با شروع تحریم‌ها و دشواری‌های آن برای مردم، دستگاه سیاسی کشور برای کاهش فشارها اقدام کند

تنگناهای اقتصادی در انتظار گشایش‌های سیاسی
همدلی| گروه سیاسی ـ آنچه در این روزها نقل محافل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است، اجرای فاز دوم تحریم‌های دولت غیر متعارف دونالد ترامپ علیه ایران است. دولت آمریکا با خارج شدن از برجام و پیمان دو جانبه «مودت» و همچنین تشکیل گروه اقدام ایران که شاید نام درست‌تر آن «اقدام علیه ایران» است، تمام تلاش خود را معطوف به این کرده که با انزوای ایران و ضربه‌های سنگین به اقتصاد کشور، به گفته این دولت، رژیم ایران را مجبور به تغییر رفتار کند.
از سویی برخی کارشناسان ایرانی و غربی بر این باورند که هدف دولت راستگرای آمریکا از این فشارها در چند حوزه نهفته است. نخست استفاده تبلیغاتی برای انتخابات مجلس این کشور و همچنین دور دوم ریاست جمهوری ترامپ که بتواند افکار عمومی را با خود همراه کند و حل مساله ایران یکی از همین موج‌های تبلیغاتی است که دولت ترامپ با وجود مشکلات پرشمارش به آن نیاز مبرم دارد.
از سوی دیگر لابی صهیونیست‌ها به عنوان یک رقیب یا یک دشمن بالقوه ایران که در آمریکا نفوذ بسیار زیادی دارد و حمایت این لابی در تاریخ ایالات متحده نشان داده که روی انتخاب رئیسان جمهور این کشور بسیار موثر است.


همچنین نفوذ روسیه در خاورمیانه و روابط نزدیک این کشور با ایران یکی دیگر از نگرانی‌های آمریکا در کنار برنامه هسته‌ای و موشکی ایران است و دولت آمریکا قصد دارد تا با اعمال تحریم‌های بسیار سخت که به گفته دولتمردان این کشور در تاریخ بی‌سابقه بوده، تمام مشکلات خود با جمهوری اسلامی را یکجا حل کند.
در این میان بارها گفته و نوشته شده که اجرای فاز دوم تحریم‌ها بیش از هرچیز روی زندگی و معیشت مردم ایران به‌ویژه طبقات فرودست و کم درآمد جامعه تاثیر دارد و دولت و مسئولان ایران باید دقت کنند تا همزمان با ایستادگی در برابر رفتارهای نادرست دولت ترامپ، راهکاری را اجرایی کنند تا این فشارها به حداقل ممکن برسد.
با این همه بیشتر اقتصاددانان بر این باورند که با اجرای فاز دوم تحریم‌ها بدون شک بر معیشت و سفره‌های کوچک شده مردم ایران تاثیر بسیار خواهد گذاشت و این فشار نیز یکی از اهداف دولت آمریکا است که در اثر آن میزان نارضایتی از دولت ـ حکومت در بین مردم به حداکثر برسد تا باعث شود حکومت ایران آن‌طور که آمریکا می‌گوید مجبور به تغییر رفتار شود.
حال باید دید واکنش زمامداران ایران و مدیران سیاسی برای مقابله با تحریم‌های کمرشکن آمریکا چیست و چگونه می‌توان در برابر آنها ایستادگی کرد؟
آنچه مسلم است این است که دولت و تصمیم‌گیران کلان سیاسی و اقتصادی باید تا به‌حال چاره‌ای اندیشیده باشند که اگر چنین نباشد فشار اقتصادی بر مردم ایران بیش از آنچه در این روزها دیده و احساس کرده‌ایم خواهد شد.
مردم ایران ثابت کرده‌اند که همیشه در شرایط دشوار پای کار هستند اما این به‌تنهایی کافی نیست و مکمل این فداکاری‌ها، تلاش زمامداران برای برون رفت از این تنگی‌ها است که نه در جابه‌جایی‌های مناصب اقتصادی که در تدابیر و هوشمندی‌های سیاسی است.
فریدون مجلسی: ایران پس از برجام به قواعد متعارف جامعه بین‌الملل وفادار ماند
دولت آمریکا در شرایطی تاریخ 13 آبان را موعد اجرای کامل تحریم‌های هسته‌ای و پایان یافتن مهلت کشورهای طرف تجارت با ایران در نظر گرفته است که جمهوری اسلامی در کارنامه 40 ساله خود و از همان سال‌های اولیه تحت تاثیر واقعه گروگانگیری سفارت امریکا ذیل تحریم‌های دوجانبه و بعدها چندجانبه کشورهای جامعه بین‌الملل قرار گرفت.
این کارشناس حوزه بین‌الملل در گفت‌وگو با روزنامه دولت افزوده: تحریم‌هایی که ابتدا تحت تاثیر رویدادهای خاص میان ایران و کشورهای اروپایی و با حمایت امریکا تصویب می شد اما بعدها تحت تاثیر موضوع فعالیت‌های هسته‌ای در دولت‌های نهم و دهم به قطعنامه‌های تند شورای امنیت سازمان ملل متحد تبدیل شد.
اما روی آوردن دولت آقای روحانی به دیپلماسی و پیگیری جدی مذاکرات هسته‌ای به ایجاد اعتماد حداقلی با جهان غرب و در نهایت دستیابی به یک توافق بین‌المللی انجامید. توافقی که باعث ترمیم رابطه ایران و کشورهای اروپایی و ورود کمپانی‌های بزرگ به بازار اقتصادی ایران شد و زمینه را مهیای بازیگری موثر ایران در عرصه منطقه‌ای و جهانی کرد. فضایی که گرچه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا با خروج از برجام کوشید آن را تخریب کند، چنان که تاریخ 13 آبان را به دلیل تطبیق با روز گروگانگیری به عنوان یک تذکر انتقام‌گیرانه انتخاب و تهدید به قطع صادرات نفت ایران و بازگرداندن کشورمان به دوره انزوا و فشار اقتصادی کرد اما کمتر کسی تردید دارد که او تا چه اندازه در پیگیری این سیاست شکست خورده است.
دولت ترامپ ناکامی در سیاست قطع صادرات نفتی و اعمال تحریم‌های ایران را در حالی تجربه می‌کند که مقام‌های امریکایی بعد از رایزنی‌های فشرده با کشورهای طرف تجارت ایران و فقدان همراهی با تحریم‌های امریکایی نسبت به ناکام ماندن در جبران کمبود نفت بازارهای جهانی در نتیجه تحریم ایران مطمئن شدند. رویدادی که در نتیجه عزم اروپا برای ایجاد سازوکار مالی تسهیل رابطه اقتصادی با ایران از یک سو و تلاش آنها برای متقاعد کردن شرکای تجاری کشورمان جهت ادامه دادن خرید نفت از ایران بدون نگرانی از تحریم‌های امریکا به وقوع پیوسته است.
ایستادن اروپا در کنار ایران ممکن نمی‌شد مگر به دلیل سیاستی که ایران بعد از اقدام نابخردانه ترامپ در خروج از برجام در پیش گرفت. جمهوری اسلامی بعد از خروج امریکا از توافق هسته‌ای با پرهیز از اتخاذ یک سیاست عجولانه به اجرای تعهداتش در چارچوب برجام ادامه داد. 
صبوری در اجرای این سیاست در کنار رایزنی‌های موثر با سایر کشورهای طرف برجام در درجه نخست ایران را به عنوان کشوری نشان داد که به قواعد متعارف جامعه بین‌الملل که اینک ترامپ آنها را نادیده گرفته پایبند است و ذیل چنین سیاستی می تواند عضو کارآمدی برای پیگیری اهداف صلح جویانه اروپا هم در عرصه منطقه و هم خارج از منطقه باشد.
این چنین است که امریکا در حالی که می‌خواست با تقویت همپیمانی با شرکای منطقه‌ای‌اش از جمله رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی و همچنین ابزار تهدید و تحریم اروپا و کشورهای بزرگ آسیایی، بار دیگر ایران را در نقطه انزوا بنشاند، خود در عرصه بین‌المللی تنها مانده است.
زید‌آبادی :چاره‌ای جز رویارو شدن با واقعیت نیست
احمد زید‌آبادی، روزنامه‌نگار و کارشناس روابط بین‌الملل نیز در یادداشتی تحت عنوان «واقعیت تحریم‌ها»، نوشت:
بسیاری از ایرانی ها گمان می‌کردند که بین ایران و آمریکا امری پنهان در جریان است که منجر به بازگشت تحریم‌های نفتی و بانکی ایالات متحده نخواهد شد.
طبعاً همواره بین کشورهای دارای اختلاف حتی کشورهای متخاصم، پیغام و پسغام‌هایی از طریق واسطه ها رد و بدل می‌شود که به معنای مذاکره نیست بلکه بیشتر برای کشف نیّت و قصد نهایی طرف مقابل است.
احتمالاً این گونه پیغام‌ها از طریق میانجی‌ها و واسطه‌ها بین ایران آمریکا نیز مبادله شده است و خواهد شد که البته اهمیت خاصی هم ندارد؛ اما افشای آنها برای رسانه‌ها سخت دلفریب و وسوسه‌انگیز است تا مخاطبان خود را از کسالت بی‌خبری در آورند.
به هر حال، آنچه روشن است بین ایران و آمریکا در ماه‌های گذشته مذاکره معناداری برای حل و فصل اختلافات صورت نگرفته و تا چند ماه آینده نیز بسیار بعید است صورت گیرد.
با این حساب، امروز و فردا تحریم‌ها از راه می‌رسند. مسئولان ایرانی احتمالاً به قصد کاهش اثرات روانیِ بازگشت تحریم‌ها بر افکار عمومی داخلی، بر بی‌اثر بودن یا تاثیر اندک تحریم‌های تازه بر اقتصاد ایران تاکید می‌کنند و برخی از آنها معافیت چند کشور از اجرای تحریم‌ها را علامت ناکامی و شکست آنها در ابتدای کار می‌دانند.
قاعدتاً بازگشت تحریم‌ها در کنار تاثیرات واقعی و عینی، تاثیرات ذهنی و روانی هم با خود به همراه دارد؛ اما به نظرم راه خنثی کردن تاثیرات روانی، انکار و یا بی‌اهمیت شمردن اثرات واقعی آنها نیست.
در این گونه موارد، چاره‌ای جز رویارو شدن با واقعیت نیست. واقعیت هم ذهنی و روانی نیست. تحریم‌ها سر می‌رسند و واقعیت خود را عریان می‌کنند و اگر راه چاره‌ای برای آنها اندیشیده نشده باشد؛ اقتصاد را به ویرانی و مردم را به فلاکت می‌کشانند.
تردیدی نیست که دولت ترامپ با قاطعیت در پی تغییر رفتار دولت ایران از راه اعمال حد اکثر فشار اقتصادی است و برای دستیابی به هدف خود، روز به روز بر شدت فشارها خواهد افزود. در این میان، مجموعه کشورهای منتقد خط مشی دولت ترامپ در صحنه جهانی، نه از وحدت و هماهنگی لازم برای ایستادگی در مقابل او برخوردارند و نه از این جهت نفع مشترکی می‌برند. بنابراین تحرکات آنها پراکنده، بی‌برنامه، ناهماهنگ و در مجموع فاقد اهمیت لازم برای خنثی کردن اثرات تحریم‌ها خواهد بود؛ بنابراین مسئولان ایرانی نباید به برخی لفاظی‌ها در این باره دل خوش کنند.معافیت‌ها نیز محدود و کوتاه مدت و بر مبنای قول کشورهای معاف شده برای همکاری با آمریکا در مدت زمانی مشخص است و از این جهت، جای هیچگونه خوشحالی ندارد.
این در حالی است که دور زدن تحریم‌ها و ورود به بازار سیاه جهانی نیز شاید درآمدی را در پی داشته باشد؛ اما نه به اندازه‌ای که گرهی از زندگی جمعیت 80 میلیونی ایران بگشاید. بنابراین، منابع درآمدی از طریق صادرات نفت، تا اندازه زیادی محدود و منحصر به همان میزانی خواهد شد که برای واردات دارو و غذا، در نظر گرفته شده است.
بدین ترتیب، دولتی که در سال‌های اخیر با وجود برخورداری از منابع ارزی نفت، کشور را بدانگونه اداره کرده است؛ من نمی‌دانم در شرایط بغرنج پیشِ رو با کدام توان و قدرت و برنامه می‌خواهد از پس مشکلات برآید و امور را مدیریت کند؟
و سرانجام، بیم آن می‌رود که مسئولان نه از سر مقابله با تاثیرات روانی تحریم‌ها بلکه به دلیل عدم آمادگی روانی خود برای پذیرش واقعیت‌های پیشِ رو، در صدد انکار اثرگذاری تحریم‌ها بر آمده باشند.
به واقع چیزی در این دنیا به اندازه نادیده گرفتن و انکار واقعیت، خطرناک و ویرانگر نیست! از این رو، شناسایی و به رسمیت شناختن واقعیت نخستین گام موفقیت و بزرگترین فضیلت آدمی است.
سایر اخبار این روزنامه
نقدی بر حضور پررنگ اسپانسرها و گسترش دایره نفوذشان در صدا و سیما امپراتوری پول در رسانه ملی نقدی بر حضور پررنگ اسپانسرها و گسترش دایره نفوذشان در صدا و سیما امپراتوری پول در رسانه ملی مردم ایران روز گذشته در سراسر کشور در صفوف به هم فشرده بار دیگر وحدت و همدلی خود را به تصویر کشیدند مردم ایران روز گذشته در سراسر کشور در صفوف به هم فشرده بار دیگر وحدت و همدلی خود را به تصویر کشیدند جدیدترین گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد بیکاری در تابستان 8/0 درصد رشد کرد سایه رکود بر سر بازار کار جدیدترین گزارش مرکز آمار نشان می‌دهد بیکاری در تابستان 8/0 درصد رشد کرد سایه رکود بر سر بازار کار با شروع تحریم‌ها و دشواری‌های آن برای مردم، دستگاه سیاسی کشور برای کاهش فشارها اقدام کند با شروع تحریم‌ها و دشواری‌های آن برای مردم، دستگاه سیاسی کشور برای کاهش فشارها اقدام کند «همدلی» از بحران مدیریت پسماند در پایتخت گزارش می‌دهد کیسه‌های زباله یا کیسه‌های طلا «همدلی» از بحران مدیریت پسماند در پایتخت گزارش می‌دهد کیسه‌های زباله یا کیسه‌های طلا مردم ایران روز گذشته در سراسر کشور در صفوف به هم فشرده بار دیگر وحدت و همدلی خود را به تصویر کشیدند بازتاب مراسم ۱۳ آبان در رسانه‌های جهان عرب سفیر اتحادیه اروپا در روسیه: ساز و کار مطمئنی را برای همکاری با ایران ایجاد کرده‌ایم سفیر چین: پکن به همکاری های خود با ایران ادامه می دهد