کرده بود و مادرش بتول‌خانم از جانب پدری به سادات احشمی کرمانشاه و از طرف مادری به خاندان دولتشاهی و محمدعلی میرزا دولتشاه نسب می‌برد‌.
از جمله آثار فرمانفرما می‌توان به استادیوم آزادی، کاخ نیاوران وزارت کار و رفاه و امور اجتماعی، ساختمان وزارت کشاورزی، فرودگاه مهرآباد و‌. ‌. ‌. اشاره کرد‌.
نماد شهر تهران
برج آزادی نمای شهر تهران است‌؛ ساختمانی که یادگار روزهای خوش و غمناک گذشته است و برای شهروندان تهرانی حکم هویت و نوستالژی شهرشان را دارد‌.
در سال ۱۳۴۵ خورشیدی طرح یک نماد شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان طرح مهندس معمار حسین امانت، 24 ساله و دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران برنده و برای ساخت برگزیده شد‌.
عملیات ساخت این برج در اردیبهشت‌ماه ۱۳۴۸ خورشیدی آغاز شد و پس از بیست‌وهشت ماه کار، در روز شنبه ۲۴ مهرماه ۱۳۵۰ با نام برج شهیاد آریامهر یا به اختصار برج شهیاد به بهره‌برداری رسید‌.