خوراک‌های صداوسیما!

محمدرضا ستوده- سالی یک بار می‌روم به رادیو برای تجدید دیدار با رفقای باقی مانده در رادیو. دور هم می‌نشینیم ناهاری می‌خوریم، دخانیاتی دود می‌کنیم و بعد رفقا مشغول ضبط برنامه هفتگی‌شان می‌شوند. سال پیش که رفتم، وقتی وارد لابی در خیابان بلال شدم با صندلی بالا مواجه شدم که پاره بود. امسال که رفتم به یک صندلی پاره شکسته تبدیل شده بود. این صندلی برای مراجعان و مردم در نظر گرفته شده تا روی آن بنشینند که خسته نشوند. خوب به وضعیت دلخراش این صندلی نگاه کنید. حالا شما توقع دارید که مدیران صداوسیما برنامه‌هایی بسازند که مردم بنشینند آنها را نگاه کنند و لذت ببرند. همان‌طور که در تصویر می‌بینید این عزیزان کلا با مردم و مراجعان و بینندگان و نشستن و لذت بردن مشکل دارند و جزو اولویت‌هایشان نیست!
بگذریم...از لابی رد شدم. با رفقا به رستوران رفتیم و پیتزا سفارش دادیم. تصویر این پیتزا را هم در زیر می‌بینید. این پیتزا در رستوران ساختمان رادیو فروخته می‌شود. باورتان می‌شود که چنین چیزی را به آدم بفروشند و بابتش پول هم بگیرند؟! صداوسیما کلا هر نوع خوراکی برای مخاطبانش تولید کند، سطح کیفی آن همین است. از همین پیتزا گرفته تا سریال‌ها و اخبارهایش. لازم می‌دانم متذکر شوم شورای نظارت بر صداوسیما اگر روی کیفیت برنامه‌ها و تولیدات تصویری این تشکیلات نمی‌خواهد نظارت کند، حداقل روی کیفیت پیتزاهای ساختمان رادیو نظارت کافی و وافی داشته باشد. در غیر صورت این نیاز احساس می‌شود که شورای دیگری به نام «شورای نظارت بر شورای نظارت بر صداوسیما» تاسیس شود تا بتوان مواد غذایی که قرار است در رادیو تبدیل به پیتزا شوند را نجات داد و سرنوشت بهتری را برای آنها رقم زد.