موج انفجار موشک های حماس در کابینه نتانیاهو

گروه بین الملل- شکست  عملیات کماندوهای رژیم صهیونیستی در نوار غزه که با پاسخ موشکی حماس سنگین‌تر شد و رژیم صهیونیستی را ناچار به قبول آتش‌بس کرد، به استعفای وزیر جنگ  صهیونیست ها منجر شد. لیبرمن در نطق استعفای خود اعلام کرد با «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اختلاف دارد. وی دو دلیل اصلی برای استعفای خود اعلام کرد؛ ورود اموال به نوار غزه برای حماس و مخالفت با برقراری آتش‌بس کنونی. به گفته او، «اهمال» و «ضعف» باعث شد که حماس و دیگر گروه‌های مسلح فلسطینی وضع امنیتی جنوب اسرائیل را وخیم کنند و در این شرایط، نتانیاهو نباید با آتش‌بس نانوشته با این گروه‌ها موافقت می‌کرد. لیبرمن علاوه بر کناره گیری از پایان همپیمانی حزبش با دولت نتانیاهو خبر داد تا کابینه«بی بی»در خطر سقوط  و انتخابات زود رس قرار بگیرد.
آرزوی بر باد رفته لیبرمن
ماجرا از این قرار است که چند روز پیش رژیم صهیونیستی با نفوذ دادن تعدادی از نیروهای امنیتی و اطلاعاتی خود به داخل غزه می خواست به ربایش چند نفر از اعضای ارشد حماس دست بزند و بعد از اجرای عملیات، از آن هم به عنوان نشانه ای از توانمندی اطلاعاتی و امنیتی خود تبلیغ کند و گروه  های تندرو در اسرائیل و به ویژه متحدان نتانیاهو در کابینه را راضی کند  و هم این که با تخلیه اطلاعاتی از کم و کیف توان نظامی دقیق حماس مطلع شود و در نهایت آن ها را به محملی برای مبادله دو نظامی اسیر خود و تحویل اجساد دو نظامی دیگرقرار دهد و از آن در انتخابات پیش رو به نفع راستگرایان حاکم استفاده کند، اما نه تنها هیچ کدام از اهداف پیش بینی شده برای این عملیات نفوذی محرمانه تامین نشد بلکه به یک رسوایی اطلاعاتی- امنیتی ، نظامی ، سیاسی و تبلیغاتی برای این رژیم تبدیل شد. شکست این عملیات اطلاعاتی و امنیتی به یک درگیری نظامی تبدیل شد که نتایج این درگیری موازنه را به نفع حماس و گروه های مقاومت تغییر داد.در جریان این درگیری ها حماس بیش از 470موشک شلیک کرد که سامانه گنبد آهنین توانست تنها یک چهارم آن ها را منهدم کند. علاوه بر این ،حماس برای اولین بار از موشک نقطه زن کورنت روسیه استفاده کرد که تغییر کیفی در توان دفاعی حماس و مقاومت ایجاد کرده است. حزب ا... با این موشک ها بنت جبیل را در جریان جنگ 33 روزه به گورستان تانک های میرکاوای اسرائیل تبدیل کرد و همین سناریو می تواند در غزه نیز برای این رژیم تکرار شود و به نظر می رسد یکی از عوامل برخورد محتاطانه رژیم صهیونیستی به همین مسئله مربوط می شود، اما همزمان،شکست عملیات و تشدید تنش‌ها میان غزه و رژیم صهیونیستی موج انتقادات علیه لیبرمن را افزایش داد . شلیک 470 راکت و موشک مقاومت خود دلیلی کافی برای بسیاری از احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی بود مبنی بر این که وزیر جنگ باید کناره‌گیری کند.در یک مورد «شارول جال» عضو سابق کنست به کانال هفت تلویزیون رژیم صهیونیستی گفت:« لیبرمن مانند بازی کودکان "رامبو" است،  واقعا خجالت می‌کشم که عضو حزب اسرائیل بیتنا تحت نظارت وی هستم؛ لیبرمن کاری جز حرف زدن انجام نمی دهد..» بر اساس گزارش خبرگزاری «سما»، اگرچه بیشتر رسانه‌ها دلیل استعفای لیبرمن را مخالفت وی با شروط آتش‌بس با غزه می‌دانند و خود او نیز این گونه اعلام کرده اما نباید اختلافات قبلی میان حزب لیبرمن و دیگر احزاب را نادیده گرفت، اختلافاتی که به راهپیمایی‌های بازگشت در مرز نوار غزه باز می‌گردد؛ راهپیمایی‌هایی که از فروردین‌ماه آغاز شده و همچنان ادامه دارد.اختلافات شدیدی میان حزب لیبرمن و حزب «خانه یهودی» به ریاست «نفتالی بنت» درباره نحوه تعامل با راهپیمایی‌های بازگشت وجود دارد. بنت همواره اعلام کرده که لیبرمن در برخورد با راهپیمایی‌های بازگشت قاطعیت کافی را نداشته است.با این حال این دو نفر در پایان جلسه هفت ساعته کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی که برای تصمیم‌گیری درباره آتش‌بس تشکیل شده، در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند موافق با آتش‌بس در نوار غزه نبوده‌اند، به نتانیاهو گفته‌اند باید اقدامات محکمی علیه حماس اتخاذ شود اما نتانیاهو با آن مخالفت کرده است. به نوشته هاآرتص، بنیامین نتانیاهو، حتی از توافق آتش‌بس با گروه‌های نظامی در غزه دفاع کرد و گفت: «رهبری به معنای انجام کارهای آسان نیست. رهبری، انجام کار درست است حتی اگر دشوار باشد.»به نظر می رسد رفتار محتاطانه نتانیاهو پشت پرده ای دارد وآن چیزی نیست جز: «جلوگیری از هر گونه اخلال در روند سازش دولت های عربی با اسرائیل » بدیهی است با انتشار تصاویر بمباران وکودکان به خون غلتیده فلسطینی کمتر دولتمرد عربی جرئت می کرد میزبان نتانیاهو باشد یا به ردوبدل کردن هیئت های دیپلماتیک و ورزشی مبادرت کند.نتانیاهو خوب می داند شیوخ عرب اگرچه اعتقادی به آرمان فلسطین ندارند اما به راحتی هم نمی توانند فشار افکار عمومی خود را نادیده بگیرند .بنابراین به نظر می رسددر سایه قوت گرفتن روند عادی‌سازی روابط میان تل‌آویو و پایتخت‌های عربی در خلیج فارس و سیاست تقابلی جدید دونالد ترامپ علیه ایران، برون داد امتداد تنش تحت الشعاع قرار گرفتن این دو مسئله بودو این چیزی نبودکه نتانیاهو در این وضعیت خواستار آن باشد.گرچه حالا نتانیاهو مورد شدیدترین انتقادهای سران اپوزیسیون اسرائیل، از جمله ایهود باراک، نخست وزیر و وزیر دفاع پیشین، زیپی لیونی، وزیر خارجه پیشین و یائیر لاپید، رهبر یک حزب اپوزیسیونی نیز قرار گرفته است.
جایگزین احتمالی لیبرمن
بسیاری از کارشناسان از ساعت ها پیش از اعلام کناره‌گیری لیبرمن تاکید داشتند که وضعیت سیاسی جدید از یک سو ممکن است باعث شود که بنیامین نتانیاهو برگزاری یک انتخابات زودهنگام پارلمانی را که مدتی پیش نیز خود احتمال آن را داده بود، اعلام کند ولی ازسوی دیگر، ممکن است نتانیاهو تا پایان کار دولتش پست وزارت جنگ را همانند پست وزارت خارجه در دست بگیرد.با وجود این با استعفای لیبرمن به نظر نمی‌رسد که هیچ کدام از احزاب اپوزیسیون حاضر به پر کردن جای حزب تحت رهبری او در دولت ائتلافی نتانیاهو باشند. بنابراین با استعفای او، اکثریت دولت در کنست تا به نصف به علاوه یک تقلیل می‌یابد و بدین ترتیب، انحلال کنست و اعلام برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام  به شدت تقویت خواهد شد.در این میان، نفتالی بنت، رهبر حزب «خانه یهود» یک تشکل سیاسی راستگرای دیگر که همپیمان دولت نتانیاهو بوده است، اعلام کرد که گرفتن پست وزارت دفاع را «حق» خود می‌داند.با وجود این، احتمال واگذاری پست وزارت دفاع به ژنرال ذخیره یوآو گالانت، که هم اکنون وزیر مسکن است، در گمانه‌زنی رسانه ها مطرح است.توافق محرمانه میان آویگدور لیبرمن در بهار دو سال و نیم پیش، با بنیامین نتانیاهو برای انتصاب او به وزارت دفاع، که باعث برکناری غافلگیرکننده ژنرال موشه یعلون از این مقام شد، ژنرال یعلون را شدیدا ناخشنود کرد و او از حزب لیکود نیز کناره گیری کرد و از آن زمان، به یکی از جدی‌ترین منتقدان نتانیاهو مبدل شده است.لیبرمن در بسیاری از دولت های پیشین اسرائیل نیز پست هایی مانند وزارت خارجه را داشت، اما این اولین بار بود که او به وزارت دفاع رسیده بود.لیبرمن، ۶۰ ساله، زاده جمهوری های شوروی پیشین که روسی زبان مادری او ست، در تحقق هدف خود برای رسیدن به مقام نخست وزیری ناکام بوده است.او در نزدیکی اسرائیل به روسیه و تفاهم های سه سال پیش در حملات نظامی متعدد اسرائیل به سوریه برای ضربه به آن چه «اهداف ایرانی و همپیمانانش» نامیده می شد، سهم زیادی داشت.